Elke dag horen we over de rol van vitamine D bij het reguleren van de opname van calcium en fosfor. Om deze reden is deze vitamine zo belangrijk voor de gezondheid van de botten. Naast de gezondheid van de botten is het belangrijk om te weten dat een teveel aan vitamine D kan leiden tot nadelige effecten, of deze nu afkomstig zijn van een teveel aan calcium of een direct effect op de weefsels.
Hoewel calcium bijdraagt aan de ontwikkeling van botten, is het ook het is de sleutel tot andere processen, zoals spiercontractie en de overdracht van neurale signalen. Wanneer er een teveel aan calcium is, zijn vooral het hart, de slagaders, het maagdarmkanaal en de nieren vatbaar voor beschadiging.
Geleidelijk aan hebben verschillende wetenschappelijke onderzoeken aangetoond dat: VitD heeft ook een regulerende rol in verschillende weefsels. Om deze redenen is het erg belangrijk om te begrijpen wat vitamine D doet, hoe het metabolisme is en wat de veilige doses zijn voor uw huisdier. Hier vertellen we je alles.
Wat is vitamine D?
Eerst, de chemische aard van vitamine D is lipide en we produceren het uit cholesterol. Als zodanig is het een in vet oplosbaar molecuul dat op dezelfde manier wordt verteerd en opgenomen in het lichaam als voedingslipiden. Het wordt ook geëlimineerd en uitgescheiden in de ontlasting, via de gal.
Wanneer het niveau van vitamine D boven de behoefte van het lichaam stijgt, wordt het opgebouwd. Het kan dus voornamelijk in de lever worden opgeslagen, hoewel het ook in vetweefsel wordt aangetroffen. Accumulatie vindt bij voorkeur plaats in vissen, in vergelijking met terrestrische soorten, die weinig vitamine D in het lichaam opslaan.
Het lichaam kan zijn vitamine D maken
Over het algemeen hebben veel plantenetende en allesetende dieren een voorloper, 7-dehydrocholesterol, in hun huidcellen. Wanneer de huid wordt blootgesteld aan de zon, UVB-stralen katalyseren de synthese van vitamine D3 uit deze voorloper.
Op zichzelf is vitamine D3 biologisch inactief en moet het in twee stappen worden omgezet in een actieve hormonale vorm:
- Het reist eerst naar de lever. Daar vindt een initiële transformatie plaats, resulterend in het 25-VitD3-molecuul. Hoewel deze metaboliet niet actief is, is het zeer stabiel en is het de manier waarop de vitamine door het lichaam reist. Dit is de variant die wordt ingenomen bij het innemen van levertraan of vet vlees.
- Vervolgens reist deze inactieve vorm naar de nieren, waar het wordt omgezet in de actieve vorm 1,25-di (hydroxy) vitamine D3, calciferol genaamd. Deze verbinding circuleert als een hormoon in het bloed en medieert biologische effecten door zich te binden aan de vitamine D-receptor, die voornamelijk in de kernen van doelcellen wordt aangetroffen.
Dieren die deze synthese kunnen uitvoeren, zijn onder meer mensen, ratten, varkens, paarden, vogels, schapen en koeien. De huid van katten en honden - en waarschijnlijk ook van andere carnivoren - produceert echter weinig vitamine D in de huid en daarom zijn deze dieren afhankelijk van de opname ervan via de voeding.
Planten kunnen ook een variant van vitamine D aanmaken, uit ergosterol, dat vitamine D2 wordt genoemd.
Wat als er een vitamine D-tekort is bij huisdieren?
De laatste tijd is er veel aandacht voor het probleem van vitamine D-tekort bij honden. Het bekendste effect is bot, omdat het tekort ervan wordt geassocieerd met het lijden van rachitis, dat zich manifesteert met zeer duidelijke fysieke vervormingen.
Een recente studie die 350 huishonden evalueerde, vond dat tweederde onvoldoende niveaus van VitD in hun lichaam had. Daarnaast is het opvallend om te beseffen dat de vitaminevariabiliteit die werd gevonden tussen dieren die vergelijkbare voeding hadden, erg groot was.
Meer en meer onderzoek suggereert het verband tussen VitD-tekort en een aantal ziekten, waaronder kanker.
Wat als suppletie leidt tot een teveel aan vitamine?
Volgens verschillende wetenschappelijke rapporten vitamine D heeft een direct regulerend effect op meer dan 36 verschillende celtypes. In feite is gevonden dat de expressie van meer dan 50 genen induceerbaar is door VitD. Over het algemeen vallen neuromusculaire controle en immuunfunctie op bij de processen die het meest worden beïnvloed door overmatige VitD.
Bij honden, Overmatige suppletie met vitamine D kan binnen enkele dagen nierfalen veroorzaken. Helaas zijn de ideale supplementdoseringen om de cellulaire gezondheid te behouden voor elk ras en in elk stadium van de hondengroei niet bekend.
Toch zijn de huidige aanbevelingen met betrekking tot de inname van deze vitamine opgenomen in de voedingsgids van de European Federation of Pet Food Manufacturers.
Met de jaren, veel commerciële voeders voor huisdieren hebben te veel vitamine D aan hun voedsel toegevoegd en ze hebben ziekte en zelfs de dood veroorzaakt bij de dieren die ze consumeren. In 2022-2023 riep het hondenvoerbedrijf van Hill's in Spanje partijen producten terug voor een teveel aan vitamine D.
Is suppletie het wondermiddel?
Het beantwoorden van deze vraag is zeker een uitdaging. In 2011 evalueerde een onderzoek de relatie tussen de bloedspiegels van 25-VitD bij honden en de ontwikkeling van mestceltumoren. De auteurs ontdekten dat tumordragende herdershonden minder 25-VitD hadden dan de tumorvrije groep herdershonden.
Wat echt intrigerend is, is dat bij het vergelijken van de voeding van beide groepen honden, Ze ontdekten dat alle honden vergelijkbare hoeveelheden 25-VitD kregen. Dit resultaat suggereert dus dat de 25-VitD-bloedspiegels niet alleen door het dieet worden bepaald.
In dit opzicht moeten er nog veel vragen worden beantwoord: kan kanker het vermogen van de hond om 25-VitD te produceren verminderen? Worden sommige honden blootgesteld aan risicofactoren die voorkomen dat ze deze verbinding vormen? Alleen tijd en experimenteren zullen ons duidelijke antwoorden geven.
Het moderne leven van honden
Eerder, honden haalden de optimale hoeveelheid vitamine D uit de vetreserves van hun dode prooi. Het is echter een feit dat huisdieren ook de menselijke soort vergezellen in zijn duizelingwekkende verandering van levensstijl.
Om deze reden is het dieet van de honden veranderd, aangezien het momenteel bijna uitsluitend gebaseerd is op commercieel voer. Voor hen werd de suppletie in voedsel hun belangrijkste bron van vitamine D.
Welke factoren kunnen de biologische beschikbaarheid van vitamine D verminderen?
Hier zijn enkele factoren die de beschikbaarheid van vitamine D in uw dier kunnen beperken:
- Elementen van het dieet: meervoudig onverzadigde vetten, fluoride en een laag magnesiumgehalte in voedingsmiddelen kunnen de biologische beschikbaarheid van vitamine D verminderen.
- Blootstelling aan DDT en andere pesticiden: ook polychloorbifenylen (PCB's), milieuvervuilende verbindingen van industriële oorsprong, verhogen het risico op 25-VitD-tekort met 3%. Blootstelling aan glyfosaat, een stof die voorkomt in voedsel en het milieu, vermindert ook vitamine D.
- Andere chemische verbindingen, zoals vlamvertragers: bijvoorbeeld polybroomdifenylethers (PBDE's), gemeten in bloed, hebben niveaus aangetoond die 10 keer hoger zijn bij honden dan bij mensen. Deze verbindingen komen uit commercieel voedsel en het is bekend dat ze vitamine D inactiveren.
- Andere factoren, zoals sterilisatie / castratie: Van gesteriliseerde vrouwtjes is bekend dat ze 10% minder 25 VitD in het bloed hebben dan intacte vrouwtjes. Evenzo hebben gecastreerde mannen 30% minder dan intacte mannen.
- Verschillende medische aandoeningen: elk precedent van nierziekte kan de omzetting van 25VitD in de bruikbare vorm van vitamine D, calciferol, voorkomen. Ook kunnen sommige medische behandelingen die in de lever worden gemetaboliseerd de verwerking van vitamine D blokkeren.
Zoals u kunt zien, zullen de meeste honden die in een huiselijke omgeving leven, worden beïnvloed door ten minste twee of drie van deze factoren. Om deze reden is het essentieel om rekening te houden met het belang van vitamine D in de voeding van huisdieren en dit effectief in hun dagelijkse menu toe te passen.
