De roze sprinkhaan is een zeldzaam insect dat zelden is waargenomen.. Daniel Tate, slechts 11 jaar oud, was degene die de eer had deze merkwaardige sprinkhaan te vinden in Devon, Engeland. Daniel woonde met zijn gezin een natuurevenement bij in Seaton toen hij het insect zag.
Sommige levende wezens trekken de aandacht vanwege hun atypische kleuring, aangezien deze sprinkhaan natuurlijk op een voor de hand liggende manier opvalt tegen elk roofdier. Is deze roze kleur een evolutionaire strategie? Wat is de reden voor deze opvallende toon? Ontdek het in de volgende regels.
De roze sprinkhaan: een ongelooflijke vondst
In Daniëls eigen woorden, het kind zag een roze flits en dacht eerst dat het een bloem was. Later zag hij hem bewegen, dus probeerde hij hem te vangen. Toen hij sprong, realiseerde Daniel zich dat het een sprinkhaan was.
Natuurlijk voelde de jongen een grote opwinding toen de deskundige entomologen van het gebied hem na een inspectie vertelden dat niemand anders een van deze sprinkhanen op die plek had gevonden.
Tate ving de sprinkhaan en nam hem mee naar lokale biodiversiteitsexperts, die heeft geverifieerd dat het een volwassen vrouwelijke sprinkhaan was?. Dit insect dankt zijn kleur aan een ongewone genetische mutatie. Uiteraard is het dier - na onderzoek - teruggebracht naar het natuurgebied.
De roze sprinkhaan van Devon is in werkelijkheid een weidesprinkhaan, groene sprinkhaan of gewone sprinkhaan. Dus de merkwaardige kleur van dit insect het is het product van een mutatie van de normale kenmerken van de soort Chorthippus parallelus.
Een meer dan atypische kleuring
Volwassen mannelijke sprinkhanen zijn bijna altijd groen. Vrouwtjes kunnen echter worden weergegeven in een regenboog van tinten, meestal in kleuren die neigen naar bruin of zelfs paars. Vrouwtjes veranderen meestal van kleur in de loop van de tijd.
Fraser Rush, een natuurreservaatfunctionaris voor de East Devon District Council, was verantwoordelijk voor het publiceren van de resultaten. Rush zei dat hij in al zijn jaren dat hij in de wijk woonde, nog nooit zo'n exemplaar had gezien.
Voor haar, hoewel het bij veel gelegenheden mogelijk is om een paars vrouwtje te spotten, er is een belangrijke stap tussen paars en roze. Hoewel de roze tint in sprinkhanen niet helemaal ongehoord is, is het de intensiteit van het roze dat de experts zo verraste.
Meestal, als de sprinkhaan volwassen is, verschijnen de felle kleuren van de jeugd hebben de neiging om dof te worden in het bereik van bruin en groen. Een sprinkhaan die op volwassen leeftijd felroze blijft, zal waarschijnlijk het "roze gen" doorgeven aan zijn nakomelingen.
Een andere reden waarom felroze sprinkhanen meestal niet volwassen worden, is hoe blootgesteld ze zijn. In de natuur is het hebben van een zeer opvallende kleur en contrast met de omgeving een zekere manier om waargenomen te worden door roofdieren. Een roze sprinkhaan in groen blad is een gemakkelijke prooi.
Dus wat is de verklaring voor zijn kleur?
De reden achter de roze sprinkhaankleur is erythrisme, een ongewone en slecht begrepen genetische mutatie. Erythrisme wordt veroorzaakt door een recessief gen dat lijkt op het gen dat albinodieren treft. Er is weinig bekend over roze sprinkhanen, behalve dat deze mutatie resulteert in een van deze dingen of zelfs een combinatie van de twee:
- Een vermindering of zelfs de afwezigheid van het normale pigment, met name het zwarte pigment.
- De overmatige productie van andere pigmenten, in dit geval rood.
De reductie van zwart pigment -gecombineerd met de superpigmentatie van rood- resulteert in exemplaren van deze prachtige roze kleur. Erythrisme bij sprinkhanen werd voor het eerst beschreven in 1887 bij een soort langwerpige sprinkhanen (Tettigoniidae).
Sindsdien hebben verzamelaars en ontdekkingsreizigers gemeld dat ze slechts sporadisch roze sprinkhanen hebben gezien. Deze mutatie bij insecten is uiterst zeldzaam en het zien van een roze sprinkhaan is ongetwijfeld een once-in-a-lifetime fenomeen.
