De Andescondor (Gier griffioen) is een vogel met een brede geografische spreiding in Zuid-Amerika. Het is aanwezig in alle Andes: Venezuela, Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia, Paraguay ten zuiden van Argentinië en Chili. Ondanks deze grote verspreiding, de genetische variabiliteit van de vogel is laag.
historisch, de Andescondor is een wezen dat wordt vereerd door inheemse samenlevingen. De voorstellingen van zijn beeld in rotstekeningen, keramiek en textiel getuigen hiervan.
Zijn pracht heeft landen als Bolivia, Chili, Colombia en Ecuador beïnvloed om het te vertegenwoordigen als een symbool van macht en gezondheid. Momenteel is zijn imago emblematisch geworden, tot het punt dat het door sommige Andes-landen als nationaal symbool wordt aangenomen.
Hoe ziet het huis van deze reus van de lucht eruit?
Meestal geven Andescondors de voorkeur aan gebieden met open ruimtes die helpen bij het opsporen van voedsel. Deze vogels zijn waargenomen in alpiene gebieden tot 5500 meter boven zeeniveau, in de bergen met uitzicht op open graslanden.
Andescondors nestelen op de kliffen op kleine richels of in rotsachtige grotten. Ze gebruiken de thermische stromingen die vanaf deze kliffen opstijgen en spiraalsgewijs stijgen om urenlang met heel weinig inspanning te zweven, allemaal op zoek naar aas.
De Andescondor heeft een wilde schoonheid die zijn omvang te boven gaat
Andescondors wegen tussen de 7,7 en 15 kilogram en hun imposante vleugels zijn een van hun belangrijkste kenmerken. Zijn spanwijdte, die 3,2 meter bereikt bij de volwassene, het is de grootste van alle landvogels.
Het verenkleed, terwijl het bij de juveniele individuen olijfgrijs en bruin is, wordt op de vervaldag zwart. Een reeks opvallende witte slagpennen is aanwezig op de vleugels van de volwassene.
Het is interessant om op te merken dat op de uitgestrekte vleugels, de uiteinden van hetzelfde hebben spaties tussen de primaire veren, wat een aanpassing voor hoogte vormt.
In vergelijking met andere roofvogels zijn de poten van de Andescondors veel minder krachtig, met kortere stompe klauwen. Deze aanpassing is geschikt voor een wandel- en por-levensstijl.
Kaal voor het gemak
Daarnaast vallen ook hun nek en hoofd op: de basis van hun nek is versierd met een witte kraag van zachte veren. De rest van de nek en het hoofd hebben geen veren.
Deze kaalheid is vermoedelijk een hygiënische aanpassing, aangezien de blote huid gemakkelijker schoon en droog te houden is na het eten van aas.
De blote huid van de nek en het hoofd bij volwassenen is meestal zwart tot donker roodbruin van kleur. Bij juvenielen is de huid zachtgrijs. De basis van hun boven- en onderkaak is donker en de rest van de snavel is ivoor.
De Andescondor vertoont een duidelijk seksueel dimorfisme
Een opvallend kenmerk van de mannetjes van deze soort Het is de grote karbonkel (kam) en lel op zijn kop, die vrouwen missen. Daarnaast verschillen ze ook in oogkleur: mannetjes hebben bruine irissen en vrouwtjes rood.
Het is interessant om te weten dat beide geslachten het vermogen hebben om de kleur van de naakte huid van de hals en het gezicht te veranderen in samenhang met hun stemming.
Dit wordt gebruikt voor communicatie tussen individuen. Mannen gebruiken dit mechanisme ook voor displays tijdens de paartijd.
De Andescondor is een langlevende vogel die langzaam volwassen wordt. Hoewel de werkelijke levensverwachting in het wild onbekend is, wordt deze geschat op ongeveer 50 jaar.
Er is een melding van een in het wild geboren condor in gevangenschap die stierf op bijna 80-jarige leeftijd in de Beardsley Zoo in Bridgeport (Connecticut).
Wat is het dieet van de Andescondor?
Volgens specialisten is een van de aspecten die het meest bijdraagt aan de kwetsbaarheid van de Andescondor de overtuiging van plattelandsbewoners dat de vogel een roofdier is dat vee aanvalt. Om deze reden is het erg belangrijk om dat te verspreiden Andescondors zijn voornamelijk aaseters.
Ten tweede is waargenomen dat ze op marmotten, vogels en konijnen kunnen jagen, maar nooit op vee. Opgemerkt moet worden dat Andescondors geen goed ontwikkelde jachttechnieken hebben, maar ze kunnen kleine levende prooien achtervolgen en vangen.
Omdat hun klauwen niet erg sterk zijn, houden deze vogels hun prooi vast door erop te gaan staan.
Het is interessant om te weten dat de Andescondor mutualistische relaties kan aangaan met kleinere kalkoengieren (Cathartes aura) en zwarte gieren (Coragyps atratus). Deze soorten gieren vinden aas door geur, terwijl de condor het op zicht lokaliseert.
Door samen te gaan, condors scheuren de taaie huid van een lijk beter. Kleinere gieren profiteren van het werk van de condor en voeden zich met wat er over is van het pas geopende karkas.
De nieuwe tijden hebben een verandering in het dieet van de Andes Condor . gemarkeerd
Voor deze vogels is de beschikbaarheid van voedsel een probleem. Door ecologische veranderingen is de beschikbaarheid van voedsel voor de Andescondors afgenomen.
Ongetwijfeld worden inheemse megafauna-soorten (lama's, alpaca's, guanaco's en gordeldieren) op grote schaal verdrongen door gedomesticeerde dieren (koeien, paarden, schapen en geiten) die niet van boerderijen afsterven.
Andescondors eten ook de karkassen van walvissen en andere grote zeezoogdieren in kustgebieden.
Staat van instandhouding
Deze soort wordt beschreven als "in verval"Er wordt geschat dat de populatie in totaal ongeveer 10.000 individuen is, ongeveer gelijk aan 6700 volwassen individuen.
De soort is aangepast aan uitzonderlijk lage reproductie en is daarom zeer kwetsbaar voor menselijke vervolging. Helaas, het houdt aan vanwege vermeende aanvallen van de vogel op vee.
Bedreigingen voor Andescondors zijn onder meer verlies van leefgebied, inname van loden munitie en vervolging van boeren.