Antarctica is een van de koudste, meest onontgonnen en diverse continenten die tot nu toe een mysterie is gehouden. Deze regio is in staat een diversiteit aan fauna te herbergen die elke dag vecht om te overleven: door de omgeving die ze ervaren, hebben deze dieren verschillende capaciteiten en aanpassingen moeten ontwikkelen om te overleven.
De natuur vindt altijd een manier om te overleven, ondanks alles er tegen te hebben. Ga met ons mee in de volgende regels, want je gaat 5 curiositeiten leren kennen van dieren die op Antarctica leven en die je zullen verrassen.
1. Het belangrijkste dier op Antarctica is het kleinste
Antarctische krill (Euphausia superba) het is een klein schaaldiertje van amper 6 centimeter lang. Het uiterlijk is vergelijkbaar met de gewone garnaal en heeft de neiging zich te voeden met het fytoplankton dat zich op het zeeoppervlak ontwikkelt. Door zijn grootte is het het perfecte feest voor vele diersoorten zoals zeehonden, pinguïns en walvissen.
Ondanks het feit dat zo klein, Dit ongewervelde biedt voldoende voedingsstoffen en proteïnen, waardoor andere dieren kunnen overleven in moeilijke omgevingen. Op Antarctica bestaat het dierlijke dieet uit nogal wat eiwitten en vetten. Daarom kon het ecosysteem het verdwijnen van krill niet ondersteunen, omdat het de andere soorten ernstig zou aantasten.
2. In de kou zijn maten belangrijk
Extreme klimaten veroorzaken ingrijpende veranderingen in de biologie van levende wezens, en Antarctica is geen uitzondering. Om de kou te kunnen weerstaan, moeten veel soorten robuuste en grote lichamen presenteren, met als enige doel het opslaan van vet.
Bij deze soorten dient vet als een isolator, dus hoe meer vetweefsel, hoe beter. Om deze reden is een grote inname via de voeding ook de sleutel in het leven van de meeste Antarctische levende wezens.
Het is in ieder geval opvallend om in deze omgeving dieren te vinden met kleine maten. Bijvoorbeeld keizerspinguïns (Aptenodytes forsteri) zijn slechts 1,20 meter hoog. In vergelijking met een mens is het een vrij klein dier. Het is echter nog steeds de grootste pinguïnsoort.
In vergelijking met tropische pinguïns - die tussen de 35 en 76 centimeter groot zijn -, de keizerspinguïn is bijna 2 keer zo groot.Samengevat, levende wezens groeien meer in het algemeen in koude omgevingen, maar er moet ook rekening worden gehouden met hun biologische opleggingen en genetische overerving.
3. Mooi, maar gevaarlijk
Ondanks verschijnen heel vriendelijk, de zeeluipaard (Hydrurga leptonyx) Is een van de meest gevaarlijke soorten in Antarctica. Het is zo woest dat het tot 20 pinguïns op één dag kan verslinden.
Zijn dieet is zo gevarieerd dat hij krill, kleine zeehonden, vogels, pinguïns en verschillende soorten vis kan eten. Dit alles is mogelijk dankzij zijn grote formaat, aangezien dit zoogdier tussen de 3 en 3,6 meter meet. Met deze metingen wordt het vermeld als de op een na grootste zeehond van Antarctica.
Deze zeehond heeft de neiging behoorlijk agressief te zijn en valt aan met zijn scherpe tanden, dus zijn gedrag is solitair. De enige manier waarop deze zeehond heeft kunnen overleven, is door alles te consumeren wat het kan, maar wie kan oordelen? Op Antartica, eten is het allerbelangrijkste.
4. De Olympische afdichting
De gouden medaille voor uithoudingsvermogen gaat deze keer naar Wendell's zegel (Leptonychotes weddelii). Het kan tot 80 minuten in water meegaan.
Hoewel het moeilijk te geloven is, zijn veel van de soorten die Antarctica bewonen nog steeds zoogdieren, wat betekent dat ze longen hebben. Dat wil zeggen, elke keer dat ze het water in gaan om te zwemmen, te jagen of te bewegen, houden ze in werkelijkheid hun adem in.
Ter vergelijking: keizerspinguïns kunnen gemiddeld tot 20 minuten onder water blijven, terwijl Wendell's zeehond tot 4 keer langer meegaat. Als je het probeert te evenaren met het Guinness World Record voor mensen, dat slechts 11 minuten en 54 seconden is, overweldigt het de concurrentie nog steeds volledig.
Dit is niet alles: bovendien heeft deze zeehond het vermogen om tot 600 meter diep af te dalen. Toch is het geen rivaal van walvissen, potvissen of kuvierkalveren, die meer dan 1000 meter diep zijn, Maar vergeet niet dat de afdichting is veel kleiner.
5. Verschijning zaken te
Je hebt je waarschijnlijk afgevraagd waarom pinguïns zo raar lopen of waarom zeehonden meer op een ton lijken. Het antwoord is simpel: de fysieke kenmerken van Antarctische dieren zijn direct gerelateerd aan het klimaat zelf.
Als deze levende wezens meer oppervlakte aan hun ledematen hadden - zoals langere voeten of dikkere vinnen -, het gemak waarmee ze warmte zouden verliezen groter zou zijn. Hoe groter het lichaamsoppervlak dat aan kou wordt blootgesteld, hoe sneller de lichaamswarmte verloren gaat.
De kou van Antarctica was zo veeleisend dat het ervoor zorgde dat soorten zich aanpasten en zich aanpasten aan het klimaat. Op deze manier zijn deze levende wezens fysiek vaten van warmte, terwijl we bij koud weer toch kleding of een goede knuffel nodig hebben.
Zoals je hebt gezien, veroorzaakt slecht weer een zeer karakteristieke evolutionaire druk op de dieren van Antarctica. Het is van vitaal belang om ze te kennen om ze te behouden, aangezien: Het zijn enkele van de levende wezens die het meest worden bedreigd door klimaatverandering.
