De zandvis is, in tegenstelling tot zijn naam, een reptiel dat zijn bijnaam verdient vanwege de navigatievaardigheden die het ondergronds presenteert. Natuurlijke selectie heeft in veel gevallen vergelijkbare reacties op totaal verschillende verschijnselen, iets dat bekend staat als 'convergente evolutie'.
Dus, de hydrodynamische vorm van dit dier verbaast ons niet, want hoewel het nooit in contact zal komen met het mariene milieu, moet het op zijn eigen manier navigeren in het zand van de woestijn. Als je meer wilt weten over dit fascinerende reptiel, raden we je aan om verder te lezen.
De woestijnvis
De zandvisscincus scincus) of gewone skink het is een reptiel van de familieScincidae oorspronkelijk uit Noord-Afrika dat is begraven onder het zand om erin te navigeren. Deze familie van reptielen is zeer karakteristiek, omdat veel van zijn vlagsoorten halverwege tussen een typische hagedis en een slang worden gevonden.
De skinks vertonen meestal bepaalde onderscheidende kenmerken in vergelijking met de rest van de reptielen, zoals zeer langwerpige lichamen, verminderde ledematen en een gebrek aan uitgesproken nek. Sommige geslachten die in deze familie zijn opgenomen, zoals: Typhlosaurusze missen direct ledematen, een extreme aanpassing aan de ondergrondse omgeving.
Enkele van de specifieke kenmerken van de zandvis zijn als volgt:
- Dit reptiel is ongeveer 20 centimeter lang.
- Het heeft korte maar robuuste ledematen, aangepast om snel en efficiënt in het zand te graven.
- Het lichaam is spoelvormig, ventraal afgeplat en langwerpig langs de gehele lengteas.
- Er is geen seksueel dimorfisme duidelijk tussen mannen en vrouwen.
- De basiskleur is opvallend geel, in contrast met een reeks donkere banden op het dorsale deel en een witte buik.
Het is een generalistische insectenetende soort, omdat het zich voedt met verschillende ongewervelde dieren die aanwezig zijn in de woestijnomgeving, zoals dermestid-kevers en dipteran-larven. Daarnaast kan hij in uitzonderlijke situaties jagen op jongen van kleine zoogdieren (bijvoorbeeld knaagdieren).
De noodzaak voor dit dier om zich onder het zand te begraven, ligt in de extreme hitte die in de woestijn voorkomt, omdat het een ectotherm dier is (het kan zijn lichaamstemperatuur niet reguleren) en een koelere omgeving moet vinden om af te koelen.
Zodra we de basis hebben gelegd voor dit fascinerende reptiel, is het tijd om speciale aandacht te besteden aan zijn aanpassingen aan de woestijnomgeving, waardoor het de hierboven beschreven opvallende vorm krijgt.
Een leven onder het zand
TijdschriftstudiesWetenschap hebben aangetoond dat dit reptiel vertoont een karakteristiek bewegingsmechanisme. Letterlijk de zandvis «elk» onder het substraat, omdat dit zanderige medium als halfvast wordt beschouwd. Om dit te doen, voert het golvende bewegingen uit die worden aangedreven door de romp met zijn ledematen verzameld, iets wat lijkt op de bewegingsmodus van een slang.
Deze onderzoeken, gebaseerd op complexe methoden zoals het gebruik van röntgenstralen of elektrotomografie, hebben aangetoond dat de gewone skink zijn lichaam rimpelingen produceert volgens het energieverbruik van de beweging, waardoor het tot een minimum wordt beperkt. Natuurlijk prevaleert in de woestijn economie boven overvloed.
De superkracht van het detecteren van trillingen
De indrukwekkende aanpassingen van de zandvis eindigen hier niet. Andere studies hebben aangetoond dat deze soort oppervlaktetrillingen kan waarnemen, zelfs als ze ondergronds begraven zijn.
Hierdoor kan het (althans in laboratoriumomgevingen) ongewervelde dieren identificeren die op het oppervlak lopen tot op 15 centimeter afstand. Dat klopt, in tegenstelling tot andere dieren, Dit reptiel wordt geleid door de voortplanting van golven om op zijn prooi te jagen.Dit is mogelijk dankzij de aanwezigheid van een uiterst verfijnd binnenoor.
Dankzij dit detectievermogen kan de skink het insect op het oppervlak lokaliseren, zich oriënteren op basis van zijn beweging en snel uit het zand tevoorschijn komen om het op te jagen. We gaan verder, aangezien dit reptiel normaal gesproken zijn kop in het zand steekt om trillingen beter te detecteren, zelfs als het over het oppervlak loopt.
Een ongewone ademhaling
Als je jezelf er nog niet van overtuigd hebt dat dit dier een "zandvis" is, zal zijn ademhalingsmethode je volledig overtuigen. Gewone skinks kunnen zelfs onder het substraat ademen, omdat ze kleine luchtbellen in het zand kunnen identificeren en van de gelegenheid gebruik kunnen maken om ze in te ademen.
Bovendien hebben ze een zeer gespecialiseerde bovenste luchtwegen, waardoor ze ingeademde sedimentaire deeltjes kunnen filteren en niezen voordat ze de longen bereiken.
Aanpassingen aan extreme omgevingen
Zoals we hebben gezien, geldt dat hoe extremer de habitat, des te meer differentiële aanpassingen een dier moet aanpassen om zijn overleving erin te maximaliseren. De woestijn is een meedogenloze plek, omdat de hitte en het gebrek aan voedsel het leven kunnen kosten van elk klein resistent levend wezen.
Om al deze redenen is de zandvis gedwongen een leven aan de oppervlakte achter te laten en baseert zijn bestaan op een verblijf onder het zand met een paar sporadische uitgangen.