Volgens wetenschappers zijn er soorten dove motten en horende motten. Bij deze ongewervelde dieren is gehoor een eigenschap waarmee ze hun belangrijkste roofdier kunnen ontwijken: vleermuizen.
Zo is het onderwerp van onderzoek geweest om te bepalen hoe oorloze motten predatie ontwijken. Als je meer wilt weten over dit fascinerende fenomeen, raden we je aan om verder te lezen.
Hoe werkt echolocatie en hoe voorkom je het?
Allereerst moet worden opgemerkt dat: vleermuizen detecteren hun prooi door pulsen van geluidsgolven uit te zenden en het ontvangen van de echo van dit signaal dat vaste objecten reflecteren. Als het materiaal dat "op de golven stuitert", beweegt, zoals bij vliegende motten het geval is, zullen de gereflecteerde signalen in frequentie verschuiven.
A) Ja, veranderingen in deze golven stellen de vleermuis in staat om de snelheid van zijn prooi te detecteren. Dit is ook nuttig in de menselijke wereld, omdat radiogolven worden gebruikt omdat ze lange afstanden in de lucht kunnen afleggen, zelfs in de aanwezigheid van mist of neerslag.
Het is belangrijk om te benadrukken dat mensen kunnen de echografie van echolocatorvleermuizen niet horen. Sommige insecten, zoals motten, kevers en krekels, zijn echter in staat. Wanneer een insect zijn roofdier hoort, kan het het ontwijken, bijvoorbeeld door naar binnen te vliegen zigzag of in een spiraal, en vermijd zo opgegeten te worden.
Kortom, terwijl veel nachtelijke insecten - waaronder soorten motten - evolueerden om de ultrasone roep van vleermuizen te horen, deden andere, zoals dove motten, dat niet. Hoe overleven ze dan de roofdieren die hen besluipen?
Dove motten hebben een andere strategie
Deskundige entomologen hebben de ontsnappingsstrategie van twee soorten dove motten geïdentificeerd, Antherina Suraka Y Callosamia promethean. De onderzoekers stelden vast dat deze dove motten ruisonderdrukkende schubben op hun lichaam dragen om detectie door roofdieren te voorkomen.
Ook ontdekten professionals dat deze haarachtige gezwellen tot 85% van de geluidsgolven die door vleermuizen worden uitgezonden, kunnen absorberen. Op deze manier fungeren deze structuren als een soort biologische stealth-coating.
Het akoestische camouflagebont
Op dezelfde manier dat visuele camouflage dingen moeilijk maakt om te zien, akoestische camouflage maakt de mot moeilijk te detecteren met sonar. Hoewel motten en vlinders vergelijkbare vleugels hebben, zijn de meeste vlinders overdag actief en worden ze niet bedreigd door vleermuizen.
Aan de andere kant hebben motten met nachtelijke gewoonten schubben op hun lichaam en rond de gewrichten van hun vleugels, die dikker en dichter zijn dan die van vlinders.
De mottenschubben lijken op een bontjas en absorberen geluid. In die zin zijn de schubben waaruit dit biologische kledingstuk bestaat op microscopisch niveau gestructureerd, zodat ze op de juiste frequenties trillen om de ultrasone golven te absorberen die door vleermuizen worden uitgezonden.
Man kan dove motten imiteren
Uit verschillende onderzoeken bij dove motten bleek dat: de schubben op de lichamen van dove soorten leken qua structuur op de gebruikte vezels in geluidsisolatietechnologie, in de handel verkrijgbaar. Zo zouden verschillende studies kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van biomimetische materialen uit deze vlokken.
Dit zou kunnen bijdragen aan het ontwerp van dunnere en betere absorptiegeluidsbeheersingsapparatuur. Om deze reden is het mogelijk dat wetenschappers in de toekomst door deze motten worden geïnspireerd om multidirectionele en breedband ultrasone absorbers te ontwikkelen.
