Het Europese wilde zwijn (Sus scrofa) is een van de 16 diersoorten die tot de familie Suidae behoren. De oorspronkelijke geografische verspreiding was Eurazië en Noord-Afrika, maar sindsdien is het door de mens geïntroduceerd in zowel Amerika als Oceanië. Het wordt beschouwd als een van de landzoogdieren met de grootste geografische spreiding.
Terwijl het boerenzwijn generaties geleden het resultaat is van zijn domesticatie, vandaag wordt het wilde zwijn zelf gebruikt in vee. Het is misschien geen eerste keus soort, maar het heeft een aantal voordelen laten zien die andere productieve soorten momenteel niet bieden.
Aan de andere kant hebben we de netelige kwestie van de jacht op wilde zwijnen, een activiteit die misschien beter bekend is, maar die tegenslagen kan veroorzaken en bepaalde ethische dilemma's kan opleveren. Vervolgens laten we u de eigenaardigheden zien van het gedomesticeerde fokken van deze soort.
Europees wild zwijn in het wild
Om het beheer van deze soort in gevangenschap te begrijpen, moet u eerst zijn behoeften in het wild kennen. Hun sociale gedrag en hun eetgewoonten zijn zonder twijfel het meest relevant bij het overwegen van hun opvoeding.
Gedrag
Het wilde zwijn is een nachtdier dat zijn activiteit net voor het donker begint. Zodra de zon ondergaat, ondernemen deze dieren zelfs reizen die zich kunnen uitstrekken tot meer dan 15 kilometer lang. Deze wandelingen zijn iets minder bij vrouwen, vooral als ze vergezeld zijn van hun jongen.
Ondanks dat ze zijn aangepast aan het bewegen 's nachts, is het zicht van het zwijn niet erg goed. Toch heeft dit dier andere zintuiglijke vermogens ontwikkeld, zoals horen en ruiken.
Sociale groepen
Wilde zwijnen leven in matriarchale groepen van maximaal 20 dieren, met twee of drie volwassen vrouwtjes en hun jongen. Deze kolonies zijn gestructureerd op basis van een hiërarchie, waarbij er altijd een dominant vrouwtje is. De enige mannetjes die in de groep zijn toegestaan, zijn onvolwassen jongeren.
Volwassen mannetjes zullen, wanneer ze geslachtsrijp zijn, de kudde moeten verlaten en hun eigen groepen 'alleenstaanden' moeten creëren.
Dieet van het Europese wilde zwijn in het wild
Het is een omnivoor dier en eet een grote verscheidenheid aan voedingsmiddelen. De meest voorkomende is dat hun dieet voor 90% plantaardig is en de resterende 10% van dierlijke oorsprong. Groenten omvatten wortels, bollen, knollen, fruit en bessen. In het dierengedeelte vallen kleine knaagdieren, vogeleieren, slangen, hagedissen, wormen en allerlei soorten larven op.
Bovendien past dit dier zijn dieet aan om zich aan te passen aan de seizoenen van het jaar. Geniet in de herfst van fruit zoals eikels, kastanjes of olijven, die rijk zijn aan eiwitten en gezonde vetten. Dit helpt vooral de vrouwtjes om een optimale lichaamsconditie te behouden voor het voortplantingsseizoen.
Eigenaardigheden over de binnenlandse kweek van het Europese wilde zwijn
Vanuit managementoogpunt wilde zwijnen zijn zeer rustieke dieren en passen zich gemakkelijk aan de omgeving aan. Mede hierdoor worden ze zelden aangetast door een ziekte. Dit en het feit dat hun leveringen geen hulp nodig hebben, betekent een lage incidentie van veterinaire bezoeken aan de boerderij.
Aan de andere kant zijn wilde zwijnen dieren die meer voer verbruiken dan krachtvoer. Wat betekent dit? Dat hun eten goedkoper is en dat? de groei is langzamer en natuurlijker dan in het geval van het gedomesticeerde varken. Bovendien laat het toe om in marginale of minderwaardige gebieden te fokken, waar andere diersoorten niet konden worden gehouden.
Helaas kunnen wilde zwijnen ook fungeren als belangrijke vectoren voor bepaalde ziekten. Daarom worden jagen en andere praktijken zonder regelgeving ten zeerste afgeraden.
Behoefte aan regulering
Als je wilde zwijnen vangt, breng ze dan idealiter naar een wildverwerkingscentrum. Daar zou een dierenarts de relevante sanitaire controles uitvoeren en beslissen of de prooi al dan niet geschikt is voor menselijke consumptie, maar dit is niet gebruikelijk. De normale gang van zaken is dat de jager het dier alleen gebruikt, waardoor hij zichzelf blootstelt aan ernstige gezondheidsrisico's.
Daarom, als de vraag naar uw vlees zo groot is, is het beter om de opname ervan in de traditionele veehouderij te blijven promoten. Op deze manier vermijden we de gezondheids-, ethische en milieuproblemen die de ongecontroleerde jacht met zich meebrengt.
