Polycystische nierziekte bij honden is een erfelijke pathologie waarbij zich cysten beginnen te vormen in de nieren van het dier. Naarmate deze organen groeien, neemt de hoeveelheid bruikbaar weefsel in deze organen af, wat op de lange termijn verschillende fysiologische storingen veroorzaakt.
Hoewel deze aandoening zeldzaam is bij honden, is deze beschreven in verschillende geslachten van specifieke rassen, zoals debull terrier. Als je alles over deze ziekte wilt weten, lees dan verder.
Oorzaken van polycysteuze nierziekte
Polycystische nierziekte - PKD voor zijn acroniem in het Engels- Het komt voor bij honden, katten, mensen en andere zoogdieren. Bij onze soort is het de meest voorkomende erfelijke genetische pathologie, aangezien minstens 1 op de 800 mensen drager is van het defecte gen dat het veroorzaakt.
De ziekte is gekoppeld aan wijzigingen in het PKD1-gen, zoals studies aangeven. Dit codeert voor de informatie die nodig is voor de productie van polycystine, een eiwit dat essentieel is voor de ontwikkeling van de nieren. Wanneer dit niet correct wordt aangemaakt, ontstaan de eerder genoemde niercysten.
PKD is autosomaal dominante overerving. Dit betekent dat, als een van de 2 ouderhonden het presenteert, de kans dat de nakomelingpup ziek wordt geboren 50% is. Met dit detail moet rekening worden gehouden, omdat het koppelen van een hond met polycysteuze nieren een veroordeling kan zijn voor toekomstige pups.
De bull terriers Zij worden het meest getroffen door deze aandoening.
Symptomen
Bij jonge honden, polycysteuze nierziekte is in vrijwel alle gevallen asymptomatisch.Naarmate de zieke hond ouder wordt, verliezen de nieren functionaliteit, wat resulteert in een groot aantal klinische symptomen. Onder hen vinden we het volgende:
- De hond drinkt en plast meer dan normaal, omdat het lichaam een groter deel van de afvalstoffen probeert te filteren met een verminderde nierfunctie.
- Een verlies van eetlust van de kant van de hond is kenmerkend, wat een geleidelijk gewichtsverlies met zich meebrengt.
- In meer gevorderde stadia kan de hond misselijkheid, braken en diarree vertonen. Dit is het resultaat van een opeenhoping van afvalstoffen in het lichaam.
Niercysten ontwikkelen zich gedurende het hele leven van de hond. Daarom is het normaal dat de eerder beschreven symptomen verschijnen op middelbare en gevorderde leeftijd, wanneer nierfalen duidelijk is.
Diagnose
Elke diagnose van polycysteuze nierziekte begint met een lichamelijk onderzoek. Soms kan de dierenarts niertumoren of onregelmatigheden in deze organen detecteren door middel van buikpalpatie. De klinische symptomen zijn echter vaak vrij niet-specifiek, dus verder onderzoek is vereist.
Abdominale echo's en MRI's zijn vaak nodig om niercysten te detecteren. Aan de andere kant, een genetische test en de familiegeschiedenis van de hond kan de aanwezigheid van de ziekte ophelderen.
Behandeling
Net als bij mensen is er geen definitieve behandeling voor polycystische ziekte bij honden. De enige beschikbare benaderingen zijn gebaseerd op het proberen om nierschade zo langzaam mogelijk te laten vorderen. Dit vereist veranderingen in het dieet, suppletie in de vorm van vloeistoffen, medicijnen om pijn te beheersen en antibiotica als er infecties optreden.
Een andere beschikbare behandeling is om het dier periodieke injecties in de nieren te geven om de grootte van de cysten te verminderen. Soms kunnen extractie-operaties en andere procedures waarvoor een operatiekamer nodig is, zelfs worden overwogen.
Uiteindelijk, Elke klinische benadering die helpt om de levensverwachting van het dier te verhogen, is nuttig.Veel honden met PKD leven 8-10 jaar met de juiste zorg, dus het is niet direct een schadelijke aandoening.
Polycystische nierziekte is een levenslange pathologie, dus het blijft alleen om je met geduld en begrip te wapenen om het aan te kunnen. De hond zal in de loop van de tijd erger worden, maar regelmatige bezoeken aan de dierenarts en de beschreven behandelingen kunnen het dier helpen een zo waardig mogelijk leven te leiden.
Zoals we eerder hebben gezegd, treft deze ziekte niet alleen honden. Het is de meest voorkomende erfelijke pathologie van genetische aard bij de mens, aangezien 1 op de 800 mensen het defecte gen draagt. Laten we hopen dat de geneeskunde vooruitgang boekt, zowel op het gebied van onze soort als bij de hond, om effectievere behandelingen op te helderen.
