Amfibieën vinden ook hun weg naar de huizen van veel fans van exotische huisdieren. Desalniettemin, we moeten ons bewust zijn van het risico dat verbonden is aan het bezitten van dit type dier, omdat ze in veel gevallen hun dagen eindigen als huisdieren die in het wild worden vrijgelaten, waar ze zich snel kunnen vermenigvuldigen en kunnen concurreren met inheemse soorten.
De Amerikaanse brulkikker is daar een voorbeeld van. Inheems in Noord-Amerika, deze soort is erin geslaagd om andere gebieden van Amerika, Azië en Europa binnen te vallen. Om deze reden is deze amfibie opgenomen in de database van de IUCN Invasive Species Specialist Group en ingedeeld bij de 100 ergste invasieve uitheemse soorten ter wereld.
Een grote amfibie
Een van de meest opmerkelijke aspecten van dit dier is zijn grote formaat, aangezien een volwassen exemplaar 10 tot 20 centimeter lang is. Bovendien, de grootste individuen kunnen een kilogram wegen.
De Amerikaanse brulkikker is olijfgroen, met groenachtige of bruine vlekken. De kop is breed en plat met een vouw in elk oog, die aan het hele trommelvlies grenst. Een essentieel kenmerk om de geslachten te onderscheiden is de grootte van het trommelvlies, met een diameter groter dan het oog bij mannen en dezelfde grootte als het oog bij vrouwen.
Zijn buik is witachtig, met grijs gestreepte vlekken en de achterpoten hebben donkere vlekken als strepen.
Waarom is het een invasieve soort geworden?
Invasieve soorten delen onderling het vermogen om een breed scala aan habitats bezetten en zich voeden met grote aantallen soorten. Dit maakt deel uit van uw succes in andere instellingen dan uw plaats van herkomst. De Amerikaanse brulkikker verspreidt zich als een invasieve soort dankzij een reeks attributen die we je hieronder laten zien.
Een breed scala aan thermische tolerantie
De kikkers beginnen actief te worden vanaf 15ºC van het water. Bij temperaturen onder de 1ºC stopt de motoriek. In hun natuurlijke habitat verblijven ze in wateren tussen 24ºC en 33ºC, met een omgevingstemperatuur van 26ºC tot 42ºC en een relatieve vochtigheid tussen 33% en 100%.
Zeer veel kramen per jaar
In het voorjaar en de zomer is het meestal het broedseizoen en het aantal eieren per leg van elk vrouwtje is ongeveer 20.000, maar het kan 40.000 bereiken bij oudere moeders. Als de omgevingsfactoren gunstig zijn, kunnen deze kikkers meerdere legsels per jaar leggen.
De eieren komen in ongeveer drie tot vijf dagen uit en de kikkervisjes - die 20 centimeter lang worden - kunnen in slechts zes maanden in warm water een metamorfose ondergaan. Natuurlijk hebben we te maken met een overdreven reproductief ritme.
Opportunistische soorten
Dit dier past zijn dieet aan aan de prooi die het in het midden vindt. De Amerikaanse brulkikker voedt zich met allerlei soorten terrestrische, aquatische en vliegende ongewervelde dieren, evenals met gewervelde dieren die dicht genoeg bij een volwassen exemplaar staan.
Deze soort jaagt op jacht, omdat hij onbeweeglijk blijft en wordt gecamoufleerd door de vegetatie in de buurt. Zijn grootste troef is niet snelheid, maar bedrog: zodra een prooi voor hem voorbij gaat, springt hij erop.
De kikker kan vissen, kikkervisjes, schildpadden en kleine slangen verslinden, evenals ratten of vleermuizen. die aan de vijvers komen drinken. Zijn voedingscapaciteit is zodanig dat hij lange perioden van vasten na een overvloedige maaltijd kan weerstaan.
Kikkervisjes zijn over het algemeen herbivoren, maar bij analyse van hun maaginhoud zijn uitwerpselen en andere organische resten gevonden, evenals kleine ongewervelde waterdieren. Het lijkt er dus op dat - net als hun ouders - alles wat in hun mond past hen waard is.
Grote ecologische plasticiteit
De Amerikaanse brulkikker kan elk type stilstaand waterhabitat innemen of met weinig beweging, vooral als het overvloedig gebladerte en rottend plantenresten heeft.
Naast dit alles is de Amerikaanse brulkikker: bestand tegen relatief hoge besmettingsniveaus, waardoor het habitats kan gebruiken die door menselijke activiteit zijn aangetast. Er zijn experts die verder gaan en suggereren dat de soort een voorkeur heeft voor deze 'kunstmatige ecosystemen'.
Het gevaar van invasieve soorten
Al deze factoren maken van de Amerikaanse brulkikker een soort met een groot potentieel om zich te vestigen in andere ecosystemen dan die van hemzelf en om gemakkelijk inheemse soorten te jagen en te verdringen.
Daarnaast brengt de introductie van invasieve soorten ook een ander probleem met zich mee: de overdracht van nieuwe ziekten. De Amerikaanse brulkikker kan schimmels, bacteriën en virussen bevatten zoals: Batrachochytrium dendrobatidis, een ziekteverwekker die de gezondheid van amfibieën ernstig aantast.
Momenteel is een programma gelanceerd voor de bestrijding en uitroeiing van deze invasieve soort in het wild. Dit plan omvat bewustmakings- en sensibiliseringsmaatregelen, speciaal gericht op liefhebbers van exotische huisdieren.