Veel schimmels hebben het vermogen om gif.webptige secundaire metabolieten te produceren, bekend als mycotoxinen. Deze stoffen kunnen op voedsel groeien en ze vormen een ernstig gezondheidsrisico. De gevaarlijkste kunnen zelfs het leven van dieren en mensen in gevaar brengen.
Als we het hebben over mycotoxinen en dierlijke productie, zijn er dan die negatieve effecten hebben op de voortplanting? Hier zijn enkele van de meest relevante mycotoxinen voor de volksgezondheid en de diergezondheid en hun effecten op het reproductieve succes van vee.
Hoe ontstaan mycotoxicoses bij dieren?
Laten we eerst de term mycotoxicose definiëren. Dit verwijst naar vergif.webptiging door inademing of inname van voedsel dat is verontreinigd met mycotoxinen. In het dierenrijk kan deze vergif.webptiging op twee manieren voorkomen:
- Rechtstreeks, bij herbivoren, bij het consumeren van een door de schimmel besmette groente.
- Indirect, bij carnivoren, door vlees te eten van een eerder bedwelmd dier.
Door schimmels uitgescheiden mycotoxinen koloniseren alle soorten voedsel en ruwvoer dat onder slechte omstandigheden wordt opgeslagen. De drie schimmelgeslachten waarvan het vaakst wordt gemeld dat ze mycotoxinen produceren, zijn:
- Aspergillus soorten.
- Penicillium spp.
- Fusarium soorten.
Het vermogen van een schimmel om mycotoxinen te produceren hangt af van vele factoren zoals vochtigheid, temperatuur, substraat/voeding of zuurstof. Daarom, Het uiterlijk van een mycotoxicose kan variëren afhankelijk van de klimatologische omstandigheden of geografie.
Een mycotoxine-producerende schimmel onder de microscoop.
Mycotoxinen en dierlijke productie
De mycotoxinen die in het algemeen meer problemen geven bij de dierlijke productie zijn de volgende:
- Aflatoxinen, geproduceerd door verschillende soorten Aspergillus flavus Y A. parasiticus.
- Ochratoxine A, geproduceerd door verschillende soorten AspergillusY Penicillium.
- Tricotenen, zearalenon en fumonisinen, geproduceerd door schimmels van het geslacht Fusarium.
De toxiciteit van deze metabolieten bij dieren kan alle soorten organen omvatten, van de ontwikkeling van kankerverwekkende, teratogene of mutagene effecten, via veranderingen in de lever, de nieren en het spijsverteringsstelsel tot de productie van hormonale of immunosuppressieve stoornissen.
Kunnen de effecten ervan het reproductieve succes van een boerderij in gevaar brengen?
Deze vraag kan worden beantwoord aan de hand van het voorbeeld van een zeugenfokkerij en het analyseren van het effect van verschillende mycotoxinen daarop. Vervolgens werken we het onderwerp uit volgens het type mycotoxine dat wordt bestudeerd.
Zearalenon
Het is een hyperoestrogene toxine. Dat wil zeggen, het activeert het metabolisme van oestrogenen, wat de normale werking van het vrouwelijke voortplantingssysteem verandert.
Een constante inname van deze verbinding via de voeding leidt tot symptomen zoals vulvovaginitis, mastitis, menstruatiecyclusstoornissen, schijnzwangerschappen, abortussen en steriliteit.
Namelijk, het normale verloop van de voortplanting op de boerderij zal sterk worden beïnvloed en dit zal zich vertalen in tal van economische verliezen. Toch is het waar dat de effecten van voorbijgaande aard zijn en verdwijnen met een verandering in het dieet.
Aflatoxinen
Deze mycotoxinen, bij varkens, het immuunsysteem onderdrukken en kankerverwekkende en mutagene effecten hebben. Bovendien zijn ze hepatotoxisch (slecht voor de lever), veroorzaken ze bloedarmoede, nefrose, systemische bloedingen en overlijden. Dat wil zeggen, ze zijn naar alle waarschijnlijkheid de meest lastige en gevaarlijke mycotoxinen.
Op reproductief niveau kunnen ze abortussen en agalactia veroorzaken, dat wil zeggen gebrek aan melk tijdens borstvoeding. Aan de andere kant kunnen ze worden overgedragen op neonatale biggen, wat hun immuunrespons beïnvloedt.
Is er een methode om het optreden van mycotoxicose bij dieren te beheersen?
Vandaag de dag het is niet haalbaar om met mycotoxinen besmet voedsel en voer volledig te elimineren. Er zijn echter verschillende manieren om hun niveaus te verlagen en langdurige blootstelling in de loop van de tijd te voorkomen. In feite is het dit type chronische consumptie dat meestal de effecten van mycotoxicose verergert.
Een van de meest effectieve methoden om het mycotoxinegehalte in voer te verlagen, is de toepassing van zogenaamde "goede landbouwpraktijken". Dus tijdens teelt, oogst en transport moet de hygiëne maximaal worden gehandhaafd.
Deze praktijken zijn fundamenteel geworden bij het beschouwen van de agro-voedselketen als een geïntegreerd geheel, waarbij diervoeding de eerste schakel is.
Dan is het bij de omzetting van grondstoffen tot voer in de diervoederindustrie belangrijk om Good Hygiene Practices toe te passen. Dit zal het mycotoxinegehalte in het eindproduct minimaliseren..
Het wordt op dit punt genoemd waar bijvoorbeeld het gevaar van kruisbesmetting toeneemt, die ander voedsel kan besmetten, zelfs voedsel dat bedoeld is voor menselijke consumptie.
Een probleem voor reproductief succes
Elke uitbuiting van dieren is afhankelijk van een bepaald reproductief succes om zichzelf in de loop van de tijd te kunnen handhavenOm nog maar te zwijgen van degenen die zich uitsluitend wijden aan het verkrijgen van nieuwe generaties dieren of om te profiteren van de melk van de vrouwtjes na de bevalling. Daarom is het bereiken van een optimale fysiologische toestand voor een succesvolle reproductie essentieel.
Het feit dat voedsel bepaalde stoffen kan vervoeren die schadelijk zijn voor de voortplanting is een probleem, omdat normaal gesproken de hoeveelheden zo klein zijn dat de symptomen niet evident zijn om ze te verhelpen.
