De Europese molcricketGryllotalpa gryllotalpa) is een insect van de familie Gryllotalpidae. Momenteel wordt dit dier wereldwijd als kwetsbaar beschouwd, vanwege het verdwijnen van veel van zijn populaties in de meest noordelijke regio's van Europa.
Dit dier is de leadzanger op zomeravonden, wanneer mannetjes onvermoeibaar zoeken naar vrouwtjes om mee te fokken. Elk jaar komen deze liedjes minder vaak voor, omdat hun populaties afnemen. Ontdek het fascinerende leven van de molkrekel en zijn ondergrondse habitat!
Morfologie van molkrekel
De molkrekel, ook wel uienschorpioen genoemd, het is een van de grootste insecten die in Europa te vinden is. De kleinere mannetjes worden gemakkelijk 4 centimeter lang, terwijl de vrouwtjes een totale diameter van 5 centimeter kunnen bereiken.
Het uiterlijk van dit insect is veel robuuster dan dat van elke andere krekel. Zijn thorax wordt beschermd door een grote plaat die uit zijn hoofd oprijst en hem het uiterlijk van een krijger biedt.
Ondanks zijn mollige uiterlijk, zijn de voorpoten het meest merkwaardige aan deze krekel. Hoewel ze kort, groot, misvormd lijken en vingerachtige uitsteeksels hebben, Deze ledematen zijn van onschatbare waarde voor de levensstijl van het dier.
Hoewel het 's nachts op zoek gaat naar eten of gezelschap, de molkrekel breng je dagen door met het graven van tunnels op slechts enkele centimeters van het oppervlak. Daarom is zijn hele lichaam min of meer aangepast aan dit doel.
Hun vleugels zijn bijvoorbeeld erg groot en langwerpig, maar wanneer het dier in rust is, worden ze nauwelijks opgemerkt, omdat ze in de lengterichting op zichzelf rollen. Hoewel het misschien niet zo lijkt door zijn zware uiterlijk, is de molkrekel een geweldige vlieger, evenals een zwemmer.
Dat klopt, molkrekels zijn goede zwemmers! Hun favoriete leefgebieden hebben de neiging om te overstromen, dus het is normaal om in veiligheid te moeten komen door door de gebouwde tunnels te zwemmen.
Aanwezigheidsbereik en habitat
De molkrekel komt voor van Noord-Afrika tot West-Azië en heeft daardoor een vrij kosmopolitisch karakter. In Europa is het wijdverbreid, hoewel de bovengrens Zuid-Engeland en Zuid-Noorwegen is.
Aan de andere kant is het geïntroduceerd in andere landen, zoals de Verenigde Staten of regio's in Oost-Azië. Bij bepaalde gelegenheden kan dit dier een plaag worden, hoewel dit niet gebruikelijk is. Bovendien is het in Europa wettelijk beschermd vanwege de afname van het aantal exemplaren in het wild.
Hoofdzakelijk, De molkrekel leeft het liefst in indoor wetlands zoals moerassen, moerassen, moerassen of veenmoerassen. In dit type ecosysteem is de bodem meestal tussen zand en klei, wat ideaal is voor een gravend dier zoals dit insect.
Op dezelfde manier kan deze ongewervelde in kunstmatige ecosystemen leven, zoals boomgaarden of grote velden. Hun aanwezigheid op deze plaatsen hoeft niet te wijzen op een plaag of een bedreiging voor planten, zolang hun aantal niet exponentieel toeneemt.
Wat eet de molkrekel?
Je zorgen maken dat molkrekel een plaag wordt, is geen onzin. Deze dieren zijn polyfaag en eten bijna alles. Zo kunnen ze in akkers plantenwortels eten. Als er weinig dieren zijn, is het geen probleem, maar als hun aantal toeneemt, zullen de planten beginnen af te sterven of een lage productiviteit hebben.
Bovendien knabbelen ze in aardbeienteelten behalve aan de wortels ervan ook aan de bloemen en vruchten. Het spreekt voor zich dat deze insecten doorgaans niet welkom zijn in dit soort landbouwplantages.
Evenals wortels en vruchten, De molkrekel voedt zich ook met andere ongewervelde dieren, zoals regenwormen en insectenlarven. Soms kunnen molkrekels helpen om andere soorten ongedierte, zoals de aardappelkever, in bedwang te houden.
Reproductie van Gryllotalpa gryllotalpa
De voortplantingscyclus zal afhangen van de breedtegraad waarop de populatie zich bevindt, maar het is aan het begin van de zomer wanneer deze dieren loops worden. Op dit moment komen verschillende groepen vrouwtjes en mannetjes uit de grond en beginnen ze te zingen dankzij hun stridulerend orgaan.
Na het paren en copuleren, het vrouwtje zal tunnelen naar een grote ondergrondse grot, waar ze tussen de 100 en 300 eieren zal leggen. Deze komen uit wanneer twee tot drie weken zijn verstreken.
Bij deze soort is er ouderlijke zorg, maar alleen door het vrouwtje. Ze zorgt voor de eieren en de kleine nimfen die eruit komen. Wanneer ze de tweede fase van de rui bereiken, zijn ze oud genoeg om voor zichzelf te foerageren en de wereld alleen aan te kunnen.
Vanaf het moment dat de eieren worden afgezet totdat een exemplaar het volwassen stadium bereikt, kan het ongeveer een jaar in de warmste gebieden van zijn verspreidingsgebied doorbrengen - en tot anderhalf jaar in de koudste.
Er moet nog veel worden geleerd over de unieke levensstijl van de fascinerende molkrekel. Dankzij de bescherming die de wetgeving in veel Europese landen biedt, zult u er naar verwachting snel achter komen.
