Als een dierenarts routinematig problemen ondervindt bij het diagnosticeren van een ziek huisdier, stel je dan voor dat je in gevallen bent waarbij wilde reuzenzoogdieren betrokken zijn.
Het diagnosticeren van wilde dieren is een complexe taak, omdat we niet alle bibliografie hebben die we zouden willen. Bovendien moeten we de moeilijkheid toevoegen om met zieke olifanten, grote zoogdieren en met veel temperament om te gaan.
Hulp van operators die regelmatig voor dieren zorgen in een dierentuin het is van onschatbare waarde als het gaat om het opsporen van een ziekte. Daarom wordt hen altijd aangeraden zeer oplettend te zijn en elke vondst, hoe onbeduidend die ook lijkt, schriftelijk achter te laten.
Zieke olifanten: een enorme uitdaging
Vervolgens laten we u de reeks stappen zien die nodig zijn om een olifant te diagnosticeren en zijn gezondheid te beoordelen.
1. Bereid de beoordeling van de patiënt voor
Hoewel er enkele beperkingen zijn, is de beoordelingsbenadering is hetzelfde voor olifanten als voor andere grote zoogdieren. De basisstappen zijn:- Neem een volledige medische geschiedenis.
- Identificeer de ergernis.
- Voer een volledig lichamelijk onderzoek uit.
- Stel een geordende lijst op van mogelijke diagnoses.
- Voer aanvullende tests uit en evalueer de resultaten om een diagnose en behandeling vast te stellen.
Een basiskennis van leeftijd, geslacht en geografische variabelen of milieuproblemen die verband houden met specifieke problemen kunnen helpen bij de diagnose. Enkele voorbeelden hiervan kunnen zijn:
- Degeneratieve artritis komt veel voor bij oudere dierentuinolifanten.
- Tot op heden is het olifantenpokkenvirus gediagnosticeerd in Europa, maar niet in Noord-Amerika.
2. Evalueer de medische geschiedenis van zieke olifanten
Een volledige anamnese moet van de persoon worden verkregen voordat een lichamelijk onderzoek wordt uitgevoerd. Alle beschikbare informatie over eerdere problemen kan net zo belangrijk zijn voor een diagnose als de huidige klacht zelf.
Routinematig overleg over voeding, huisvesting of voetverzorging zal helpen om de kwaliteit van de dagelijkse omgang met het dier te beoordelen. Daarnaast is overleg met de uitvoerder over gedrag, houding, eetlust, ontlasting en urine van het dier essentieel.
Hierdoor kan de duur en progressie van de abnormale symptomen worden vastgesteld die hebben geleid tot het bellen van de dierenarts. Is er medicatie toegediend? Wat waren de resultaten? Is er iets veranderd in routine of omgeving?
Het is essentieel om de aanwezigheid van omgevings- of sociale stressoren te bepalen die zich kunnen manifesteren als fysieke tekenen.
3. Lichamelijk onderzoek van zieke olifanten
Voordat u begint, moet de operator worden gevraagd naar het temperament van de olifant. Voordat je het dier nadert, moet je het met je stem kalmeren. Daarnaast kan de eerste observatie beter op afstand gedaan worden, om het dier als geheel te zien.
De lichaamstaal van elk dier en het uiterlijk van zijn ogen kunnen zijn gemoedstoestand onthullen.
Het lichamelijk onderzoek moet consequent worden uitgevoerd, altijd in dezelfde volgorde. Het moet een grondige analyse zijn, zelfs als de oorzaak van het ongemak snel wordt ontdekt.
Eerst kijken, zien we iets raars?
Het begint met het observeren van de algemene toestand van het lichaam en de houding van de olifant op een afstand van 2-3 meter. Het is raadzaam om er omheen te lopen om het vanuit alle mogelijke hoeken te bekijken:
- Als de ribben of scapulae zijn gemarkeerd, als het verzonken flanken heeft, zijn deze indicatief voor de slechte conditie van de olifant.
- Is de olifant alert en actief? Zijn er aanwijzingen voor pijn of zwelling?
We komen dichterbij, wat kunnen we in het hoofd onderzoeken?
Het is noodzakelijk om de huid en ogen te observeren: elk litteken of afwijking kan een aanwijzing geven. De hoektanden moeten ook nauwkeurig worden onderzocht. Elke asymmetrie, verkleuring of slechte geur moet argwaan wekken.
Luisteren naar de adem is ook de sleutel. Als de olifant zijn slurf laat manipuleren, moet je: controleer de symmetrie van de luchtstroom tussen de twee neusgaten. Andere aanbevelingen zijn om de mondholte te onderzoeken, de tong, slijmvliezen en tanden te observeren.
Door de oorslagader aan de caudale rand van het oor te palperen, kan de pols van het dier worden opgenomen. De normale hartslag bij een staande olifant is 25-30 slagen per minuut.
Laten we de kofferbak onderzoeken
Kijk naar de ledematen voor verwondingen, asymmetrie, zwelling of gevoeligheid. Onderzoek de huid en nagels op beschadigingen, omdat dit tot ernstiger letsel kan leiden. Pododermatitis is bijzonder ernstig voor olifanten omdat het kan evolueren naar osteomyelitis.
Het is ook interessant om naar het hart te luisteren. Dit orgel is een beetje dichter bij het hoofd dan bij andere hoefdieren en daarom is auscultatie moeilijk. Bij een getrainde olifant kan de verzorger hem vragen het linkervoorbeen te bewegen om beter toegang te krijgen tot dit orgaan.
Laten we tot slot de buik onderzoeken
Observeer de borstklieren en de buikcontour op zoek naar eventuele veranderingen. Onderzoek de uitwendige genitaliën goed, let op tekenen van ziekte en neem een temperatuur rectaal (het gemiddelde bij een volwassen olifant is meestal 36-37 ° C).
Al deze stappen laten zien hoe moeilijk het kan zijn om een volledige diagnose van een olifant te stellen. Desondanks zijn deze procedures noodzakelijk om het welzijn van het dier in dierentuinen en reservaten te waarborgen.