Katten kunnen last hebben van onbekende ziekten, zoals hernia diafragmatica. Hoewel de naam respect afdwingt, is het handig om te weten wat de symptomen van deze pathologie zijn, wat de oorzaak is en wat te doen in deze situatie als het voorkomt bij een huiskat.
Zoals bij elke aandoening, is de beste optie om onmiddellijk naar de dierenarts te gaan zodra u een afwijking bij het huisdier ontdekt. In veel gevallen kunnen een paar uur het verschil betekenen tussen een anekdote en een serieuze foto. Op basis van dit uitgangspunt zullen we u hieronder alles vertellen wat u moet weten over hernia diafragmatica bij katten.
Wat is een hernia diafragmatica?
Allereerst verwijst een hernia naar een zak gevormd in het buikvlies, het membraan dat de buikholte bekleedt. Dit gaat door de fascia - sterke laag van de buikwand die de spier omringt - door een gat of een zwak deel ervan.
Eén type hernia is een hernia diafragmatica, die een aangeboren of traumatische afwijking kan zijn. Aan de andere kant, een van de meest voorkomende aangeboren pericardiale anomalieën bij katten en honden, is de peritoneum-pericardiale hernia diafragmatica.
Peritoneum-pericardiale hernia diafragmatica is de meest voorkomende afwijking bij katten en honden. In deze klinische toestand wordt een blijvende communicatie gegenereerd tussen de pericardiale holtes en die van het peritoneum.
De eerste komt overeen met het membraan dat het buikkanaal en de ingewanden bekleedt, terwijl de tweede het membraan is dat het hart omringt. De ernst van deze pathologie het hangt af van de organen die aangetast zijn, hoewel de meest getroffen zijn de lever en de galblaas.
Wat zijn de oorzaken van deze pathologie?
Bij katten, de hernia wordt meestal veroorzaakt door een trauma, hetzij als gevolg van een auto-ongeluk of een val van een hoog oppervlak. Trauma kan ook leiden tot ribfracturen, snijwonden en longkneuzingen.
Dit komt omdat de buikinhoud de thorax binnendringt en veranderingen in de longen en het hart kan veroorzaken. Wat betreft de spijsverteringsverschijnselen veroorzaakt door hernia diafragmatica, deze zijn gering.
Wat zijn de symptomen van een hernia diafragmatica?
Het belangrijkste symptoom van een hernia diafragmatica is kortademigheid. In het bijzonder houdt deze pathologie verband met ademhalingsproblemen, omdat het voor het dier moeilijk is om de longen uit te zetten om te inspireren. Een van de meest voorkomende klinische symptomen zijn de volgende:
- Problemen met ademhalen.
- Snelle, oppervlakkige ademhaling.
- Moet ademenHet dier forceert zijn houding en strekt zijn kop en nek.
In ieder geval moet worden benadrukt dat de symptomen variëren afhankelijk van de ernst van de hernia en de hoeveelheid buikmateriaal in de borstkas. Onder andere van de meest voorkomende symptomen zijn hoesten, dyspnoe en rales.
Als de inhoud van de borstkas ook in de lever is blijven steken, kan deze aandoening leiden tot geelzucht. Bovendien gaat geelzucht - geelverkleuring van de huid en slijmvliezen door verhoogd bilirubine in het bloed - vaak gepaard met leverfalen.
In de meest ernstige of chronische gevallen braken en oprispingen problemen zijn gemanifesteerd in het dier. Dysfagie, een duidelijke moeilijkheid bij het slikken, kan ook worden gedetecteerd.
Hoe wordt hernia diafragmatica gediagnosticeerd en behandeld?
Om de diagnose te bevestigen, thoraxfoto's zijn vereist. Dit type klinische test kan ook de aanwezigheid van elke andere afwijking bij de kat detecteren.
Bij het maken van de röntgenfoto zal, als het dier gezond is, het silhouet van het hart en de longen worden waargenomen. Als er een hernia is, de verplaatsing van de longruimten en de buikinhoud in de borstholte wordt gedetecteerd. Bovendien gaan het silhouet van het hart en de middenriflijn verloren.
Ook kan de dierenarts beslissen voltooi de diagnose door andere beeldvormende tests uit te voeren. Onder hen vinden we het volgende:
- Abdominale echografie en thoracale ecologie.
- Contraströntgenfoto.
- Computertomografie.
De enige manier om hernia diafragmatica bij katten te verhelpen, is een operatie. Hiervoor moet het dier algehele anesthesie krijgen, dus het moet stabiel zijn. De procedure brengt de buikorganen terug naar de buik en de scheur in het middenrif wordt gehecht. Als zich lucht, vocht of bloed in de borstholte heeft verzameld, wordt er een buisje geplaatst voor verwijdering.
Het is zeer waarschijnlijk dat de operatie door een dierenarts wordt uitgevoerd, aangezien het geen primaire zorgtaak is.
Zodra de operatie is voltooid, het dier zou voor een korte periode in het ziekenhuis moeten worden opgenomen. Op deze manier kan de pijn onder controle worden gehouden en het dier gekalmeerd. Het slagingspercentage van dit type operatie is hoog en het herstel van het dier is volledig, maar de opgelopen verwondingen zullen het resultaat van de operatie beïnvloeden.
Voordat symptomen of vreemd gedrag bij de kat worden gedetecteerd, het is noodzakelijk om naar een specialist te gaan. Alleen hij kan bepalen wat er met het dier gebeurt en hoe het te repareren.
