Het gezichtsvermogen van veel dieren is in de loop van miljoenen jaren geëvolueerd om geavanceerde manieren te creëren om de wereld om hen heen te ervaren. Natuurlijk hebben de visuele mogelijkheden van een adelaar en een vis weinig of niets met elkaar te maken.
Geleidelijk aan hebben mensen, door de studie van de fysiologie van dieren, hun geweldige kwaliteiten onthuld, wat een specialisatie bevestigt die superieur is aan die van het menselijk gezichtsvermogen. Wil je alles weten over het gezichtsvermogen in de dierenwereld, lees dan verder.
Sommige dieren hebben het gezichtsvermogen uitgebreid tot ultraviolet en infrarood
Het is interessant om te weten dat, hoewel mensen drie fotoreceptoren hebben, andere levende wezens presenteren tot een dozijn van hen. Dit is het geval met de bidsprinkhaangarnaal, die 12 soorten kleurreceptoren heeft en waarschijnlijk meer tinten ziet dan enig ander dier op de planeet.
De bidsprinkhaangarnaal is de monarch van het gezichtsveld: naast het zien van kleuren in het zichtbare bereik, kan zien in ultraviolet, infrarood en zelfs gepolariseerd licht. Dit moet zeer voordelig zijn op het koraalrif waar het leeft.
Als klap op de vuurpijl zitten elk van de twee ogen op afzonderlijke stelen en kunnen ze onafhankelijk van elkaar bewegen. Dit betekent dat deze ongewervelde dieren de aanwezigheid van hun prooi in twee verschillende richtingen tegelijkertijd kunnen waarnemen.
Veranderende volgorde en soort, het is verrassend om te weten dat rendieren hebben een visueel bereik dat de waarneming van ultraviolet omvat. Hierdoor zien deze zoogdieren hun favoriete voedsel, korstmos, in hoog contrast, omdat de plant UV-licht absorbeert terwijl de omringende sneeuw het sterk weerkaatst.
Het ultraviolette waarnemingsvermogen bij insecten en spinnen
Bijen en vlinders kunnen UV-licht verwerken. Dit vermogen is belangrijk, omdat veel soorten bloemen ultraviolette patronen op hun bloembladen hebben. Deze tinten werken dus als een landingsbaan voor een vliegtuig, waardoor bijen en vlinders zich kunnen concentreren op de nectar die ze willen eten.
Daarnaast is de springspin Phintella vittata kan UVB-licht detecteren. Kort geleden, Er is vastgesteld dat mannen UVB-lichtreflecterende patches hebben en dat, hoe hoger de helderheid, hoe meer kans het mannetje heeft om door de vrouwtjes te worden gekozen.
Het supergevoel van adders: infraroodperceptie
Bepaalde soorten slangen kunnen in het donker zien door lichaamswarmte om te zetten in een gecodeerd beeld. Zo worden de koudste gebieden als donker ervaren en de heetste gebieden als wit.
De gaten onder de ogen zijn de organen die infraroodzicht uitvoeren en ze worden bronorganen genoemd. Er zijn ontvangers die de uitgestraalde warmte tot op een meter afstand kunnen detecteren.
Wetenschappers hebben vastgesteld dat de hersenkaarten van de slang warmte detecteerden om een multidimensionaal beeld te creëren dat is samengesteld met normaal zicht, waardoor het prooien in alle lichtniveaus kan lokaliseren.
Het zeer gespecialiseerde gezichtsvermogen maakt gebruik van licht dat wordt gepolariseerd door de atmosfeer
Het is relevant op te merken dat licht elektromagnetische straling is die wordt uitgezonden door de zon, een vlam of kunstmatige bronnen. Algemeen, de golven van deze straling planten zich willekeurig in alle richtingen voort. Wanneer een deel van de straling echter beperkt blijft tot oscilleren in een enkel vlak, wordt het licht gepolariseerd genoemd.
A) Ja, licht weerkaatst door glanzende transparante materialen is gedeeltelijk of volledig gepolariseerd, behalve wanneer het in een normale richting -loodrecht- op het reflecterende oppervlak valt.
Verstrooiingspolarisatie kan bijvoorbeeld worden waargenomen wanneer licht door de atmosfeer van de aarde of door water in de oceaan gaat. Ook produceert de verstrooiing van licht gloed en kleur wanneer de lucht helder is.
Om deze reden gebruikt de mens sommige materialen die optische activiteit vertonen om polarisatiefilters te maken, omdat ze de polarisatie van licht kunnen veranderen. Hoewel het menselijk oog zwak gevoelig is voor polarisatie, kunnen veel dieren zoals insecten, octopussen, inktvissen, inktvissen en bidsprinkhanen het waarnemen.
Dit is het geval bij bijen, die met hun dans instructies kunnen doorgeven met gepolariseerd licht als referentiepunt om potentieel voedsel in kaart te brengen. Het is buitengewoon interessant om te weten dat de inktvis, naast het waarnemen van polarisatie, het licht dat erop wordt gereflecteerd, op een veranderende manier kan polariseren.
Nachtzicht
Veel nachtdieren hebben een beter zicht bij weinig licht. Dit komt omdat ze verschillende manieren van aanpassing hebben ontwikkeld. Het is je misschien opgevallen dat de ogen van nachtdieren gloeien in het donker, maar dit is geen truc van het licht. Het is eigenlijk een van zijn geheime aanpassingen voor nachtzicht.
Het is een structuur genaamd tapetum lucidum, gelegen aan de achterkant van het oog dat licht reflecteert. De tapetum Het fungeert als een lichtversterker die lichtgevoelige cellen in het netvlies twee kansen geeft om zoveel mogelijk lichtdeeltjes op te vangen.
andere aanpassingen
Aan de andere kant, hoe groter een oog, hoe meer oppervlakte en hoe meer licht het kan opvangen, wat essentieel is in de nachtelijke omgeving waar verlichting schaars is. vandaar het nut van grote ogen.
Eindelijk, de hersenen van sommige nachtdieren hebben geleerd om beelden anders te verwerken. In feite kunnen ze een helderder beeld waarnemen door deze twee mechanismen:
- Het dier combineert of voegt de lichtsignalen toe die worden geactiveerd door verschillende naburige lichtreceptoren
- Daarnaast verzamelt het levende wezen ze ook: het voegt verschillende signalen toe die gedurende vele milliseconden aankomen.
Zoals we in deze regels hebben gezien, is het gezichtsvermogen essentieel voor het voortbestaan van veel levende wezens. In de natuur overleven alleen de sterksten en daarom we vinden dergelijke geavanceerde sensorische mechanismen in het dierenrijk.
