De uropygians of uropygids zijn een orde van spinachtigen die gewoonlijk azijn worden genoemd. Deze geleedpotigen lijken op een schorpioen, maar zonder angel.. Hun naam komt van de geur van de stof die ze uitscheiden, omdat het een zuur en azijnaroma afgeeft.
Vinagrillos bewonen tropische en subtropische gebieden. Ze worden gevonden onder rotsen, boomstammen en andere plaatsen waar de luchtvochtigheid hoog genoeg is.
Hoe zijn de vinagrill's?
De vinagrillos zijn geleedpotigen van de klasse van de spinachtigen, die met het blote oog erg op schorpioenen lijken, maar als je goed kijkt, kun je heel wat verschillen ontdekken. Allereerst heeft de azijn geen enkele soort angel.
Deze spinachtigen zijn tussen de 2 en 15 centimeter lang -afhankelijk van de soort- en hun lichaam is verdeeld in 2 regio's, de prosoma (cephalothorax) en de opistosoma (buik). Ze zijn roodbruin of donkerder van kleur.
De prosoma komt overeen met het hoofd en de thorax, die verenigd zijn. Azijn heeft een enkel paar ogen en een groep laterale ocelli, dit zijn fotoreceptorstructuren die bij veel dieren worden aangetroffen en functioneren als primitieve ogen. Chelicerae en pedipalps worden ook gevonden in de prosoma.
Deze geleedpotigen hebben 8 poten, maar ze gebruiken ze niet allemaal voor hun voortbeweging. Met het eerste paar benen, langer en smaller, hun prooi detecteren door middel van trillingen die door de grond worden overgebracht. Deze tips zijn bij wijze van spreken uw gids in tijden van duisternis.
Het opisthosoma bestaat uit 12 segmenten waardoor uw geslachtsorganen, luchtwegen, anus en de openingen van de anaalklieren aan beide zijden zijn verdeeld. Via deze klieren stoten ze een stof uit met een geur vergelijkbaar met azijn. Aan het einde van het lichaam hebben ze een lange multi-gelede flagellum, die uropygians kenmerkt.
Waar leven uropygiërs?
De vinagrilos leven in gebieden met een hoge luchtvochtigheid, zoals de tropische en subtropische gebieden. Overdag zoeken ze hun toevlucht in holen die ze zelf graven of in boomstammen, rotsen en ander natuurlijk puin.
Azijnvoeding en voortplanting
De vinagrilos zijn roofdieren en ze voeden zich met insecten, wormen, kakkerlakken, krekels en in sommige gevallen andere spinachtigen, zoals schorpioenen en spinnen. In gevangenschap is hun dieet gebaseerd op kleine krekels, kakkerlakken of larven van Zofoba, tenebrios en andere insecten.
De voortplanting lijkt erg op die van schorpioenen. Mannelijke vinaigrettes zijn dunner dan vrouwtjes en kunnen worden onderscheiden door hun buiksegmenten.
Na een dansachtige verkering legt het mannetje een spermatofoor af, die het vrouwtje in haar spermatheca huisvest. Vervolgens, het vrouwtje graaft een hol waarin ze haar kroost blijft beschermen.
Zodra de bevruchting plaatsvindt, zullen de eieren zich ontwikkelen tot een structuur die een oviscus wordt genoemd en die aan de buik van het vrouwtje hangt. Ongeveer 15 of 20 jongen komen uit de eieren, die de moeder op haar rug zal dragen wanneer ze het nimfstadium bereiken, tot de volgende vervelling, op welk moment ze onafhankelijk zullen zijn.
Waarom staan ze bekend als vinagrilos?
De vinagrillos zijn ongevaarlijke dieren, omdat de stof die ze afscheiden onschadelijk is voor de mens. Het is een vloeistof die voornamelijk bestaat uit azijnzuur, water en caprinezuur.
Zijn functie is zowel offensief als defensief. de vinagrilos ze scheiden het uit tegen hun prooi om de cuticula hiervan te verzwakken en om ze gemakkelijker te kunnen vangen met hun pedipalpen. Met het steeltje - het segment dat het prosoom met het opistosoom verbindt - kunnen ze de straal azijnzuur op hun slachtoffers richten.
zorg in gevangenschap
Hoewel ze niet naar ieders smaak zijn, worden deze geleedpotigen ook gekweekt en in gevangenschap gehouden, in terraria die zijn aangepast aan de vochtigheids- en temperatuuromstandigheden die ze nodig hebben.
De aanbevolen terraria voor uropygians zijn 30x30x30 centimeter, met een substraat dat het uitgraven van holen mogelijk maakt, zoals kokosvezel en gladde wanden waar ze niet doorheen kunnen klimmen.
Om de omstandigheden van zijn natuurlijke habitat te reproduceren, vinagrillos hebben een omgeving nodig met een hoge luchtvochtigheid. Goede verlichting is niet nodig -het zijn nachtdieren- en de temperatuur moet boven de 20ºC worden gehouden.
Het zijn solitaire dieren, aangezien ze alleen in paren worden gezien tijdens het broedseizoen, dus het is niet aan te raden om kopieën te verzamelen. Over het algemeen zijn ze behoorlijk actief, maar tijdens de rui kunnen ze een soort lethargie vertonen. Luchtvochtigheid is ook belangrijk voor dit proces.
