De mens wordt ondergedompeld in een zware oorlog om de biodiversiteit van soorten over de hele wereld te redden. Soms werpt dit gevecht kleine lichtbundels wanneer er bijvoorbeeld nog nieuwe soorten worden ontdekt. Dit is het geval met de recente verschijning van de wilde bij uit Israël.
Het feit dat er vandaag de dag nog steeds nieuwe diersoorten worden gevonden, benadrukt het gebrek aan kennis die mensen nog hebben over de wereldwijde diversiteit aan soorten. Aan de andere kant benadrukken gebeurtenissen als deze de urgentie van het nemen van strikte maatregelen die alle dieren helpen hun verloren leefgebieden terug te krijgen.
De ontdekking van de wilde bij van Israël
Een internationaal team van wetenschappers heeft een nieuwe bijensoort ontdekt die tot het geslacht behoort Lasioglossum. Deze bij, genaamd Lasioglossum dorchini, bewoont slechts één plaats op de planeet: de centrale kustvlakte van Israël.
Dit ecosysteem heeft zeer specifieke kenmerken. Het bestaat uit zandformaties die semi-gestabiliseerde duinen worden genoemd, dat wil zeggen duinen die in de loop van de tijd gedeeltelijk veranderen. Het leefgebied bevindt zich in het Nahal Alexander National Park, dat in 1960 werd herbebost met een niet-inheemse soort, de eucalyptus (Eucalyptus camaldulensis).
Aan de andere kant bestaat de natuurlijke flora van het park uit struikgewas van Artemisia monosperma, Bezem raetam Y Ephedra aphylla. Dit zijn planten die goed zijn aangepast aan droogte en de nabijheid van de zee.
De studie die werd uitgevoerd toen de nieuwe soort werd ontdekt, probeerde de voordelen van ecologisch herstel voor de verschillende populaties bijen te identificeren. Het was toen, bij toeval, het eerste exemplaar van de wilde bij uit Israël werd ontdekt.
Kenmerken van de nieuwe soort
Mannetjes en vrouwtjes bereiken dezelfde grootte, ongeveer 6 millimeter, waardoor ze echt kleine bijen zijn. Beide dieren lijken veel op elkaar, aangezien de belangrijkste verschillen zijn dat ze bredere bronskleurige strepen op de buik hebben dan de mannetjes. Aan de andere kant hebben mannetjes langere en meer ontwikkelde antennes dan vrouwtjes.
Bij beide geslachten biedt het lichaam groene en bronzen reflecties met amberkleurige randen. De poten zijn zwart, maar bij de tarsi van de achterpoten worden ze bruin. De kaken zijn donkerbruin en hebben een veelvoud aan gevoelige haren of ketae op het hoofd, dat erg langwerpig is.
Er valt nog veel te onderzoeken over zijn manier van leven. Bijen die tot het geslacht behoren Lasioglossumze bouwen hun nesten meestal op de grond of in rottende boomstammen, maar verder is er weinig over hen bekend.
Waarom is de ontdekking van deze nieuwe bij zo belangrijk?
De ontdekking van de nieuwe soort wilde bij uit Israël is een opwindende vondst. Wereldwijde bijenpopulaties nemen in een alarmerend tempo af en als gevolg daarvan worden gewassen die voedsel voor mensen produceren niet bestoven. Dit betekent een catastrofale productiedaling.
Over het algemeen wordt de bestuiving van gewassen uitgevoerd door kolonies van gedomesticeerde honingbijen. Desalniettemin, Wilde bijen spelen een beslissende rol bij de bestuiving van omliggende gewassen en velden.
In elke regio van de wereld zijn inheemse bijen de belangrijkste groep wilde bestuivers, en daarom hebben onderzoekers geprobeerd de ecosystemen te behouden die door bijen in het kustgebied van Israël worden bewoond. Hier veroorzaakte herbebossing van eucalyptus grote schade aan de ecologische dynamiek en verminderde lokale diversiteit.
In de woorden van de hoofdonderzoeker van een studie - die meer dan 5 jaar duurde tot de recente ontdekking - is het uiterlijk van de bij van grote waarde. Hun ontdekking kan helpen om bijengemeenschappen beter te begrijpen, hun habitatbehoeften en hoe ze bijdragen aan bestuiving.
Dankzij dit onderzoek is de schade aan het licht gekomen die is veroorzaakt door onwetende herbebossing met uitheemse soorten. Soms, als mensen handelen zonder wetenschappelijke kennis, kunnen ze meer schade aanrichten dan goed doen met schijnbaar goedbedoelde taken.
Anderzijds is dankzij de inspanningen om het leefgebied van deze ongewervelde dieren te herstellen, ontdekt dat deze projecten positieve effecten hebben. In gebieden waar evidence-based ecologisch herstel is uitgevoerd, herstellen bijenpopulaties zich.