De dolfijn is misschien wel een van de meest intelligente dieren die de oceanen en ook sommige rivieren op de planeet bewonen. Hun ontwikkelde sociale intelligentie, evenals hun jacht- en verdedigingsstrategieën, betekenen dat niet alle grote roofdieren tegen hen willen vechten. Sommige dieren jagen echter op de dolfijn, hoewel het niet hun favoriete prooi is.
Zeer weinig dieren durven een groep dolfijnen onder ogen te zien en de meest voorkomende is dat degenen die uiteindelijk een prooi worden, zeer jonge of zieke dieren zijn. Op deze manier, dolfijnen hebben heel weinig natuurlijke vijanden en in feite hebben sommige soorten geen bekende roofdieren.
Dolfijnenroofdieren in het wild
Dolfijnen hebben, net als andere walvisachtigen, een goede hoeveelheid vet in hun lichaam, dat hen beschermt tegen de buitentemperatuur. Deze eigenschap maakt ze zeer smakelijk en voedzaam voor sommige roofdieren in het wild.
Ondanks dit, de dolfijnen Het zijn agressieve en zeer strijdlustige dieren als het gaat om het verdedigen van de leden van hun groep. Dit zorgt ervoor dat de overgrote meerderheid van roofdieren wegtrekt kort nadat ze een kudde van deze zoogdieren hebben ontmoet. Toch wagen sommigen zich op jacht: hier laten we u de meest merkwaardige gevallen zien.
Orka's
De orka's (Orcinus orka) zijn walvisachtigen odontocetes van de familie Delphinidae, dus het zijn in zekere zin ook dolfijnen. Deze dieren staan bekend als intelligente en strategische jagers. Normaal gesproken verplaatsen ze zich in familiegroepen en hun dieet varieert afhankelijk van de regio van de wereld waar ze wonen.
Veel orka's voeden zich uitsluitend met vis of koppotigen, Maar andere groepen vallen ook zeezoogdieren aan, of het nu walvissen, dolfijnen, zeeotters, doejongs, zeehonden of zeeleeuwen zijn.
De interacties tussen orka's en andere walvisachtigen zijn zeer complex en zijn niet altijd gebaseerd op een roofdier-prooirelatie. Soms, Orka's en andere soorten dolfijnen delen een voedergebied, evenals hetzelfde eten.
Bij andere gelegenheden zijn groepen orka's, omringd door bruinvissen, gedetecteerd, waarbij beide soorten elkaar gewoon negeerden. Hoewel er ook stalkende orka's zijn waargenomen die andere zeezoogdieren storen, zonder de bedoeling om te eten.
Ondanks deze gecompliceerde interspecifieke relaties, zijn orka's een van de belangrijkste roofdieren van de dolfijn. Niettemin, het is gebruikelijk dat groepen van tussen de 6 en 10 orka's ook zeer kleine groepen dolfijnen aanvallen, salles doen als er jonge mensen zijn.
Aan de andere kant blijkt uit studies dat als de groep orka's meer dan 25 leden heeft, ze grotere groepen dolfijnen kunnen aanvallen. Dit is echter niet een veel voorkomende trend in de natuur.
Haaien, de grote roofdieren van de dolfijn
In de zeeën en oceanen komen grote soorten haaien voor, zoals de stierhaai (Carcharhinus leucas), de tijgerhaai (Galeocerdo cuvier) of de grote witte haai (Carcharodon carcharias) zijn superroofdieren. Het dieet van deze dieren is zeer gevarieerd en kan ook dolfijnen omvatten, vooral de tuimelaars (Tursiops truncatus).
De relatie tussen dolfijnen en haaien kan niet alleen worden gezien als een interactie tussen roofdier en prooi. Beide groepen dieren hebben meestal een zeer vergelijkbaar bereik en voeden zich ook met dezelfde vis.
Studies suggereren dat haaien dolfijnen van achteren en van onderaf aanvallen, met de bedoeling ze uit hun territorium te verdrijven. Om deze reden is het normaal dat dolfijnen vaak littekens vertonen in het staart- en buikgebied.
Dolfijnen weten zich te verdedigen tegen haaien dankzij de steun van de kudde. Om deze reden, wanneer de maaginhoud van haaien die territorium delen met de dolfijn worden geanalyseerd, iets meer dan 1% van deze inhoud behoort tot dolfijnenvlees.
Mensen: de grootste roofdieren van de dolfijn
Wat betreft de overgrote meerderheid van de soorten op deze planeet, is de mens de grootste bedreiging geworden voor het voortbestaan van deze vriendelijke zoogdieren. Indirect, vervuiling, overbevissing en de vernietiging van mariene habitats een reëel gevaar vormen voor de groei van de dolfijnenpopulatie.
Aan de andere kant is het per ongeluk vissen op deze dieren de ergste plaag voor de soort. Groepen dolfijnen volgen scholen om te eten en komen terecht in kieuwnetten of sleepnetten. Ze kunnen niet aan de oppervlakte komen en sterven door verdrinking of door delen van hun lichaam aan de netten te verliezen in een laatste poging om te ontsnappen.
Als dit niet tragisch genoeg is, blijft het ergste over: de opzettelijke jacht op dolfijnen. Op deze walvisachtigen wordt in de meeste gevallen niet gejaagd om hun vlees -dat gif.webptig is- maar omdat ze strijden om hetzelfde voedsel als mensen.
Mensen en overbevissing hebben de eetbare vispopulaties ernstig uitgeput. Commerciële soorten niet laten regenereren en vissen totdat ze verdwenen zijn, is, niet verwonderlijk, een probleem voor de visserij geweest.
Omdat er nog maar weinig vissen over zijn, doden mensen dolfijnen, maar ook walvissen, om concurrentie om dezelfde hulpbron te vermijden.
Ten slotte worden er ook dolfijnen gevangen om naar dolfinaria te worden gebracht, waar ze zullen worden opgeleid en de rest van hun leven zullen doorbrengen. In dit huiswerk Honderden dolfijnen sterven om de eenvoudige reden om mensen een paar minuten te vermaken.
Dolfijnen hebben een lange levenscyclus, staan aan de top van de voedselketen en baren maar weinig jongen. Deze biologie maakt ze tot soorten die geen roofdieren nodig hebben om in evenwicht te blijven, hoewel ze soms in de kaken van andere zeedieren terechtkomen. Helaas zijn mensen hun belangrijkste en enige echte bedreiging.
