Chimaera-vissen verwijzen naar: een groep kraakbeenvissen gerelateerd aan haaien en roggen. Deze dieren zijn ingedeeld in de klasse Chondrichthyes, subklasse Holocephali, volgorde van Chimaeriformes. Ze hebben verschillende veelvoorkomende namen, zoals spookhaaien, rattenvissen of konijnenvissen.
Grotendeels, Chimaera-vissoorten leven op gematigde oceaanbodems tot 2.600 meter diep. Sommige soorten kunnen echter worden waargenomen op een diepte van minder dan 200 meter. Over het algemeen zijn het deze soorten die we kunnen ontmoeten in openbare aquaria.
Ook gebruiken chimaera's, in tegenstelling tot de meeste haaien, die voortstuwing genereren met hun staarten, grote, vleugelvormige borstvinnen om door het water te zwemmen, waardoor ze een beeld hebben dat meer geschikt is voor een vogel dan voor een vis.
Het buitengewone uiterlijk van chimera vissen
Chimaera-vissen hebben een volumineuze kop. Bij veel soorten is de snuit is veranderd in een langwerpig zintuig. Bovendien zijn hun lichamen langwerpig en glad en hebben ze een enkele kieuwopening, net voor de basis van de borstvin.
Kenmerkend is ook dat hebben grote borst- en buikvinnen, grote ogen en twee rugvinnen. Opgemerkt moet worden dat de eerste rugvin wordt voorafgegaan door een scherpe gif.webptige ruggengraat die een ernstige wond kan toebrengen. Ze hebben ook slanke staarten en bij sommige soorten is dit kenmerk zo uitgesproken dat het de naam ratfish waard is.
Op dit moment zijn ongeveer 47 soorten chimera vissen bekend, variërend in grootte. Sommige kunnen dus tussen de 60 en 200 centimeter groeien, inclusief de lange staart die bij sommige soorten wordt aangetroffen. Hun huid is glad en kaal, ze hebben geen schubben en hun kleur kan variëren van zwart tot bruingrijs.
Voor hun verdediging hebben de meeste chimaera's een gif.webptige ruggengraat voor hun rugvin en een andere aan het einde van hun staart.
Geografische spreiding van chimera vissen
Chimaera's waren ooit een zeer diverse en overvloedige groep, zoals geïllustreerd door de wereldwijde aanwezigheid van zijn soort in het fossielenbestand. Wetenschappelijke studies geven aan dat ze het tijdperk van de dinosauriërs hebben overleefd, grotendeels onveranderd.
Hoewel deze vissen tegenwoordig in alle gematigde zeeën leven, lijken ze relatief zeldzaam. In het algemeen, zijn beperkt tot diepe oceaanwateren. In deze niche hebben ze het bereik van ontdekkingsreizigers grotendeels vermeden en worden daarom nog steeds weinig bestudeerd.
Een zesde zintuig
Het is interessant om te weten dat chimera-vissen, net als haaien, elektroreceptoren in hun hoofd hebben. Dit zijn structuren van canaliculi of poriën die reageren op zwakke elektrische velden. Het is gebruikelijk om ze te vinden in kraakbeenachtige vissen.
Dit netwerk van poriën is functioneel en structureel homoloog aan de bekende Lorenzini bullae. Deze organen worden verondersteld te worden gebruikt om bio-elektrische verschijnselen en andere natuurlijke elektrische gebeurtenissen in hun omgeving te detecteren.
Opgemerkt moet worden dat Lorenzini-blaren een geleiachtig netwerk van met slijm gevulde poriën op de huid van het hoofd vormen. Clusters van blaren kunnen samenvloeien in het lichaam. Het netwerk van blaren is dus verbonden met verschillende delen van de huid, maar met behoud van een symmetrie tussen de links-rechts.
Deze zintuigen bieden vissen een extra zintuig dat in staat is elektrische en magnetische velden te detecteren, evenals temperatuurgradiënten in het water.
Verschillende families
Net als andere leden van de klas Chondrichthyes, chimera skeletten zijn gemaakt van kraakbeen. In de afgelopen tien jaar hebben inspanningen om diepe wateren te verkennen en taxonomische analyses van specimens in museumcollecties uit te voeren, ervoor gezorgd dat het aantal geïdentificeerde soorten is toegenomen.
Vandaag de dag, DNA-sequentieanalyse is de voorkeursbenadering om de soortvorming van chimeren te begrijpen. Volgens studies, de bestelling: Chimaeriforme Het lijkt ongeveer 420 miljoen jaar geleden te zijn ontstaan tijdens de Silurische periode.
De families lijken uiteen te zijn gegaan tijdens het late Jura tot het vroege Krijt (170-120 miljoen jaar). De onderscheidende kenmerken van de soort maken het mogelijk om drie families te onderscheiden:
- Chimaeridae (chimaera's met korte snavels, inclusief de soort die konijnenvis wordt genoemd), gekenmerkt door een ronde of kegelvormige snuit. De meest voorkomende en diverse groep chimaera's, omdat deze de geslachten bevat Chimeara en Hydrolagus.
- Rhinochimaeridae (chimaera met lange neus), met een verlengde, spitse snuit, gebruikt om de gevoeligheid te verhogen bij het zoeken naar bentische ongewervelde dieren in het sediment.
- Callorhinchidae (ploegneuschimaera's of olifantsvissen), met een ongewone, schoffelvormige, flexibele snuit. Halverwege Chimaeridae Y Rhinochimaeridae, gebruiken hun neus om de zeebodem af te tasten op zoek naar voedsel.
Reproductie van chimera vissen
Chimera's lijken op haaien doordat ze klemmen of haken gebruiken voor de interne bevruchting van vrouwtjes en eieren leggen in lederen etuis. Ook mannetjes van chimera vissoorten onderscheiden zich door complementaire houdorganen of tentakels.
Deze aanhangsels zijn een uniek kenmerk en bevinden zich op het voorhoofd en voor elke buikvin. Ze zijn intrekbaar en worden gebruikt om sperma in het lichaam van de vrouw te brengen.
Vrouwtjes leggen een of twee grote, langwerpige eieren beschermd door hoornige, spoelvormige deksels. De draagtijd wordt geschat tussen 5 en 12 maanden, afhankelijk van de soort.
Een vreemd en fascinerend dier
Kort geleden, er ontstond interesse in het gebruik van chimera en rhinochimaerid leveroliën voor cosmetische doeleinden en voor menselijke consumptie, die het behoud van deze fascinerende wezens kunnen schaden.
In totaal, we weten nog steeds heel weinig over deze vreemde en oude vissen. Nieuwe soorten ontdekt en de komst van nieuwe technologieën zullen ons een diepere verkenning van hun biologie mogelijk maken.