Dieren die zich voornamelijk met vis voeden, worden piscivoren genoemd.. Sommigen van hen hebben een gedeeltelijk visetend dieet, terwijl anderen uitsluitend afhankelijk zijn van vissen om te overleven.
Als we de dieren classificeren op basis van hun dieet, krijgen we een reeks zeer heterogene groepen. Onder de visseneters vinden we vogels, amfibieën, reptielen, zoogdieren, geleedpotigen en andere vissen.
Van carnivoren tot herbivoren
Verschillende eetgewoonten ontstonden miljoenen jaren geleden, met de oorsprong van diersoorten. Toch, de voorouder van alle dieren wordt verondersteld carnivoren te zijn en dat de andere soorten voeding later naar voren kwamen.
De gevonden fossielen zijn daar het bewijs van. Je kunt veel vertellen over het voeren van dieren door hun gespecialiseerde anatomische structuren, zoals de snavels van vogels of de vorm van de kaken.
Eocasea martini het is een van de uitgestorven soorten die wetenschappers positioneren in de overgang van het vleesetende naar het herbivoor dieet op het droge. Het is een van de voorouders van de huidige zoogdieren en het bestaan ervan gaat terug tot ongeveer 80 miljoen jaar vóór het tijdperk van de dinosauriërs.
Het verschijnen van herbivoren was een evolutionaire gebeurtenis voor het leven op het land, aangezien gewervelde landdieren toegang hadden tot nieuwe en overvloedige hulpbronnen en tegelijkertijd de belangrijkste voedselbron werden voor grote roofdieren.
Welke dieren eten vis?
We weten allemaal dat dieren grofweg en volgens het soort dieet worden ingedeeld in:
- Vleeseters: als ze andere dieren eten.
- Herbivoren: ze baseren hun dieet op terrestrische planten of algen.
- alleseters: hun dieet is een mengsel van vleesetende en herbivore diëten.
Daarom kunnen dieren die vis eten carnivoren of alleseters zijn. Tussen de verschillende taxa carnivoren komen het meest voor en vertegenwoordigen 63% van de soorten. Vervolgens verschijnen met 32% herbivoren, terwijl alleseters een kleine minderheid vormen, 3%.
Alleen door te kijken naar die dieren die vis eten, kunnen we bijna het hele dierenrijk reizen. Hier zijn enkele unieke voorbeelden.
De vissende vleermuisNoctilio leporinus)
Deze chiropter die in de vochtige bosgebieden van Zuid-Amerika leeft het is niet de enige vleermuis die zich voedt met vis, aangezien er nog verschillende soorten van deze specifieke vissers zijn.
De visknuppel is niet groter dan 13 centimeter en weegt tussen de 40 en 70 gram. Het valt op door zijn gezwollen lippen, de plooien in zijn kin en de wangzakken, handig voor het bewaren van voedsel. Er is seksueel dimorfisme in de soort: mannetjes zijn oranje en vrouwtjes grijsbruin.
De poten van de vissersvleermuis zijn veel langer, sterker en flexibeler dan die van zijn soortgenoten, met ook lange en gebogen klauwen. die de waterbestendigheid aanzienlijk verminderen. Dit helpt het dier om zijn prooi gemakkelijker te vangen.
Om te vissen, vlieg over water en wacht geduldig tot de vis kleine golven aan de oppervlakte maakt. Vervolgens spreidt zijn klauwen snel en vangt zijn prooi op en bergt hem op in zijn wangzakken totdat je op een veilige plek bent om te eten.
de ijsvogelAlcedo op dit)
Deze kleine vogel leeft in de rivieren en wetlands van Europa, Zuid-Amerika, Afrika en Azië en is een van de soorten die het meest worden getroffen door de verslechtering van ecosystemen langs de rivieren.
Zijn verenkleed is de meest opzichtige, heldere en metaalachtige kleuren: met een groenachtig blauw op de rug en oranje op de buik met witte vlekken op de keel en de zijkanten van de nek, is het een onmiskenbaar dier. Bovendien heeft het een grote kop met een enorme donkere kegelvormige snavel.
Meer dan 65% van hun dieet is gebaseerd op kleine vissen die hij ziet vanaf de lage takken van de bomen. Zijn duik is zo snel dat zijn vangsten altijd een zeer hoog slagingspercentage hebben. Ook slikken deze vogels hun prooi heelhuids door.
De ijsvogel baseert zijn dieet niet alleen op zwemmende dieren met schubben, maar voedt zich ook met schaaldieren, waterinsecten en kikkervisjes.
De visetende spinDolomedes briangreenei)
Deze Australische spin gebruikt trillingen op het wateroppervlak om prooien te detecteren. De spinachtige is niet groter dan de palm van je hand, maar is niettemin in staat om behendig prooien te vangen die tot drie keer zo groot zijn, zoals kleine kikkers, vissen en kikkervisjes.
Dolomedes het verbergt zich tussen rotsen en ondiepe waterkusten en peddelt over het wateroppervlak op zoek naar zijn prooi. Het is ook in staat om te duiken om te jagen of te ontsnappen.
Dit zijn enkele van de dieren die zich uitsluitend of af en toe met vis voeden. Sommigen van hen zijn weinig bekend en anderen worden bedreigd. In onze hand is het behoud ervan voor toekomstige generaties.