In de natuur zijn er dieren die je het beste van ver kunt observeren. Het gif.webp van slangen, de krachtige kaken van de krokodil, de snelle klauwen van de leeuw of de gevaarlijke beet van de Komodovaraan zijn duidelijke voorbeelden.
Deze reptielen staan bekend om hun grote formaat, zoals het zijn de grootste hagedissen ter wereld en ze zijn ook bekend als Komodo-monsters.
Het Komodo-monster: een enorme hagedis
Deze reptielen dragen de legendarische naam van de draak, een mythologisch wezen dat weinig jaloers is op deze grote dieren.
De Komodovaraan is een hagedis uit de varanenfamilie en is endemisch in Indonesië. Momenteel staat de soort als kwetsbaar op de rode lijst van de IUCN.
De Komodovaraan is ongeveer drie meter lang en weegt ongeveer 70 kilogram, maar kan meer dan 100 kilogram wegen.
Hun gespierde lichaam is bedekt met schubben, de jongste individuen zijn groenachtig met geelachtige en zwarte vlekken. De oudere hebben de neiging om meer bruinachtig van kleur te zijn. De staart is even sterk en lang als de rest van zijn lichaam, zijn klauwen zijn ook groot en zijn verdeeld in vijf lange vingers.
Is de Komodovaraan agressief?
Zijn grote spanwijdte en sissend geluid is soms genoeg om een confrontatie te vermijden. Deze dieren eten meestal in groepen wanneer er voldoende voedsel is, maar indien nodig kunnen vechten om voedsel of vrouwtjes plaatsvinden.
Ze hebben een geweldige reactiesnelheid en ze hebben de neiging om hun prooi naar het water te lokken waar ze wachten. Er zijn verschillende dodelijke aanvallen op mensen geweest vanwege de omvang van hun beet, maar dit zijn specifieke gevallen. Dit dier verlaat gewoonlijk zijn leefgebied niet om anderen schade te berokkenen als het over voldoende middelen beschikt.
De gevechten tussen de Komodo-draken zijn melee-botsingen, omdat normaal gesproken de ene persoon een andere probeert te grijpen en hem te verwonden. nieuwsgierig, deze dieren zijn immuun voor hun eigen beet.
De gevaarlijke beet van de Komodovaraan
Het is geen gif.webp dat de beet van de Komodovaraan gevaarlijk maakt, het is zijn speeksel. De tanden van de Komodovaraan zijn verborgen achter het tandvlees en bloeden vaak tijdens het voeden. Ze injecteren geen gif.webp zoals een slang zou doen, zijn speeksel is gif.webptig genoeg om de dood te verwonden.
Hoewel het aaseters zijn, jagen ze ook op hun prooi. de draken zijn in staat om dieren te doden die groter zijn dan zijzelf met een enkele beet, zoals herten en wilde zwijnen.
Ze profiteren van de verrassingsfactor om hun prooi in een hinderlaag te lokken en, nadat ze hem hebben gebeten, zich terugtrekken op een veilige afstand totdat hij instort. De beten veroorzaken vaak diepe tranen in het zachte deel van andere dieren.
Als de prooi erin slaagt te vluchten, zal hij waarschijnlijk doodbloeden of zijn wonden ernstig geïnfecteerd raken. Ze voeden zich met zoogdieren, vogels, eieren en andere hagedissen, zelfs individuen van hun eigen soort.
Je speeksel bevat een groot aantal pathogene bacteriën (Escherichia coli, Pasteurella multocida, Staphylococcus sp., Providencia sp., Proteus mirabilis YP. morganii onder hen) die gegeneraliseerde sepsis kunnen veroorzaken, maar dit zijn niet de enige oorzaken van de dood van de drakenslachtoffers.
In de kaak van draken bevinden zich klieren die een reeks van verbindingen die bloedstolling voorkomen en bloeddrukdaling, onderkoeling en spierverlamming veroorzaken, zodat het gebeten dier snel doodbloedt en kort daarna sterft.
Dit dodelijke speeksel is onderzocht om de anticoagulantia te isoleren en er voordeel uit te halen bij de behandeling van ziekten die verband houden met trombose en andere cardiovasculaire problemen.
Is er parthenogenese in Komodo-draken?
Dit is een andere grote eigenaardigheid van de soort. Draken hebben zowel seksuele als ongeslachtelijke voortplanting. Dit betekent dat vrouwtjes kunnen eieren leggen die niet door een mannetje zijn bevrucht.
Dit feit kan in de natuur voorkomen, maar wordt alleen geregistreerd door in gevangenschap gefokte vrouwtjes. Parthenogenetische koppelingen geven alleen aanleiding tot mannelijke individuen.
De moeder draagt een enkele kopie van haar chromosomen bij die worden gedupliceerd in de eierfase, gaande van haploïde naar diploïde. Als het vrouwtje reproduceert later met zijn nakomelingen kan zowel mannelijke als vrouwelijke eieren leggen.
Wetenschappers zijn van mening dat deze reproductieve strategie een aanpassing aan een geïsoleerde ecologische niche, zoals dat gebeurt met het leefgebied van de draken. Op deze manier blijft de populatie groeien, hoewel de genetische diversiteit afneemt.
Komodovaranen zijn net zo fascinerend als hun naam doet vermoeden, want met het uiterlijk en de wreedheid van een echte dinosaurus overleven ze de vernietiging van hun leefgebied en het stropen van hun prooi. Hun dodelijke beet en unieke vermogen om de soort in stand te houden, maken ze tot levende legendes, allemaal draken.