Yellowstone: Heeft de grijze wolf de loop van rivieren veranderd?

Voor duizenden jaren wolven hebben mythen en legendes over de hele wereld geïnspireerd die ervoor hebben gezorgd dat de soort door verschillende culturen is vervolgd. Een eeuw geleden had Yellowstone National Park -in de Verenigde Staten- ingrijpende veranderingen ondergaan na de grijze wolf (Wolf) en de poema (Puma concolor) werden uitgeroeid.

Hoewel de herintroductie ervan een algemeen voordeel is geweest voor het herstel van het ecosysteem van het park, kan het werk van de wolf niet als een wonderoplossing worden beschouwd. Laten we hierna kijken waarom.

De afwezigheid van de wolf als embleem van veranderingen in de trofische cascade in Yellowstone

Het is belangrijk op te merken dat trofische cascades verwijzen naar: de krachtige indirecte interacties tussen dieren die hele ecosystemen kunnen beheersen en dat ze optreden wanneer een link in een voedselweb wordt verwijderd.

In het geval van Yellowstone zijn er in de 70 jaar die volgden op het verdwijnen van de wolven, veel veranderingen opgetreden:

• De kuddes elandenCervus elaphus) schoten omhoog en bezetten ongecontroleerd uitgestrekte stukken land.
• Deze soort daalde ook het aantal bomen zoals wilg en esp.
• Op zijn beurt had de geleidelijke achteruitgang van de bomen invloed op de achteruitgang van de zangvogelpopulatie.
• Omdat er minder bomen zijn, bevers verloren hun voedselbron en hout om hun dammen te bouwen.
• Het ontbreken van deze dammen veroorzaakte de erosie van de beken, waardoor ze dieper en niet zo breed werden en de omstandigheden die de wilg nodig heeft om te groeien verder verslechterden.
• Het aantal coyotes nam toe, die meer druk uitoefenen op kleine zoogdierpopulaties.
• De populaties vossen, dassen en roofvogels namen af.

Een trofische cascade verwijst naar de aaneenschakeling van effecten die worden uitgeoefend door de wijziging van organismen die zich bovenaan de trofische keten bevinden. De effecten nemen af en worden door de hele keten vergroot totdat ze de organismen aan de basis beïnvloeden, een feit dat de balans van het hele ecosysteem kan veranderen.

Terugkeer van de grijze wolf: deel van de oplossing?

In 1995, door het gebruik van de Endangered Species Act, de grijze wolf werd opnieuw geïntroduceerd in het Yellowstone-ecosysteem. Nu, bijna 25 jaar later, zijn er enkele veranderingen geweest die erop wijzen dat de wolf delen van het ecosysteem heeft helpen herstellen.

Eerst, in deze tijd zijn de kuddes elanden aanzienlijk verminderd. Omdat elanden vraatzuchtige herbivoren zijn, biedt hun achteruitgang de mogelijkheid voor wilgen-, bever-, vogelpopulaties en rivierstromen om terug te keren. De aanwezigheid van wolven was echter geen wondermiddel voor het ecosysteem als geheel.

Volgens ecoloog-experts was de terugkeer van het roofdier succesvol, maar de omstandigheden zijn zo ingrijpend veranderd dat hun terugkeer niet voldoende is om het ecosysteem te herstellen. Er is consensus onder specialisten dat er geen snelle oplossing is voor fouten zoals het uitroeien van roofdieren aan de top van de trofische cascade.

De heropleving van de populatie van de bruine beer, een andere hoofdrolspeler

Het gaat niet alleen om de wolven, ook al krijgen ze de meeste aandacht. In de laatste decennia, het aantal andere carnivoren zoals de bruine beer en de bergleeuw is ook toegenomen. Allemaal samen vermenigvuldigen ze de impact van de belangrijkste roofdieren in het ecosysteem.

Daarom, wolven zijn een van de vele grote carnivoren van Yellowstone. Beren, poema's en coyotes zijn roofdieren die elandenkalveren eten. Daarom spelen wolven slechts een kleine rol in hun populatievermindering.

Ongetwijfeld, de uitdaging is om te ontdekken hoeveel ecologische verandering sinds de herintroductie van de wolf te wijten is aan wolven en hoeveel van die variatie te wijten is aan andere krachten.

Het is een uitdaging om de rol van roofdieren zoals de wolf in het herstel van ecosystemen te begrijpen

Hoewel het duidelijk is dat toproofdieren een trofische waterval kunnen veroorzaken, is het ook waar dat veel andere factoren kunnen het ook doen. Het debat onder experts wijst op een aanzienlijk aantal van deze parameters, bijvoorbeeld branden, weerpatronen en verschillende combinaties van deze factoren.

Om deze redenen zou het jaren van gegevensverzameling over honderden variabelen vergen. Ten eerste zou het nodig zijn om alle potentieel belangrijke factoren te kunnen identificeren en maak vervolgens een model dat redelijk nauwkeurig het functioneren van het ecosysteem weergeeft.

In die zin bevestigen verschillende wetenschappelijke rapporten dat de simpele waarheid is dat: ecosystemen zijn waarschijnlijk complexer dan we kunnen beginnen te modelleren of zelfs maar voor te stellen.

Over één punt is men het eens: ecosystemen intact houden is misschien makkelijker dan ze te herstellen nadat sommige delen verloren zijn gegaan.

Waarom is het Yellowstone Runaway-debat zo verhit?

Het gedeeltelijke herstel van Yellowstone heeft zeker geleid tot een verhit debat in de academische wereld over de mate van herintroductie van soorten. Het is dus belangrijk om kwantitatief vast te stellen in hoeverre de herintroductie van de wolf heeft bijgedragen aan het gedeeltelijk herstellen van het verwoeste ecosysteem.

Het is belangrijk om in acht te nemen dat deze kennis zou gevolgen hebben voor ecosystemen van de Verenigde Staten tot India en Afrika. Daarom hebben natuuronderzoekers hun hoop gevestigd op het zo intact mogelijk houden van deze kwetsbare ecosystemen. Zo wordt er momenteel gevochten om de uitroeiing van leeuwen, tijgers, haaien en andere grote roofdieren te voorkomen.

In complexiteit is de sleutel

Ecosystemen worden gezien als een groep complexe systemen, die op hun beurt zijn samengesteld uit vele onderling verbonden subsystemen, elk met miljoenen onderdelen die een essentiële rol spelen in uw balans.

Voorlopig is een belangrijke reden waarom er zoveel wetenschappelijke onenigheid is, dat we niet in staat zijn geweest om alle noodzakelijke maatregelen te nemen over een voldoende lange tijd en in een voldoende groot aantal organismen om tot een meer definitief antwoord te komen.