Heb je je ooit afgevraagd waarom honden hun eten begraven? Antropisch gezien heeft dit weinig zin, aangezien gedomesticeerde honden altijd voedsel tot hun beschikking hebben, iets wat ze toch wel 'moeten weten'.
De belangrijkste reden voor dit soort gedrag het zijn rudimentaire eigenschappen geërfd van voorouders. Niet alleen honden presenteren ze, een voorbeeld dat voor iedereen duidelijk bekend is, is de aanwezigheid van verstandskiezen in een hoog percentage van de menselijke bevolking op aarde.
Over de domesticatie van honden en zijn voorouders
Om dit soort gedrag te begrijpen, is het noodzakelijk om terug te gaan in de fylogenetische boom en de evolutionaire geschiedenis van de huishond (Canis lupus familiaris).
Sommige genetische studies hebben geprobeerd het verleden van de honden die ons vandaag vergezellen op te helderen. Voor onze verbazing huidige wolven en gedomesticeerde honden zijn twee wederzijds monofyletische groepen, dat wil zeggen, duidelijk gescheiden.
Dit betekent dat de gedomesticeerde hond genetisch gezien niet in de buurt komt van enige huidige wolvenpopulatie, en daarom dat zijn voorouder (waarschijnlijk een soort Pleistocene wolf) al is uitgestorven.
Waarom is het nodig om dit soort evolutionaire relaties te beperken? Wel, om duidelijk te maken dat, in veel gevallen, Als het gaat om het ontdekken van het gedrag van gedomesticeerde honden, hoeven we niet naar de wolf te gaan. In ieder geval zou het nodig zijn om de kenmerken van zijn voorouder, die nu verdwenen is, te bestuderen.
Waarom begraven honden hun eten?
De gemeenschapAmerikaanse Kennel Clubgeeft ons het antwoord. Het verstrekken van hulpbronnen is een rudimentair gedrag, dat reageert op een habitat waar voedsel schaars is.
Deze term is in het Engels bekend alsoverschot doden (zoiets als "overkilling") en wordt gepresenteerd door veel zoogdieren, waaronder ijsberen, lynxen, vossen, orka's, coyotes, wasberen en natuurlijk de huishond.
Het hamstergedrag van voedsel is ook waargenomen bij wilde roedels wolven, terwijl ze hun prooi onder de sneeuw begraven, waar het vlees dagen tot weken wordt bewaard. Het is een evolutionair mechanisme dat gemakkelijk te begrijpen is, omdat het inspeelt op een behoefte aan voedsel.
Het is heel interessant om te weten dat deze gewoonte om overtollig voedsel ook te begraven Het manifesteert zich volgens het ras van de hond. Honden die genetisch zijn geselecteerd voor de jacht lijken hier bijvoorbeeld meer vatbaar voor te zijn dan honden die voor de sport zijn getraind.
Er wordt getheoretiseerd dat deze groep jagers met de dag meer hun "roofinstinct" laat zien, dus het is logisch dat rudimentair gedrag zoals overschot dodenal genoemd.
Om deze reden, honden van de rassen Teckels, Beagles, Basset hounds Y Schnauzersminiatuurtjes zullen eerder gaten graven als ze een beloning ontvangen.
Dieren met een volle maag kunnen voedsel opslaan voor tijden dat voedsel schaars is.
Wat te doen aan dit gedrag?
Natuurlijk heeft het niet veel zin om een hond te onderdrukken voor een rudimentair gedrag dat is geassembleerd in zijn genetische code. De truc om dit soort gedrag te vermijden is: de activiteit op een andere manier kanaliseren.
Er kan bijvoorbeeld een ruimte met dekens of kussens worden gereserveerd waar de hond zijn speelgoed en dierbare bezittingen kan begraven. Een andere oplossing zou zijn: geef de hond zijn eigen kattenbak, waar je gaten kunt prikken zonder de tuin van de bijlesdocent te verpesten.
Verveling kan ook een belangrijke factor zijn die dit gedrag conditioneert. Als de mentor de hond voldoende stimulatie geeft, is het mogelijk dat de hond niet zijn toevlucht hoeft te nemen tot zijn meest instinctieve deel om de energie te kanaliseren. Games zijn daarom altijd goede oplossingen voor gedragsproblemen.
Ten slotte is het ook aan te raden om honden met een volle maag geen botten en snuisterijen te geven. De hond zal deze items dus niet interpreteren als "overtollig voedsel" en hun wens om ze ondergronds op te slaan zal worden verminderd.
Een overgeërfd maar positief gedrag
Zoals we hebben gezien, is het begraven van voedsel door honden volkomen normaal en reageren ze op een rudimentaire evolutionaire eigenschap. Hoe dan ook, zolang het geen obsessie wordt, het onderdrukken van de hond voor het tonen van zijn meest elementaire instincten kan averechts werken.
Het is noodzakelijk om te onthouden dat honden verrijking van de omgeving en spelletjes nodig hebben die hun instinct versterken, zoals activiteiten die de reukzin bevorderen. De hond toestaan om uiteindelijk in contact te komen met zijn meest voorouderlijke "zelf" is nodig om gelukkig te zijn.
