De gewone muskusschildpad (Sternotherus odoratus) is een overvloedige soort die is opgenomen in het chelonische taxon, dat in elk permanent waterlichaam leeft. Het is gemakkelijk te vinden in ondiepe beekwateren, vijvers, rivieren of helderwatermeren.
Ondanks zijn onopvallende uiterlijk en kenmerken die hij deelt met andere leden van zijn groep, verbergt deze schildpad een groot geheim: zijn vermogen om te overwinteren. Wil je alles weten over dit boeiende proces, lees dan verder.
Welke eigenschappen kenmerken de muskusschildpad?
Het meest prominente gedrag van de gewone muskusschildpad is zijn verdedigingstactiek. Als je er last van hebt, deze schildpad laat snel een stinkende vloeistof vrij uit zijn muskusklieren, een feit dat het zijn gemeenschappelijke naam geeft. Bovendien verdiende dit type verdediging de muskusschildpad de bijnaam 'stinky'.
Het mannetje van deze soort is bijzonder agressief en zal niet twee keer nadenken over bijten. Een ander uniek gedrag dat de gewone muskusschildpad vertoont, is lopen op de bodem van de beek of vijver, in plaats van te zwemmen zoals andere schildpadden.
Geografische distributie
Deze soort is te vinden in de Oostkust van de Verenigde Staten, van de noordoostelijke staten tot Florida. Zijn verspreidingsgebied strekt zich uit naar het westen tot het gebied van de Grote Meren, door Illinois, naar het westen van Kansas en Oklahoma, en bereikt zijn meest westelijke verspreidingsgebied in centraal Texas.
De winterslaap-uitdaging voor de muskusschildpad
Opgemerkt moet worden dat schildpadden ectotherme dieren zijn - net als andere reptielen -, dat wil zeggen dat ze niet in staat zijn om hun eigen interne warmte te genereren. Om die reden, afhankelijk zijn van externe warmtebronnen om een bepaalde lichaamstemperatuur te bereiken.
Als het water in de vijver waarin het dier leeft een temperatuur heeft van 1 , zal zijn lichaamstemperatuur erg op elkaar lijken. Daarom, als de klimatologische omstandigheden niet geschikt zijn voor het dier, reageert het door zijn metabolische activiteit te beperken.
Veel zoetwaterschildpadden in gematigde klimaten kunnen winterperiodes ondergedompeld in water onder ijs of in modder doorbrengen waar de zuurstofvoorziening slecht is, wat een overlevingsuitdaging vormt. Het geval van de soort die ons hier bezighoudt, is het meest extreme van allemaal.
Over het algemeen kunnen schildpadden niet overleven als ze ijskristallen op hun lichaam hebben. Dit is de reden waarom ze proberen te overwinteren in water, waar hun lichaamstemperatuur relatief stabiel blijft en niet zal bevriezen.
Naast zuurstofgebrek, invriezen en drogen zijn de belangrijkste uitdagingen tijdens de winterslaap. Om deze omstandigheden te omzeilen, moet het lichaam van de muskusschildpad zich gedurende lange tijd aanpassen.
Wat is het geheim waardoor de muskusschildpad onder water kan leven?
Deze twijfel overvalt ons, We weten dat schildpadden longen hebben en lucht inademen. Dus hoe overleeft dit dier in een bevroren vijver bedekt met ijs? Deze schildpadden hebben een aanpassing van hun metabolisme bereikt als reactie op de temperatuur van de omgeving die, zoals we eerder zagen, hun lichaamstemperatuur bepaalt.
Het eerste dat gebeurt wanneer dit dier wordt blootgesteld aan koud water, is dat het zijn metabolisme vertraagt. Hoe kouder de omgeving wordt, hoe langzamer je stofwisselingDaardoor neemt de vraag naar energie en zuurstof af.
Maar heb je nog wel zuurstof nodig?
Absoluut, en net als alle andere complexe levende wezens, hebben deze schildpadden zuurstof nodig, zelfs in hun winterslaap. Interessant om te weten is dat de schildpadden in deze unieke situatie de in het vijverwater opgeloste zuurstof opnemen, blijkt uit onderzoek.
De uitwisseling vindt extrapulmonaal plaats, via een lichaamsoppervlak van een zeer dunne huid die de bloedvaten doorspoelt. Deze merkwaardige gebeurtenis vindt plaats in een structuur die de cloaca bursa wordt genoemd.
De technische term van het proces is cloaca-ademhaling en het is mogelijk omdat de cloaca van de schildpadden is begif.webptigd met de spieren die het binnenkomen en verlaten van water mogelijk maken. Op deze manier kunt u voldoende zuurstof krijgen om aan uw minimale behoeften te voldoen zonder uw longen te gebruiken.
De aanpassing van de muskusschildpad aan temperatuurdalingen
Een andere cruciale gebeurtenis, die voortvloeit uit de afname van het metabolisme, is om de ophoping van melkzuur in het lichaam aan te pakken. Een dergelijke verhoogde concentratie van de verbinding kan gevaarlijk en zelfs dodelijk zijn als deze lange tijd aanhoudt.
Maar hoe lang is te lang? Studies hebben aangetoond dat verschillende soorten waterschildpadden gedurende meer dan 100 dagen gedwongen onderdompeling in koude temperaturen in het laboratorium kunnen overleven.
Het is verrassend om te weten dat deze schildpadden mobiliseren calcium uit hun schelpen om melkzuur te neutraliseren. Op deze manier brengen ze een evenwichtsproces teweeg dat vergelijkbaar is met dat wanneer we antacida gebruiken die calcium bevatten voor brandend maagzuur.
Geen zoet ontwaken
In het voorjaar wanneer? schildpadden komen uit hun winterslaap, ontwaken in pijn en gevoelloosheid. Om deze reden zijn ze wanhopig op zoek naar zonnebaden om hun lichaamstemperatuur te verhogen, hun metabolisme te versnellen en deze zure bijproducten te elimineren.
Bij het ontwaken zijn de schildpadden erg kwetsbaar voor roofdieren en andere gevaren. Bovendien worden ze tijdens de winterslaap zwaarder door de opname van water, maar behouden ze blijkbaar een bepaalde nierfunctie.
