Zwangerschap bij die dieren die ouderlijke zorg hebben, zoals zoogdieren of vogels, het is een van de meest transformerende ervaringen van het leven. Ook, vanuit het perspectief van het nageslacht, heeft de band tussen moeder en nageslacht een diepgaande invloed op de ontwikkeling van hersensystemen die sociaal gedrag reguleren.
Deze band wordt gecreëerd dankzij een reeks hormonen die er bovendien voor zorgen dat de ouders hun jongen verdedigen en beschermen. Een van de meest interessante gedragingen is agressiviteit bij moeders. Hier leggen we het je uit.
Een hormonale reactie
De hele reeks vrouwelijke hormonen, samen met de werking van andere neurotransmitters, wekken een reeks gedragingen bij moeders op. Aan de ene kant, oestrogeen en progesteron bereiden de baarmoeder voor voor de implantatie van embryo's en de ontwikkeling van de placenta.
Prolactine stimuleert de melkproductie, terwijl oxytocine de bevalling in gang zet en de afscheiding van melk tijdens het geven van borstvoeding veroorzaakt. Bovendien activeert oxytocine, samen met dopamine, neurale paden die de moeder motiveren om haar nakomelingen te willen koesteren, binden, beschermen en verdedigen.
Zoals we kunnen zien, wordt dit gedrag dat bij vrouwen kan voorkomen altijd gemedieerd door hormonen. Afhankelijk van de hormonale niveaus zullen deze dieren verschillende gradaties van agressiviteit vertonen. Het uiteindelijke doel van al deze veranderingen en gedragingen is het voortbestaan van het nageslacht.
Waarom verdedigen moeders hun jongen?
Vrouwelijke territorialiteit, gedefinieerd als de verdediging van de exclusieve ruimte van vrouwtjes bij zoogdieren, werd beschouwd als een mechanisme om voedselbronnen te verdedigen.
Momenteel suggereren studies dat vrouwtjes die nakomelingen hebben onder hun hoede geen interesse tonen in hulpbronnen, tenzij ze worden opgeslagen in een soort voorraadkast (bij soorten die voedsel opslaan). Omgekeerd, Het lijkt erop dat vrouwtjes agressiviteit vertonen ten opzichte van hun soortgenoten als ze jongen hebben.
Dit gedrag hangt grotendeels af van de vraag of het vrouwtje behoort tot een soort met solitair, semisociaal of sociaal gedrag. Bijvoorbeeld bij solitaire of semisociale vrouwtjes zoals katten, de bescherming van het nageslacht is gericht op het voorkomen van kindermoord, dat wil zeggen, een andere kat of kat verschijnt en doodt zijn jongen om de concurrentie uit te schakelen.
Over het algemeen begint agressief gedrag kort voor de bevalling, wanneer het vrouwtje het nest begint te bouwen. Na de geboorte zorgt het hele hormonale complex voor een sterke band tussen moeder en jong. Dit veroorzaakt verzorging, voeding en beschermend gedrag. Het is in deze fase, borstvoeding, wanneer een moeder meer agressiviteit kan tonen.
Tijdens de lactatieperiode bevinden de nakomelingen zich op het meest kritieke moment, omdat ze weerloos zijn en hun overleving volledig afhangt van de moeder. Dus, Het is in deze tijd dat de vrouwtjes meer agressiviteit vertonen, maar dit neemt af naarmate de jongen groeien en gespeend worden.
Hondengedrag: een voorbeeld van agressiviteit bij moeders
Een van de grootste zorgen die voogden met drachtige honden kunnen hebben, is dat ze agressiviteit vertonen wanneer de pups worden geboren. In principe is dit onwaarschijnlijk. Maternale agressiviteit is meestal gericht op potentieel gevaarlijke individuen voor het nageslacht, zoals andere honden of vreemden.
Een hond die in een stabiel huis leeft, weinig stress heeft en een goede relatie heeft met haar voogd, mag geen agressiviteit tonen. Aan de andere kant is het belangrijk dat de eigenaar een relatie met de jongen begint op te bouwen, zelfs voordat ze worden geboren.
Dit wordt bereikt door de buik van de teef te strelen. Het eerste zintuig dat ze ontwikkelen is aanraking, daarom de jongen merken dat contact al voor de geboorte. Bovendien zorgt deze activiteit ervoor dat de hond haar voogd veel meer vertrouwt.
De teef zal echter het nest (of de plaats waar de jongen blijven) gedurende de lactatie verdedigen. Daarom is het belangrijk om te voorkomen dat andere honden die geen band hebben met haar aanpak.
Agressie bij konijnen met jongen
Over het algemeen is ook het agressieve gedrag van vrijlevende konijnen gericht op vermijd kindermoord door andere konijnen, naast de mogelijkheid om het hol veiliger te houden.
In gevangenschap of bij konijnen die als huisdier worden gehouden, ligt een van de grootste problemen in de agressiviteit of kindermoord die door de moeder zelf op het nageslacht wordt gericht. Deze afwijkende gedragingen verschijnen vaak als gevolgen van stress of gebrek aan ervaring en veiligheid bij huisvrouwen.
Konijnen zijn dieren waarvan velen hun jongen en hun hol verdedigen, omdat het hebben van het beste nest de kans vergroot dat alle jongen slagen. Dit wordt bereikt door agressiviteit te tonen naar anderen toe. Om deze reden, als uw konijn drachtig is, Het is erg belangrijk dat je zijn nest respecteert en er niet in de buurt komt.
Het wonder van het leven
Zoals we hebben gezien, is agressiviteit bij moeders een algemeen voorkomend gedrag bij zowel gedomesticeerde als wilde dieren. De zorg voor het nageslacht heeft altijd voorrang op het individuele welzijn.
Daarom is het essentieel om in deze delicate periode ruimte en comfort te bieden aan vrouwen. Voor hen, het leven is vertegenwoordigd in hun nakomelingen. We mogen het niet vergeten.