Dat honden hun verzorgers overal volgen, is iets dat wij mensen als vanzelfsprekend beschouwen. Iedereen die met een hond in huis woont, zal niet aarzelen om te bevestigen dat de hond bijna een verlengstuk van zichzelf is, omdat hij hem overal vergezelt en meerdere keren per dag zijn goedkeuring en genegenheid zoekt.
Toch is ethologie niet tevreden met het observeren van het gedrag van dieren en het accepteren ervan begrijpen waarom ze gebeuren, is de sleutel tot het definiëren van soorten en onze relaties met hen.Daarom proberen we in deze ruimte uit te leggen waarom honden hun verzorgers onvoorwaardelijk volgen.
Kwestie van genen?
Volgens verschillende experts is de belangrijkste reden waarom honden hun voogden onvoorwaardelijk volgen, te wijten aan genetica. Directe afstammelingen zijn van het zoogdier Wolf(de wolf), wordt aangenomen dat gedomesticeerde honden hebben ook de neiging om in roedels te verzamelen.
Dit idee is niet zonder controverse, aangezien de meeste gedetailleerde ethologische studies met betrekking tot wolven zijn opgenomen in omgevingen in gevangenschap. Veel van deze gedragingen die in besloten ruimtes worden waargenomen, kunnen anders zijn in een 100% natuurlijke omgeving. Als we niet zeker zijn van het gedrag van deze wilde hondachtigen in het wild, hoe is het dan mogelijk dat we het ook bij honden toepassen?
Andere mensen beweren dat de hond associeert zijn voogd als het leidende element van zijn roedel.Dit idee staat opnieuw open voor discussie, aangezien verschillende onderzoeken ons laten zien dat honden in staat zijn om menselijke kenmerken te begrijpen, te herkennen en te discrimineren. Het is duidelijk dat honden, hoezeer ze ons ook respecteren en aanbidden, weten dat we niet zomaar een lid van hun soort zijn.
Het valt niet te ontkennen dat er een soort ingewikkelde hiërarchie bestaat tussen de hond en de voogd, maar het is niet duidelijk of het reageert op een overgeërfd gedrag van in een roedel blijven. Aangezien genetica niet het definitieve antwoord lijkt te zijn, laten we eens kijken naar andere mogelijke verklaringen.
Emotionele factoren
Er zijn andere mogelijke kenmerken die een continue opvolging door de hond naar de voogd kunnen bevorderen. Sommigen van hen zijn de volgende:
- Positieve bekrachtiging: een hond die goed wordt behandeld, zal zijn voogd zien als een bron van positieve aanmoediging. Deze kunnen komen in de vorm van eten, spelletjes, liefkozingen of verschillende interacties. Dieren zoeken van nature wat hun overleving en welzijn vergroot, en in dit geval is het de persoon die voor hen verantwoordelijk is.
- Ras:afhankelijk van het ras zijn sommige honden meer geneigd dan andere om hun baasjes te volgen. Deze staan bekend als "klittenbandhonden", en het is waargenomen dat hoe langer ze met mensen werken, hoe meer deze eigenschap zich ontwikkelt.
- Bedrijf:In de loop der jaren hebben mensen de honden geselecteerd die genetisch het meest vatbaar zijn voor interactie met onze soort. Daarom is het niet vreemd dat ze menselijk gezelschap zoeken met geen grotere pretentie dan bij ons te zijn.
- Verlatingsangst:in dit geval hebben we te maken met een emotionele stoornis als gevolg van slecht management door de tutor. Honden kunnen momenten van eenzaamheid associëren met stress, ongemak en zelfs pijn. Dit is op zich geen natuurlijk gedrag.
Zoals we kunnen zien, zijn er meerdere redenen waarom honden de voorkeur hebben om hun voogd op geen enkel moment in de steek te laten. Voorbij genegenheid en genegenheid, dit bevordert hun eigen overleving als individu.
Zoals besproken in eerder aangehaalde onderzoeken, zijn honden in staat onze gebaren, taal en toon te begrijpen. Hoe langer ze bij hun bijlesleraar blijven, hoe beter ze nuttige momenten kunnen herkennen, zoals eten geven of een wandeling maken. Dat klopt, de honden kijken naar ons en volgen, gedeeltelijk, omdat dit hun eigen welzijn en overleving bevordert.
Een gedragsvrucht van jarenlange interactie
Zoals we gezien hebben, genetica is niet altijd het beste antwoord voor alles.Honden zijn al zo lang gedomesticeerd en in interactie met mensen dat ze voortdurend veel gedrag vertonen dat contraproductief of atypisch lijkt in de natuurlijke wereld.
Natuurlijk is één ding duidelijk: honden bewonderen en aanbidden ons, niet alleen omdat we ze van voedsel en onderdak voorzien, maar omdat we een referentie en een basispijler in hun routine zijn. Daarom is het respecteren van hen en het accepteren van hun gezelschap iets dat elke bijlesdocent zou moeten doen.
