De diergeneeskunde voor geriatrische huisdieren maakt snel vorderingen. Dit komt omdat steeds meer gezelschapsdieren dit stadium bereiken, dankzij de zorg van hun docenten en de evolutie van de diergeneeskunde voor kleine dieren.
Helaas, aangezien huisdieren langer leven, verschijnen er ook meer ziekten die voortkomen uit ouderdom. Dit is het geval bij seniele dementie bij honden. Deze hondenpathologie is vergelijkbaar met dementie bij mensen -een goed voorbeeld is de ziekte van Alzheimer-, hoewel er meer neurodegeneratieve ziekten in verband worden gebracht met deze gebeurtenis.
Wetenschapper W.W. Ruehl heeft samen met zijn medewerkers de term "cognitief disfunctiesyndroom" bedacht om de degeneratie te verklaren waaraan de hersenen van sommige oudere honden lijden en die bepaalde veranderingen in het gedrag van het dier veroorzaakte.
Welke veranderingen treden op in de hersenen tijdens seniele dementie bij honden?
Cognitief disfunctiesyndroom of seniele dementie bij honden het is een neurodegeneratieve aandoening die typisch is voor honden op oudere leeftijd. Dit betekent niet dat alle oudere huisdieren aan dementie lijden, maar het is op die leeftijd dat het verschijnt.
Zoals het bij mensen gebeurt, de hersenen van honden veranderen als ze een hoge leeftijd bereiken. Het zijn normale veranderingen die, hoewel ze bepaalde veranderingen in gedrag of karakter kunnen veroorzaken, niet pathologisch zijn. Deze wijzigingen zijn als volgt:
- Corticale atrofie, die gewoonlijk een progressieve vermindering van het gezichtsvermogen veroorzaakt.
- Verdikking en verkalking van de hersenvliezen. Calcium wordt afgezet in de hersenvliezen in plaats van in de botten of tanden en kan de hersenfuncties verstoren.
- Verwijding van de ventrikels, die deel uitmaken van het systeem waardoor de cerebrospinale vloeistof circuleert.
- Vergroting van de sulci en terugtrekking van de windingen. Met andere woorden, de hersenen lijken te krimpen.
- Glia-reactiviteit, dit zijn zenuwcellen die betrokken zijn bij het onderhoud van neuronen en bij de verwerking van de informatie die ertussen reist.
Veel van deze veranderingen kunnen ook optreden in de processen van seniele dementie bij honden. Een van de belangrijkste factoren die tot nu toe zijn ontdekt en die ook voorkomen bij de ziekte van Alzheimer bij mensen, is echter de aanwezigheid van afzettingen van een eiwit dat β-amyloïde wordt genoemd.
Bèta-amyloïdaccumulatie tijdens cognitief disfunctiesyndroom bij honden
Het "eiwit"-amyloïde hoopt zich op in de ruimten tussen neuronen in verschillende delen van de hersenen, zoals het hersenparenchym of zijn bloedvaten. Deze accumulatie wordt neuritische plaque, seniele plaque of amyloïde plaque genoemd.
Hoewel nog niet bekend is hoe deze eiwitontlasting precies werkt, zijn de neurotoxische eigenschappen van β-amyloïde wel bekend. Deze verbinding brengt de neuronale functie in gevaar, veroorzaakt schade aan de synaps, doodt neuronen en veroorzaakt een uitputting van neurotransmitters uit deze dode cellen.
Volgens studies zal, afhankelijk van de grootte van de neuritische plaques, de ernst van seniele dementie groter of kleiner zijn. Dit feit lijkt erg op wat er in het menselijk brein gebeurt als je lijdt aan de ziekte van Alzheimer.
Genetische overerving en seniele dementie bij honden
Sommige hondenrassen lijken een grotere aanleg te hebben dan andere als het gaat om het lijden aan een cognitief disfunctiesyndroom. Dit feit houdt verband met de mutatie in verschillende chromosomen, die de overproductie van het eiwit β-amyloïde veroorzaken.
Onderzoek suggereert dat hoewel honden van kleine rassen een langere levensduur hebben, ze zijn niet zo vatbaar voor dementie als die van middelgrote of grote rassen. Evenzo hebben sommige wetenschappers waargenomen dat vrouwen meer kans hebben om de disfunctie te ontwikkelen dan mannen.
Evenzo hebben gecastreerde honden meer kans op deze pathologieën dan niet-gesteriliseerde honden.
Behandeling van cognitieve stoornissen bij honden
Veel van de symptomen van seniele dementie zorgen ervoor dat de relatie tussen de voogd en de hond erg verslechtert, tot het punt waarop de persoon besluit te kiezen voor euthanasie of achterlating. Het probleem doet zich voor wanneer de hond wordt gediagnosticeerd met seniele dementie, omdat de pathologie geen genezing of optimale behandeling heeft.
De behandeling is vaak gericht op behandelen en verminderen van de staat van angst waaraan honden die aan de ziekte lijden vaak lijden. Kortom, in een zeer korte tijd stopt de hond met het begrijpen van de wereld om hem heen en lijdt hij zo'n stress dat hij gedrag vertoont dat niet erg wenselijk is voor de verzorgers, zoals agressiviteit of overmatige vocalisatie.
Momenteel is de behandeling die wordt gebruikt bij honden met dementie meestal een: reeks therapieën die specifieke gedragsrichtlijnen bevatten bij het omgaan met het dier, verschillende medicijnen, nutraceuticals en specifieke diëten.
Helaas is seniele dementie bij honden, net als de ziekte van Alzheimer, niet te genezen en moet je het proces gewoon op de vriendelijkste en meest empathische manier aanpakken. De hond is zich totaal niet bewust van wat er met hem gebeurt en reageert gewoon zoals zijn aard aangeeft.
