Sarcoptes scabiei Het is de mijt die sarcoptische schurft veroorzaakt, een infectie waaraan alle soorten zoogdieren lijden. Net als de overgrote meerderheid van mijten is het een obligate parasiet, omdat het buiten de gastheer niet kan overleven. Dit betekent dat het geen dodelijke ziekte veroorzaakt - aangezien je zonder een "thuis" zou zitten -, maar het is erg vervelend en slopend.
Sarcoptische schurft tast de huid aan en veroorzaakt een onaangename jeuk bij alle soorten dieren en bij mensen. In feite is het een kosmopolitische, besmettelijke en frequentere ectoparasitose dan we zouden willen. Hier vertellen we je alles wat je moet weten over deze ziekte bij landbouwhuisdieren.
Sarcoptische schurft bij dieren
Door de jaren van studie van deze verontrustende ziekte zijn verschillende variëteiten van de veroorzakende mijt beschreven. Helaas zijn sommige specifiek voor de huisdieren waarmee we onze omgeving delen.
Al deze gedomesticeerde variëteiten behoren tot de soort Sarcoptes scabiei en de naam van elk komt overeen met de gastheer die het infecteert. Bijvoorbeeld, Sarcoptes scabiei verscheidenheid canis beïnvloedt honden, terwijl de variëteit bovis heeft een voorliefde voor vee.
Levenscyclus van de mijt
Deze parasiet plant zich voort op het besmette dier en vervolgens dringt het zwangere vrouwtje zijn huid binnen, waar het een reeks tunnels ontwikkelt. In deze tunnels worden de eieren afgezet, ongeveer 30-50 in totaal.
De larven komen uit deze eieren en komen naar de oppervlakte van de huid om te veranderen in nimfen, het "jonge" stadium van de mijt. Van daaruit gaan ze naar het volwassen stadium, waar ze zich weer voortplanten. Natuurlijk hebben we te maken met een nogal onaangename parasitaire cyclus op conceptueel niveau.
Gedurende al die tijd kunnen de parasieten op dezelfde gastheer blijven of naar een andere overgaan. De besmettelijke fasen zijn nimfen en volwassenen, welke zijn degenen die tijdelijk het lichaam van het eerste dier kunnen verlaten. Om dit te doen, is het noodzakelijk dat de geïnfecteerde persoon rechtstreeks contact opneemt met een andere gevoelige persoon.
Daarom is schurft gemakkelijker over te dragen tussen dieren die in groepen leven.
Symptomen van sarcoptische schurft
Er is sprake van schurft als het bestaat een constante en aanhoudende jeuk van de huid die door krabben nauwelijks wordt verlicht. Jeuk is het gevolg van een ontsteking van de huid als gevolg van de verwoestingen die door de parasiet worden veroorzaakt. In feite treedt een bepaalde allergische reactie op met het verschijnen van roodheid, dermatitis, zweren en blaren.
De laesie bij uitstek is wat bekend staat als een erythemateuze papel, een kleine verhoging van de huid van rode kleur en vaste stof. Deze papels laten bij krassen een bloedende korst achter, ook behoorlijk opvallend.
Het meest voor de hand liggende teken dat echt een aanwijzing kan geven over de aanwezigheid van Sarcoptes scabiei Het zijn de grijzige, golvende lijnen die op de huid verschijnen. Deze zijn een weerspiegeling van de galerijen die het vrouwtje graaft om haar eieren te leggen..
Naast de symptomen die direct verband houden met de aanwezigheid van de mijt, kunnen andere derivaten van de verlaging van de afweer optreden. Hierdoor kunnen andere ziekteverwekkers, meestal bacteriën, hun kans grijpen en het zieke dier infecteren.
Sarcoptische schurft bij varkens: een probleem voor vee
De mijt die gedomesticeerde varkens aantast, is de variëteit die bekend staat als: Sarcoptes scabiei suis. Binnen dit dier duurt zijn biologische cyclus ongeveer 15 dagen, dat wil zeggen dat na 15 dagen een nieuwe batch volwassen parasieten het besmette dier ziek kan blijven maken.
Bij varkens is een hogere prevalentie van schurft vastgesteld in koude maanden, misschien omdat dieren bij elkaar willen blijven om hun lichaamstemperatuur op peil te houden - we hebben al gezien hoe direct contact overdracht mogelijk maakt.
In feite is sarcoptische schurft een veel voorkomende ziekte op intensieve productiebedrijven, waar dieren minder ruimte hebben. Deze kunnen al binnen 24 uur na contact met de eerste drager besmet raken.
Gevolgen voor de varkenshouderij
De prevalentie van schurft is soms te hoog op intensieve veehouderijen, vooral in Midden-Europese landen of het Middellandse-Zeegebied. Toch zijn er ook hoge waarden van deze parasitose beschreven in warme streken van Noord-Amerika.
Het moet duidelijk zijn dat deze ziekte voorkomt in de vorm van: ijsberg. Dat wil zeggen, we waarderen slechts een klein percentage van alle besmette dieren. Het probleem hiermee is dat schurft werkt als een immunosuppressief element en het kan de komst van echt ernstige ziekten mogelijk maken, zoals: Aujeszky of het Afrikaanse varkenspestvirus.
Schurft vertegenwoordigt daarom talrijke verliezen bij vee als gevolg van de lagere productieve prestaties van varkens.
Sarcoptische schurft als zoönose
De veroorzaker van sarcoptische schurft bij mensen is:Sarcoptes scabiei verscheidenheid homini's, dus men gelooft dat de rest van de variëteiten ons niet op dezelfde manier zouden beïnvloeden. Maar als het erop aankomt, Ja, we kunnen het krijgen van contact met besmette dieren.
Daarom doen mensen die routinematig worden geassocieerd met het mogelijk dragen van dieren voor deze lastige mijt er goed aan om voorzorgsmaatregelen te nemen.
