Dyspnoe is een kortademigheid die gepaard gaat met kortademigheid. Het resulteert in een gevoel van ongemak veroorzaakt door een slechte ademhaling, maar het kan ook te wijten zijn aan een onvoldoende zuurstofconcentratie in het bloed of een te hoge concentratie kooldioxide.
In ieder geval is kortademigheid bij huisdieren een ernstig probleem en moet worden benaderd als een respiratoire noodsituatie.
Hiervoor is het essentieel om patiënten met deze pathologie onmiddellijk te herkennen. Op de eerste hulp zijn observatie van het dier en lichamelijk onderzoek van het ademhalingssysteem de meest bruikbare hulpmiddelen voor de diagnose.
Het observeren van ademhalingspatronen is essentieel
Dieren met dyspnoe zijn te herkennen aan een verhoogde ademhalingsfrequentie en inspanning. Dit komt door de plotselinge betrokkenheid van de secundaire ademhalingsspieren, zoals de spieren van de nek of buik.
Zo wordt ademen een meer actief dan passief proces, hoewel het waar is dat deze ademhalingsinspanning niet altijd kortademigheid impliceert.
Paradoxale ademhaling impliceert echter het bestaan van dyspneu. Dit is zo omdat het verwijst naar het verlies van synchronisatie tussen de thoracale-abdominale ademhalingsbewegingen.
Hoe herken je een patiënt met dyspnoe?
Een van de meest voor de hand liggende tekenen is de aanpassing van de houding van het dier om te proberen de luchtstroom te vergemakkelijken. Bijvoorbeeld:
- Ademen door de mond.
- De nek strekken en het hoofd optillen om de luchtpijp recht te trekken.
- Het aannemen van een orthopneuische positie, dat wil zeggen, 'corrector van de adem'.
Aan de twee voorgaande tekens wordt de voorkeur van het dier toegevoegd om op te staan en de ellebogen te openen om compressie van de thorax te minimaliseren. Elke kunstmatige beperking die deze houdingsaanpassingen beperkt, kan de kortademigheid verergeren en tot decompensatie leiden.
Stap twee: het lichamelijk onderzoek
Een van de eerste dingen om een dier met ademnood in te checken het is de kleur van de slijmvliezen. Cyanose kan belangrijke informatie geven over de storing van het ademhalingssysteem, maar het bestaat alleen bij de ernstigste patiënten.
Laat u daarom niet meeslepen door een vals gevoel van veiligheid wanneer de kleur van de slijmvliezen roze blijft.
Het volgende zal zijn: diepgaand onderzoek van het ademhalings- en cardiovasculaire systeem van het dier. Auscultatie van de borstkas en luchtpijp kan de aanwezigheid van sissende, krakende of andere abnormale geluiden laten zien:
- de fluitjes, Ze staan bekend als piepende ademhaling en worden geassocieerd met vernauwing van de luchtwegen. Als ze tijdens de inspiratie optreden, moet een pathologie van de bovenste luchtwegen worden vermoed, terwijl ze bij expiratie meestal te wijten zijn aan problemen in de onderste luchtwegen.
- Crackles of crackles ze duiden meestal op de aanwezigheid van vocht in de luchtwegen. Ze worden veroorzaakt door luchtbellen in de vloeistof.
- Als de long- of hartgeluiden gedempt klinken of niet direct worden gehoord, moet de mogelijkheid van een probleem in de pleuraholte worden overwogen.
Waarom wordt er ook gesproken over het beoordelen van het cardiovasculaire systeem? Omdat het de oorzaak kan zijn van ademnood, zoals gebeurt bij congestief hartfalen.
Hoe de patiënt stabiliseren?
De eerste reactie zou een toename van ingeademde zuurstof moeten omvatten, zelfs terwijl het lichamelijk onderzoek wordt uitgevoerd. Idealiter moet het dier kort rusten in een met zuurstof verrijkte omgeving voordat het verder gaat met hanteren.
Dit is vooral belangrijk voor katten, omdat ze hierdoor kunnen kalmeren na transport naar de kliniek. In feite zal het grondige onderzoek alleen doorgaan als wordt aangetoond dat het de angst van het dier en dus de kortademigheid niet verergert.
De sleutel tot de behandeling van dyspnoe bij huisdieren is zuurstoftherapie
Zuurstoftherapie kan op verschillende manieren:
- Door een masker, bij elke patiënt die ligt en het verdraagt.
- Direct met behulp van de zuurstofslang, plaats het in de buurt van de neusgaten of de mond van het dier. Het geeft een soortgelijk effect, maar met veel minder stress voor hem.
- Door middel van zuurstofkooien, met als nadeel dat ze de patiënt isoleren en voorkomen dat het onderzoek doorgaat. In de diergeneeskunde bestaat de neiging om te profiteren van het gebruik van gedoneerde couveuses uit de menselijke kindergeneeskunde.
- Met behulp van neuszuurstoftips voor een langere periode. Ze werken goed bij grote rassen, maar veroorzaken problemen bij brachycefale rassen.
Er zijn veel andere technieken die proberen zich aan te passen aan de specifieke situatie of zelfs aan de soort. Bijvoorbeeld het gebruik van een Elizabethaanse kraag samen met het zuurstofapparaat, waardoor een soort exclusieve kamer voor het individu ontstaat.
Langdurige zuurstoftherapie moet vochtig zijn om uitdroging van de luchtwegen te voorkomen. Er zijn speciaal ontworpen units die de ingeademde lucht verwarmen en bevochtigen.
Ten slotte moet je voorzichtig zijn, want er is iets dat zuurstoftoxiciteit wordt genoemd. Dit is dat bij toediening van hoge concentraties gedurende meer dan 12 uur schade aan de longen optreedt.