Het grootbrengen van dolfijnen in kunstmatige vijvers voor menselijke amusementsdoeleinden genereert een grote controverse. Deze walvisachtigen nemen ook deel aan de rehabilitatie en stimulering van kinderen en volwassenen met een handicap. Maar de centrale vraag blijft: hebben dolfijnen in gevangenschap er last van dat ze van hun vrijheid worden beroofd?
Dolfinaria over de hele wereld
Vandaag de dag, naar schatting leven meer dan 2 000 walvisachtigen in gevangenschap, in aquaria die in 60 landen worden gedistribueerd. Hoewel de meeste van deze walvisachtigen dolfijnen en orka's zijn (familie Delphinidae), vonden we ook bruinvissen en beluga's in gevangenschap.
Het eerste dolfinarium werd ingehuldigd in Florida (Verenigde Staten), in de jaren 1930. Van daaruit waren de walvisachtigenshows een wereldwijd succes en nam het aantal aquaria toe.
Spanje is het zevende land in aantal dolfinaria, na Japan, China, de Verenigde Staten, Mexico, Rusland en Oekraïne. Op het Spaanse grondgebied zijn er 12 dolfinaria, wat de hoogste concentratie dolfijnen in gevangenschap in Europa betekent.
Vandaag de dag, Ondanks wetenschappelijke gegevens die het lijden van dolfijnen in gevangenschap aantonen, blijven dolfinaria lucratief. In feite wordt de commerciële dolfijnteelt in Rusland, Japan, China en Mexico gezien als een "booming industrie".
Ons fantasiebeeld van dolfijnen in gevangenschap
De film- en televisie-industrie heeft een fantasievol beeld gecreëerd over dolfijnen, vooral in kinderfantasieën. Welk kind raakte niet opgewonden en voelde enorme sympathie voor de charismatische dolfijn? Flipperen? Van jongs af aan, we leerden de bewegingen van de dolfijn te associëren met uitingen van geluk.
Niettemin, veel dolfijnen in gevangenschap vertonen talrijke symptomen van stress, angst en depressie. Het feit dat ze deze stemmingen niet in hun tentoonstellingen laten zien, betekent niet dat ze geen negatieve emoties voelen.
In werkelijkheid, de dolfijn is een extreem gevoelig en intelligent dier dat voornamelijk communiceert door middel van gebaren en geluiden. Walvisachtigen gebruiken zelden uitdrukkingen om hun gedachten, gevoelens of emoties uit te drukken. Daarom moeten we ophouden te geloven dat een dolfijn constant lacht.
Dolfijnen in gevangenschap: het geweld van vangen
Weinig mensen vragen zich af hoe de kunstenaarsdolfijnen die de hoofdrolspelers zijn van sprongen en acrobatiek in de aquaria komen. Bijna iedere walvisachtigen in gevangenschap zijn gevangen in hun natuurlijke habitat en op gewelddadige wijze van hun vrijheid beroofd; De gevallen van dolfijnen die zijn geboren uit ouders in gevangenschap zijn zeer zeldzaam.
Vangen is een agressief proces dat dieren blootstelt aan een zeer hoge mate van stress, zijn leven op het spel zetten. In feite worden de walvisachtigen achtervolgd en lastiggevallen door verschillende boten, met als doel ze te sturen en op een bepaalde plaats op te sluiten. Vaak worden bommen ook gebruikt om de dolfijnen bang te maken en ze te dwingen te bewegen.
Sommige landen, zoals De VS en Mexico 'verdedigen zichzelf' door te stellen dat het vangen van walvisachtigen in hun wetgeving is verboden. Dit betekent echter niet dat de dieren in hun dolfinaria niet zijn gevangen, laat staan dat de vangst is uitgeroeid.
Wat het sterftecijfer is relatief hoog in dolfinaria, blijft de vangst van wilde walvisachtigen een realiteit. Momenteel worden veel dieren gevangen in de zeeën van Cuba, Japan, Rusland, China, Indonesië en de uitgestrekte Afrikaanse kustlijn.
Het kunstmatige leven van dolfijnen in gevangenschap en de risico's ervan
Het is duidelijk dat walvisachtigen, evenals elk dier in gevangenschap, in volledig kunstmatige omgevingen leven. Een vrijzwemmende dolfijn in de oceaan moet wennen aan kleine, chemisch behandelde vijvers. Behalve dat ze steeds meer sedentair worden, deze walvisachtigen worden kwetsbaar voor allergieën en ontstekingen door chloor en veranderingen in de pH van het water.
Ten tweede, de dolfijnen in gevangenschap worden blootgesteld aan constante overprikkeling. Deze dieren moeten tijdens de ‘shows’ en tijdens de training bestand zijn tegen harde muziek, geschreeuw, toeters en andere geluiden. Dit alles creëert een absurd stressvolle context.
Een ander nadelig aspect van dolfinaria is het gebrek aan schaduw en ondiepe poelen. Omdat de huid en slijmvliezen van walvisachtigen gevoelig zijn, is overmatige blootstelling aan zonnestraling zeer gevaarlijk. Zeer vaak wordt zonnebrand waargenomen bij dolfijnen in gevangenschap.
Ten slotte moeten we het gebrek aan milieuverrijking in de dolfinaria vermelden. Walvisachtigen zijn nieuwsgierig en intelligent, dus ze moeten mentaal gestimuleerd worden om gezond en gelukkig te blijven.
In hun natuurlijke habitat zouden deze dieren van nature op ontdekkingstocht gaan, maar dolfijnen in gevangenschap worden onderworpen aan een monotone realiteit, die de ontwikkeling van tal van lichamelijke en geestelijke aandoeningen bevordert.