Door de geschiedenis heen is de zilvervos een dier geweest dat ongelooflijk wordt gewaardeerd door de pelsindustrie. De opvallende tint van zijn vacht is een van zijn onderscheidende kenmerken.
Naast menselijke uitbuiting voor esthetische doeleinden, hebben vossen altijd een belangrijke rol gespeeld in fabels en verhalen. Kent u de gewoonten van vossen? Vervolgens zullen we ingaan op deze en andere curiositeiten over de grijze vos, een raadselachtig en intelligent dier.
De zilveren vos
De zilvervos of noordelijke grijze vos krijgt de wetenschappelijke naam vanUrocyon cinereoargenteus. Zijn eigen naam geeft het meest opvallende kenmerk aan: de as- of zilverkleur van zijn vacht.
Relatie met honden
Soms, de vos kan worden aangezien voor een kleine hond. Dit komt omdat dit viervoetige zoogdier sterk lijkt op hondachtigen, omdat ze allebei tot de familie behoren Canidae.
Hoewel honden tot het geslacht behoren, Canisvossen zijn onderverdeeld in verschillende geslachten. De gewone vos staat bijvoorbeeld bekend als: Vulpes vulpes, terwijl de grijze vos deel uitmaakt van het geslacht Urocyon.
Anatomie
In relatie tot je lichaam, Dit dier is klein van formaat en langwerpig, vergezeld van een lange en borstelige staart. De morfologie omvat relatief korte benen in verhouding tot de rest van het lichaam.
Zijn snuit is puntig en kort, gevolgd door grote ogen en oren van aanzienlijke omvang in vergelijking met de rest van zijn proporties. Dankzij de klauwen die hij op zijn poten laat zien, staat bekend als een geweldige boomklimmer.
Het grijze vossenbont
Aan de andere kant kan zijn vacht uit verschillende tinten bestaan, afhankelijk van de soort waartoe de vos behoort. In het geval van de zilvervos vertoont zijn vacht de kleur die hem zijn naam geeft. Dit dier is echter Het heeft meestal een mengsel van verschillende tinten verdeeld over verschillende delen van het lichaam:
- Hoofdzakelijk, de askleur verspreidt zich over het achterste gedeelte.
- Wat betreft het buikgebied, het is roodbruin.
- Aan de andere kant hebben de poten, de achterkant van de oren en de zijkanten van de nek een gelige tint.
- Langs de buik - tot aan de keel en nek - worden gebieden met witte kleur waargenomen.
- Eindelijk, zijn lange pluizige staart heeft een zwarte streep van de top tot de punt.
Het lijkt op, er is geen seksueel dimorfisme dat met het blote oog kan worden gezien. Het enige onderscheidende kenmerk tussen mannetjes en vrouwtjes dat kan worden opgemerkt, is dat de mannetjes gemiddeld groter zijn.
Voeden
Bij het classificeren van de soort op basis van zijn dieet, dit zoogdier is geïdentificeerd als een omnivoor dier. Daardoor kunnen we vaststellen dat je voeding behoorlijk gevarieerd kan zijn.
Hoofdzakelijk, de prooi die gewoonlijk niet in hun dagelijkse leven ontbreekt, zijn kleine gewervelde dieren. Onder hen zijn konijnen, eekhoorns of ratten de meest voorkomende. Evenzo omvat het ook andere prooien zoals insecten of vogels. Aan de andere kant kan hij zich als alleseter voeden met verschillende soorten groenten, zoals bessen en ander fruit.
Grijze vos habitat
De grijze vos bevindt zich qua leefgebied bij voorkeur op plaatsen met hoge begroeiing. Dit omvat bossen en gebieden met beken, aangezien individuen gebieden kiezen met waterbronnen in hun nabijheid.
Daarom, Deze soort is te vinden in beboste streken van de zuidelijke regio van de VS. Het is ook aanwezig in Midden- en Zuid-Amerika, zoals het zelfs in Venezuela kan worden gevonden.
Gedrag
Er is waargenomen dat de grijze vos een nachtdier is. Dit houdt in dat het meestal niet overdag wordt gezien, omdat het tot het vallen van de avond in zijn hol blijft.
Wat hun holen betreft, deze worden meestal gevonden onder rotsen of in gaten in verlaten gebouwen. Aan de andere kant is de zilvervos een geweldige klimmer, een eigenschap die hem helpt te ontsnappen aan roofdieren zoals coyotes, poema's of steenarenden.
Staat van instandhouding
De staat van instandhouding is niet ernstig, zoals het is gecatalogiseerd in de sectie "Minste zorg" van de Rode Lijst van soorten. Volgens deze categorie van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) zijn hun populaties in het wild stabiel.
Dit komt omdat individuen in het wild normaal gesproken niet worden blootgesteld aan de meest voorkomende risicofactoren voor deze soort. Toch zijn enkele parameters die hun bevolkingsaantallen kunnen verminderen de volgende:
- Verlies, fragmentatie of degradatie van zijn leefgebied: mensen zijn meestal verantwoordelijk voor deze gebeurtenissen. Ze hebben de neiging om deze gebieden om te vormen tot industriële, agrarische of stedelijke zones.
- Virale ziekten: zilvervossen hebben aanzienlijke verliezen geleden als gevolg van virussen zoals hondenziekte, hondenparvovirus of rabiësvirus.
Zoals we hebben gezien, is de zilvervos een dier dat zich goed aanpast aan veranderingen. Deze eigenschap biedt het een groot evolutionair voordeel in vergelijking met andere soortgenoten of soorten die het niet vertonen, aangezien klimaatverandering de duurzaamheid van de meer algemene soorten bevordert.
De biodiversiteit van de wereld bestaat uit een veelheid aan soorten, die allemaal relevant zijn voor het welzijn ervan. Onze plicht en verantwoordelijkheid is: de natuur en haar verschillende soorten en ecosystemen te beschermen.