De neusadderVipera latastei) is een typische soort van regio's met een mediterraan klimaat. Zo wordt dit dier gevonden op het Iberisch schiereiland en in Noord-Afrika. Deze slang dankt zijn naam aan een aanhangsel op zijn kop, waardoor hij een merkwaardig uiterlijk met een opstaande neus krijgt.
Deze soort is middelgroot en hoewel schuw, als het zich bedreigd voelt, wordt het breder om groter volume te lijken. Als het gevaar aanhoudt, zal het dier niet aarzelen om aan te vallen. Als je meer wilt weten over dit dodelijke maar fascinerende reptiel, lees dan verder.
Hoe herken je de neusadder?
Het eerste opmerkelijke aan dit dier is zijn kop met een driehoekig uiterlijk en zeer goed te onderscheiden van het lichaam. Hij heeft, naast zijn karakteristieke "omgekeerde neus", doordringende ogen met gele of gouden irissen. Laten we niet vergeten dat adders, in tegenstelling tot slangen, ze hebben een elliptische verticale pupil.
Het lichaam is relatief dik en de staart is proportioneel kort. De maximaal geregistreerde totale lengte is 73 centimeter, maar de meeste individuen variëren in totale lengte tussen 50 en 60 centimeter.
Belangrijk is dat de kleuring minder variabel is dan bij de meeste andere Europese adders. De achtergrondtonaliteit van dit reptiel varieert dus van donker asgrijs tot bruin. In het dorsale gebied van het hoofd vertoont het vaak twee schuine donkere banden, die zich in het voorste gebied kunnen voegen en een omgekeerde V vormen.
Eindelijk, op de achterkant een typisch patroon of patroon van vlekken in zigzag. Vergeleken met andere soorten slangen, is seksueel dimorfisme verminderd in de neusadder.
Wat te verwachten van de beet van de neusadder?
De beet van deze adder is relatief ernstig. Hoewel de toxiciteit van het snuitaddergif.webp lager is in vergelijking met andere Europese adders, is de hoeveelheid gif.webp die tijdens de beet wordt geïnoculeerd aanzienlijk hoger.
In een onderzoek naar het voorkomen van slangenbeten bij mensen in Spanje werden tussen 1965 en 1980 in totaal 125 gevallen van beten vastgesteld. De jaarlijkse sterfte veroorzaakt door dit reptiel is drie tot zeven mensen, zeer laag tarief maar niet te verwaarlozen.
In welke niches bewoon je het liefst?
Dit is een typische soort van mediterrane klimaatregio's vochtig, subvochtig of semi-aride typeweg. Het bewoont bij voorkeur droge rotsachtige gebieden bedekt met struikgewas, maar ook bossen, steile hellingen en stenen muren met wat vegetatie die de velden en weiden scheiden.
Het hele jaar door worden slangen het vaakst aangetroffen in open boshabitats met struikgewas. In de zomer trekken ze echter naar de rivieroevers en overwinteren ze in minder open bosgebieden.
Viper's Overvloedig
In het algemeen, zowel op het Iberisch schiereiland als in Noord-Afrika, heeft de snuitadder een discontinue verspreiding, met verspreide en geïsoleerde populatiekernen met matige of lage dichtheden.
Een van de belangrijkste factoren die de populaties van de neusadder bedreigen, zijn de volgende:
- De verandering van het leefgebied, of het nu gaat om bosbranden, landgebruik voor landbouw of stadsontwikkeling en wegenbouw.
- Verkeersongevallen.
- Vervolging wegens afkeer of omdat het als een schadelijke soort wordt beschouwd.
De neusadder verdraagt vervolging en schande
Sinds onheuglijke tijden wordt er door de mens op slangen gejaagd, omdat ze een slechte reputatie hebben omdat ze als gevaarlijke en walgelijke dieren worden beschouwd. Bovendien zijn ze het onderwerp geweest van allerlei valse fabels en legendes.
Aan de andere kant zijn ze illegale handel veroorzaakt door verzamelen en bijgeloof. In Portugal wordt de neusadder om bijgelovige redenen gevangen en verhandeld. In die zin worden hun hoofden verkocht als amuletten. Daarnaast zijn er verwijzingen dat deze praktijk dateert uit de Middeleeuwen.
Ingenieuze verdedigingsstrategieën
De belangrijkste anti-roofstrategie van de neusadder is mimiek. Zijn as-kleurpatroon met een dorsale band in zigzag, wat zorgt voor een hoge mate van camouflage. Dit patroon is vooral handig in gebieden met heide, gaspeldoorn en genista-struiken.
Aan de andere kant draagt zijn typisch sedentaire en zeer discrete gedrag er ook toe bij dat het onopgemerkt blijft. Als ze wordt betrapt, besluit ze te vluchten, maar als het wordt gevangen of in het nauw wordt gedreven, stoot het dreigend gesis uit en bijt krachtig.
Zoals we gezien hebben, niet alle vooroordelen zijn gegrond.Adders proberen, net als andere dieren, te overleven en vallen alleen aan als ze geen andere optie hebben. We moeten deze ongerechtvaardigde angsten overwinnen, aangezien respect voor alle levende wezens (hoe gevaarlijk ze ook lijken) essentieel is om de biodiversiteit van de planeet te behouden.
