Zelden gaan huid- en orthopedische verwondingen bij dieren gepaard met schade aan vitale organen. Daarom worden ze vaak met lage prioriteit behandeld op de eerste hulp, of in ieder geval minder snel dan die verwondingen die het leven van de patiënt bedreigen.
Dit betekent echter niet dat ze niet meer belangrijk zijn. Zelfs de meest oppervlakkige wond vormt een toegangsweg voor allerlei soorten infecties, om nog maar te zwijgen van die ernstige verwondingen die de bloedsomloop aantasten en zelfs de dood van het dier kunnen veroorzaken.
Curiositeiten over sommige huid- en orthopedische verwondingen bij dieren: wonden
Wonden zijn verwondingen aan de oppervlakkige weefsels van het lichaam. Ze worden meestal beschreven als een "verlies van continuïteit" van de huid als gevolg van fysiek of chemisch trauma. Naast de huid worden vaak onderliggende weefsels aangetast, waar u op moet letten om de ernst ervan te kennen.
Blessures door lichamelijke oorzaken
Ze zijn het gevolg van letsel aan weefsels door fysieke kracht en zijn het meest voorkomende type in de dierenkliniek. Puncties, snijwonden, afschuiving of projectielinslag kunnen dit soort verwondingen veroorzaken.
Over het algemeen legt de fysieke afbraak van de huid diepere weefsels bloot, dat wil zeggen, het impliceert bloedingen van meer of minder niveau. Daarom zal het directe doel van de dierenarts zijn: bloedingen onder controle te houden en het risico op infectie te minimaliseren.
Chemische verwondingen: brandwonden en schaafwonden
Brandwonden doden cellen en vernietigen zo de integriteit van beschadigde weefsels. Hoewel ze veel voorkomen in de menselijke populatie, is hun uiterlijk relatief zeldzaam in de veterinaire praktijk.
Toch zijn er van tijd tot tijd thermische, elektrische, chemische of stralingsbrandwonden. In elk van hen, de vernietiging van weefsels kan doorgaan, zelfs na het verwijderen van de bron van het letsel.
Een van de gevaarlijkste gevolgen van brandwonden is dat er zo'n verlies van lichaamsvloeistof kan optreden dat het leven van het dier in gevaar komt. Bovendien zijn deze laesies zeer vatbaar voor infectie, zoals het geval was bij open wonden.
Soms komen brandwonden van een onverwachte bron, zoals ijs. In de winter kunnen ijzige straten schaafwonden op de huid van dieren veroorzaken, met hetzelfde effect als een conventionele verbranding. Sommige bedreigingen zijn nog erger, zoals antivries.
Deze chemicaliën veroorzaken niet alleen veel problemen als gevolg van hun accidentele inname bij huisdieren, ze kunnen hun huid of vacht onomkeerbaar beschadigen.
Nieuwsgierigheid over sommige huid- en orthopedische verwondingen bij dieren: musculoskeletale verwondingen
Hoewel vaak indrukwekkend om te zien, hebben musculoskeletale verwondingen zelden voorrang bij de behandeling van een ernstig traumapatiënt. Ze blijven altijd achter bij systemische verwondingen, die meestal het voortbestaan van het dier in gevaar brengen.
Zelfs na evaluatie van de belangrijkste organen kunnen musculoskeletale letsels niet op zichzelf worden beschouwd. Soms kunnen bloedingen en beschadiging van de omliggende weke delen meer problemen opleveren dan de verwonding zelf.
De aanpak vereist in veel gevallen langdurige anesthesie om een nauwkeurige evaluatie en corrigerende chirurgie mogelijk te maken. De definitieve behandeling valt dan ook grotendeels buiten de spoedeisende zorg.
Breuken en dislocaties
De meeste fracturen en dislocaties zijn eenvoudig, acuut en houden rechtstreeks verband met uitwendig trauma. Symptomen zijn dus pijn, misvorming, ontsteking, knetteren en locomotorische instabiliteit.
De systemische gevolgen ervan kan ernstig worden door de algemene bloedcirculatie in gevaar te brengen. Op deze manier ontstaat een blessure die op het eerste gezicht alleen het bewegingsapparaat leek te beïnvloeden, een probleem voor het hele organisme.
Een gesloten femurfractuur die ernstige spierbeschadiging met zich meebrengt, kan tot 30% van het circulerende bloed van een hond vasthouden.
Geneest speeksel van dieren wonden?
Het komt vaak voor dat een dier met ongemak zijn wonden likt, alsof dat zou zijn om ze te genezen. Is het een irrationeel instinct of heeft het echt een verklaring?
De waarheid is dat speeksel verschillende chemische stoffen bevat - voornamelijk enzymen - die een grote antibacteriële en schimmelwerende werking hebben. Sommigen van hen hebben zelfs bepaalde immuuneigenschappen.
Honden zijn zich hier natuurlijk niet van bewust, daarom likken ze zichzelf gewoon omdat ze last hebben van de verwonding. Hun meest primitieve instinct dicteert dat ze met deze actie misschien helpen het te genezen.
Helaas kan dit ook de wondsituatie verergeren, aangezien niet alles wat we in speeksel vinden goed is, zeker niet bij een dier dat de neiging heeft om iets in zijn mond te stoppen. Speeksel bevat ook bacteriën die gemakkelijk een wond kunnen besmetten.
Dus, het is essentieel om te voorkomen dat huisdieren hun wonden likken. Bovendien is in zowel de humane als de veterinaire geneeskunde ruimschoots bewezen dat de beste manier om een wond te bestrijden is om deze te laten uitdrogen.
