Hiërarchie in wolvenroedels: bestaat de alfawolf?

We weten dat wolven een van de meest coöperatieve hondachtige soorten in het wild zijn. Hoewel de hiërarchie onder wolven duidelijk is, is coöperatie dat ook bij het verdedigen van het territorium, de jacht en het grootbrengen van de nakomelingen.

Dus wanneer een wolf wordt uitgesloten of geëxcommuniceerd uit de roedel, moet een ander vinden en door haar geaccepteerd worden. Zo niet, dan wordt u geconfronteerd met hongersnood en vroegtijdige dood. Deze coöperatieve neiging vloeit ongetwijfeld voort uit het feit dat onderdanen die in kuddes blijven een betere overlevingskans hebben.

Het is heel interessant om te weten dat de relatie in het peloton er een is van "win - win". A) Ja, ondergeschikte onderwerpen kunnen dominanten helpen in ruil voor sociale tolerantie. Het is een transactie die lijkt op een uitwisseling van goederen.

Het exterieur van wolvenroedels

De wolvenroedel bestaat uit een hechte familiegroep. Dit omvat een broedpaar voor langdurige binding, enkele van hun ondergeschikte nakomelingen en huidige nakomelingen van een of meer jaren. Soms bevat het ook een niet-verwante persoon die lid kan worden van de groep.

Op dit moment is er onder ethologische experts consensus dat in wolvenroedels iedereen coöperatief meedoet. A) Ja, een systeem van arbeidsverdeling creëren, waarin individuen coöperatief jagen en hun territoria verdedigen en collectief welpen grootbrengen.

Is er hiërarchie in wolvenroedels?

Er is een hiërarchie, om zeker te zijn. Binnen de kudde, puppy's bezetten over het algemeen de laagste posities vergeleken met hun ouders en oudere broers en zussen.

Ouders hebben de hoogste hiërarchie. Meestal, wanneer wolven geslachtsrijp zijn (ongeveer 2 jaar), verspreiden ze zich van hun geboortegroep.

Deze eenzame wolven of verspreiders Ze proberen te paren met andere verspreide wolven en beginnen hun eigen roedels. Dit gedrag vermijdt dus te concurreren om de status van dominante fokker met de leden van de geboortegroep, hun ouders.

Echter, onder bepaalde omstandigheden, zowel in het wild als in gevangenschap, vertragen sommige volwassen individuen de verspreiding of verspreiden ze zich helemaal niet. In deze gevallen, De concurrentie om de dominante positie binnen de groep kan hevig zijn.

Als de roedel leden van de hoogste rang heeft, waarom wordt er dan gezegd dat er geen alfawolven zijn?

Belangrijk is dat in het verleden de heersende opvatting over wolvenroedels was dat: ze bestonden uit individuen die constant met elkaar wedijverden om de dominantie van de groep. Dergelijke dominante wolven werden mannelijke en vrouwelijke "alfa" genoemd en ondergeschikten als "bèta" en "omega".

Deze terminologie stamt uit 1947, uit een onderzoek naar het gedrag van grijze wolven in gevangenschap. Jaren later maakte onderzoeksexpert L. David Mech het concept populair.

Decennia later vond de Mech zelf echter bewijs dat wees op: het concept van een alfamannetje is ontstaan uit de interpretatie van onvolledige gegevens.

Helaas is het gebruikelijk om in informatieve artikelen te vinden dat: interpreteer ten onrechte dat "wolvenroedels geen alfaleden hebben" als de afwezigheid van dominantie door het hoogste lid.

Niets is minder waar, Mech corrigeert het gebruik van de term "alpha" om een "vals" te beschrijven.hiërarchie van overheersing op basis van geweld“.

Ethologen bevestigen dat de vormen van dominantie in wolvenroedels gevarieerd, subtiel en complex zijn

Verschillende studies hebben gewezen op de zwakte van het geven van een eenduidige verklaring voor dominantie. Het toepassen van één enkele betekenis van wat dominantie is, is dus misleidend en simplistisch. Integendeel, dominantie wordt neergezet als een glibberig concept.

In deze betekenis, er is een scala aan individuele variaties om sociale dominantie uit te oefenen, die het groepsgedrag beïnvloeden.

Vandaag zijn er levendige debatten over het brede begrip van het sociale domein. Desalniettemin, beweren dat dominantie een mythe is, druist in tegen tastbare informatie.

Het niet-bestaan van het "alfa" -lidconcept en de implicaties ervan voor het fokken van honden

Ongetwijfeld, het wijdverbreide concept van de "alfahond" had sterke implicaties voor hondentraining en opvoedingspraktijken. Vaak leidde het misbruik van het begrip dominantie er bijvoorbeeld toe dat een persoon een hond gewelddadig domineerde.

Dit is natuurlijk geen geldige, respectvolle of humane manier om onze beste vrienden te behandelen of te trainen. Om deze redenen, we moeten heel voorzichtig zijn met de veralgemening van het gedrag van wilde en in gevangenschap levende wolven (uit wie de honden zijn voortgekomen) tot het gedrag van de honden.

Wat betreft het fokken van honden, is het belangrijk op te merken dat: ethologen verwerpen het idee van dominantie binnen de kudde niet. Wat wordt heroverwogen, is het bestaan van een alomtegenwoordig domein dat alleen door geweld wordt verkregen.

De sociale commandostructuur is divers

Rond de leeftijd van vier maanden begint de socialisatie wanneer welpen volwassenen volgen op jachttochten of jachtscholen. Gedurende deze periode, hun motorische vaardigheden, perceptie en interactie met leeftijdsgenoten te verbeteren.

Opgemerkt moet worden dat experts suggereren dat de dominantierelaties in een typische wolvenroedel de zogenaamde "leeftijdsgeclassificeerde dominantiehiërarchie" zijn. A) Ja, de welpen zullen worden gedomineerd door hun oudere broers en allemaal op hun beurt door de ouders.

Bovendien kunnen ondergeschikte individuen zich soms verzetten tegen de acties van hun leider. Om deze reden kwam er een studie om leiderschap in wolvenroedels te definiëren als een 'gekwalificeerde democratie'.

Dit met het argument dat geen enkel onderwerp activiteiten kan uitvoeren die cruciaal zijn voor het voortbestaan van de groep, zonder de impliciete goedkeuring van de roedel.

De praktijk van het spel speelt een rol bij het vaststellen van de hiërarchie in de pakketten.

Het is interessant om te weten dat de beoefening van het spel de overhand heeft bij de wolf. Volwassen leden nemen deel aan spelwedstrijden die veel op echte gevechten lijken. Deze spellen, die je "aanvals"-bewegingen moduleren, dienen om de bedoelingen van collega's te leren interpreteren.

In de wolvensamenleving is de macht niet helemaal "in handen" van de fysiek sterkste onderdanen. Ondergeschikten kunnen hefboomkracht uitoefenen, vanwege zijn steun aan het leven van de roedel.

Nu wordt aangenomen dat hun samenwerking door de hiërarch wordt gewonnen door vreedzame uitwisseling in plaats van agressieve dwang.

In roedels wordt de sociale schade veroorzaakt door agressie opgelost door verzoening en verzoening te beoefenen

Ongetwijfeld, het optreden van agressie leidt tot een tijdelijke onderbreking van de relaties tussen leden van de roedel. Om agressie en de daaruit voortvloeiende sociale schade het hoofd te bieden, gaan wolven (wild of in gevangenschap) contacten aan na een conflict, zoals verzoening.

Bij verzoening leggen voormalige tegenstanders kort na een conflict een eerste ruilcontact. Dit gedrag is waargenomen bij andere sociale zoogdieren, zoals niet-menselijke primaten, dolfijnen en gevlekte hyena's. Interessant is dat dit gedrag niet voorkomt bij honden.

Voorbij verzoening andere soorten interacties na een conflict kunnen optreden. Zo kunnen groepsleden die niet deelnemen aan de mishandeling (omstanders) spontaan vriendschappelijke contacten aanbieden aan zowel slachtoffers (“troost”) als aanvallers (“appeasement”).

Een ingewikkelde samenleving

Al deze informatie onthult het complexe sociale weefsel dat het leven binnen de wolvenroedel vertegenwoordigt. Daarom, Het uitoefenen van de hoogste posities in het peloton vereist veel meer van de leider dan kracht.

Wolven kunnen het goedmaken na een aanval, slachtoffers van conflicten troosten en overtreders kalmeren. Deze reeks gedragingen vereist dat alle leden aandacht ontwikkelen voor de emotionele toestand van anderen en het vermogen om gepaste reacties te coördineren.