Mannelijke gedomesticeerde honden kunnen last hebben van tal van reproductieve aandoeningen, maar we onderschatten ze misschien vaker omdat de ziekten van vrouwelijke honden omvangrijker lijken.
Dit geloof is tot op zekere hoogte begrijpelijk, aangezien vrouwen een "machine" hebben a priori complexer. Maar als het gaat om het lijden aan ziekten, loopt het mannetje niet ver achter. Hier laten we u de drie meest voorkomende voortplantingsziekten zien waaraan een reu kan lijden.
1. De gevreesde parafimose
Parafimose verwijst naar wanneer de penis niet in staat is om terug te keren naar zijn gebruikelijke plaats, binnenkant van de voorhuid. De oorzaken zijn divers, maar de volgende vallen op:
- Zeer klein gaatje in de voorhuid (of zeer korte voorhuid), meestal als gevolg van geboorteafwijkingen.
- Huid of haar dat voorkomt dat de voorhuid terugvalt naar zijn natuurlijke plaats.
- Het zeldzaamste geval: de neurologische aandoening die voorkomt dat de penis zich terugtrekt.
Het probleem is dat deze pathologie, als ze niet snel wordt opgelost, kan een noodgeval worden. De voorhuid drukt de eikel zo samen dat het veneuze terugkeer verhindert. Dit veroorzaakt een oedeem en ontsteking van hetzelfde, waardoor een zeer gevoelig slijmvlies wordt blootgesteld, vatbaar voor ulceratie en necrotisatie.
Waar moeten we op letten om deze pathologie te vermoeden en hoe deze moet worden behandeld?
Het meest voor de hand liggende is de visualisatie van de penis altijd buiten de voorhuid, rood en ontstoken, naast het duidelijke ongemak van het dier, overmatig likken en tekenen van pijn in het gebied. Soms kun je jezelf verwonden en zelfs jezelf verwonden.
Om ontstekingen te verminderen, kan het voldoende zijn om ijs op het gebied en glijmiddel aan te brengen om de penis te laten intrekken. In de meeste gevallen zal het dier weerstand bieden aan deze manipulatie en kan milde sedatie nodig zijn.
Dit kan een voordeel zijn, omdat sedatie een gegeneraliseerde vasoconstrictie veroorzaakt, die ontstekingen helpt verminderen.
Als de onderliggende oorzaak een aangeboren afwijking van de voorhuid is, kan een operatie nodig zijn om het gat te vergroten. Als het orgel al necrotisch was, zou amputatie de enige optie zijn.
2. Testiculaire torsie
Rotatie van een van de testikels op zijn verticale as (dat wil zeggen, op de zaadstreng) is behoorlijk ernstig en Het kan worden veroorzaakt door verschillende oorzaken die leiden tot het scheuren van het scrotale ligament. De gevolgen zullen zijn:
- De occlusie van de bloedvaten die de testikel voeden, die eerst de zwelling en vervolgens de necrose veroorzaakt.
- Occlusie van de zaadleider.
- Schade aan de zenuwen die de zaadbal voeden.
Er is een pathologie waarbij testiculaire torsie vrij vaak voorkomt. Dit zijn neoplastische intra-abdominale testikels. Wanneer ze veel groter worden, trekken ze aan het ligament en breken het uiteindelijk.
Hoe wordt de diagnose bevestigd? Zal het nodig zijn om te opereren?
Testiculaire torsie kan worden vermoed bij een pijnlijk dier met een gezwollen scrotum. In feite kan de hond zelfs weigeren te lopen of zichzelf verwonden in het gebied.
Zoals blijkt, Deze symptomen zullen alleen nuttig zijn als de zaadbal op zijn plaats zit. dat wil zeggen, als er geen is cryptorchisme. Bij intra-abdominale testiculaire torsies is er meestal een grotere verslechtering van de algemene toestand van de hond en kan een stevige massa worden gepalpeerd in de caudale buik.
In elk geval zal de torsie van een testikel chirurgische correctie vereisen, maar het kan nodig zijn om de patiënt vooraf te stabiliseren als zijn bloedsomloop gedurende lange tijd in gevaar is gebracht.
3. Bacteriële prostatitis
De prostaat is een accessoire geslachtsklier die honden hebben aan de achterkant van de blaas, rond de urethra. Soms wordt deze klier binnengedrongen door bacteriën Wat Escherichia coli, Staphylococcus spp. of Streptococcus spp.
De gebruikelijke oorzaak is de aanwezigheid van andere onderliggende pathologieën, zoals prostaathyperplasie of squameuze metaplasie. Deze ziekten zullen waarschijnlijk het aantal bacteriën in de prostaaturethra verhogen, vandaar de infectie.
Diagnose
Op symptomatisch niveau zullen honden tekenen vertonen die compatibel zijn met elke andere infectie, zoals koorts, braken of buikpijn. Als het waar is dat er soms lokale tekens verschijnen (zoals pus in de urethrale opening) die ons een idee kan geven. Maar de bevestiging zal zijn:
- Door rectale palpatie, waarbij de pijnlijke klier en onregelmatige contouren worden gewaardeerd.
- Door bloedonderzoek, waar er ondubbelzinnige tekenen van infectie zullen zijn.
- Met een urinekweek zelfs, of een cytologie van het ejaculaat.
Welke therapeutische opties hebben we?
Een vrij lange antimicrobiële behandeling zal nodig zijn. Tenminste totdat er geen bacteriën meer in het prostaatvocht worden gevonden. Alleen zo voorkomen we dat de ziekte chronisch wordt. Want als dat zo is, zal het nodig zijn om te opereren.
Hormonen om de prostaat te verkleinen kunnen nuttig zijn. Maar let op! Voortgezette toediening van oestrogeen kan leiden tot prostaatmetaplasie. En zoals we eerder zagen, maakt dit vatbaar voor een nieuwe prostatitis.
