De gerbil met lange oren, endemisch in China en Mongolië, is een knaagdier dat erg lijkt op de muis. Sommige wetenschappers zijn van mening dat het in de verte verwant zou kunnen zijn aan de gerbil. Zijn staart is twee keer zo lang als zijn lichaam, waardoor hij een goede balans heeft tijdens het rennen en springen.
Het heeft lange achterpoten met grote voeten en beweegt als een kangoeroe. De voetzolen zijn bedekt met stugge haren die helpen om door de woestijn te reizen. De voorpoten zijn relatief klein en kunnen niet worden gebruikt om te bewegen.
Soorten in deze familie worden over het algemeen gekenmerkt door hun ongelooflijke springaanpassingen, waarvan gedacht wordt dat het een evolutionaire strategie is om roofdieren te ontwijken. De gemiddelde levensduur van dit dier is drie jaar.
Gedrag van de langorige gerbil
Omdat deze dieren in zo afgelegen delen van China en Mongolië leven, is het voor wetenschappers moeilijk om ze te bestuderen. Daarom, er is heel weinig bekend over deze soort. Alle informatie over hun sociaal gedrag is ontleend aan gegevens van enkele groepen en over verwante soorten.
Deze dieren zijn voornamelijk nachtdieren en solitair.Ze brengen de dag door in de ondergrondse holen die ze hebben gegraven, vaak vier verschillende soorten: een tijdelijk, zomerhol en voor overdag als dekking; een tweede tijdelijk hol om 's nachts te jagen; en twee permanente holen, één voor de winter en één voor de zomer.
Bron: ps: //historiadoreshistericos.wordpress.com
Deze soort is insectenetend en voedt zich met vliegende insecten. De manier om op hun voedsel te jagen is leuk, omdat ze hun prooi vangen door snel in de lucht te springen. Ze halen de hoeveelheid vocht die ze nodig hebben uit hun voedsel en planten, dus drinken ze geen water.
Fokgewoonten
Het paarsysteem van de gerbil met lange oren kan polygyne zijn, dat wil zeggen, meerdere vrouwtjes voor één mannetje. De paring vindt plaats kort na het verlaten van de winterslaap. De draagtijd duurt tussen de 25 en 35 dagen en vrouwtjes kunnen twee tot zes jongen per nest krijgen.
Er is niet veel bekend over de ouderlijke zorg voor jongeren, of als ze betrokken zijn bij het opvoeden van de jonge gerbils. Echter, zoals de meeste zoogdieren, zorgt de vrouwelijke gerbil met lange oren voor en zorgt voor haar jongen, tenminste totdat het spenen plaatsvindt.
Morfologie van de gerbil met lange oren
De lengte van zijn staart is ongeveer 150 millimeter en die van zijn lichaam is 70 tot 90 millimeter. De staart is bedekt met korte haren die qua kleur vergelijkbaar zijn met de rest van het lichaam, behalve de terminal tuft, die zwart-wit is.
De bovendelen zijn roodachtig geel tot licht roodachtig, terwijl de buik wit is. De achterpoten zijn 40 tot 46 millimeter lang, met vijf tenen: de laterale twee zijn korter dan de centrale drie, terwijl de centrale middenvoetsbeentjes op een kleine afstand zijn versmolten.
De oren zijn 1/3 langer dan hun kop. Aan de andere kant zijn de snijtanden fijn en wit, en een kleine premolaar aan weerszijden van de bovenkaak.
Bevolkingsbedreigingen
De grootste bedreiging voor de gerbil met lange oren is menselijke verstoring van zijn leefgebied. Een groter aantal grazende dieren zou in bepaalde gebieden een bedreiging kunnen vormen, omdat deze soort zou worden blootgesteld aan een groter aantal roofdieren.
Langorige gerbils zijn echter wijdverspreid in heel Azië. Momenteel is er geen algemene populatieschatting beschikbaar en is de soort geclassificeerd als minst zorgwekkend.
Enkele merkwaardige feiten
De grote oren van deze dieren worden beschouwd als een aanpassing aan de woestijn. Door het grotere oppervlak van de oren kan hun bloed worden gekoeld: ze voeren warmte af bij hoge woestijntemperaturen. Gerbils met lange oren hebben een huidflap op de neus en haren op de oren om te voorkomen dat er zand binnendringt.
De gerbil met lange oren communiceert door middel van trillingen en zogenaamde stofbaden, wat als een soort chemische communicatie kan worden beschouwd. Dit dier gebruikt geluiden om de locatie van zijn prooi of roofdieren te bepalen: uilen zijn een van de meest voorkomende roofdieren.
