De wereld van de geestelijke gezondheidszorg is complex om aan te pakken. Mensen zijn dieren die vaak handelen tegen onze eigen overleving, omdat we onszelf soms zelfs pijn doen. Verschillende pathologieën veroorzaken gedragingen die leiden tot zelfgerichte schade, maar verrassend genoeg kan ook zelfverwonding bij honden worden waargenomen.
Dit gedrag druist in tegen elk evolutionair mechanisme of het concept van instinct. Wat krijgt een dier door zichzelf pijn te doen? Wat zijn de oorzaken van dit gedrag? Als u meer wilt weten over zelfbeschadiging bij honden en hoe u deze kunt vermijden, raden we u aan verder te lezen.
Over zelfgerichte schade en geestelijke gezondheid
De term zelfbeschadiging verwijst naar: "Een praktijk die bestaat uit het opzettelijk veroorzaken van wonden op het eigen lichaam, gewoonlijk uitgevoerd zonder suïcidale bedoelingen". Omdat het de meest oppervlakkige laag is die in contact staat met de externe omgeving, de epidermis is meestal de meest beschadigde structuur bij dit soort handelingen.Bij mensen wordt dit gedrag geassocieerd met depressie, persoonlijkheidsstoornissen, traumatische geschiedenissen of als reactie op aanhoudend misbruik.
Vanuit psychologisch oogpunt wordt verondersteld dat dit soort fysieke schade wordt aangericht om sterke emotionele pijn te verlichten, want een wond op het fysieke vlak is gemakkelijker te beheersen en leidt af van het onderliggende motief.Bovendien produceert het gevoel van pijn een reactie die angst vermindert. Dit alles is van toepassing op mensen, wezens met complexe gevoelens en emoties, maar wat kan honden ertoe aanzetten zichzelf te beschadigen?
Zelfbeschadiging bij honden: waarom gebeuren ze?
Vele keren, Oppervlakkige wonden ontstaan op de huid van de hond door overmatig likken als gevolg van een pathologie. Vlooien, ongeschikte producten tijdens het bad of allergische reacties kunnen jeuk en ongemak veroorzaken.
Dit is op zich geen zelfbeschadiging, want het gedrag van de hond reageert op tastbare fysieke pijn. Daarom moet elk gezondheidsprobleem bij een dierenarts worden uitgesloten voordat het probleem vanuit psychologisch oogpunt wordt aangepakt.
Zodra een mogelijk gezondheidsprobleem is uitgesloten, zijn de emotionele redenen die zelfbeschadiging bij honden kunnen bevorderen de volgende:
- Verveling of gebrek aan prikkels, milieuverrijkingstekort.
- Angst voor scheiding van de tutor.
- Stereotypische reacties, of wat hetzelfde is, repetitieve bewegingen zonder duidelijke functie als gevolg van stress.
- De aandacht van de meester trekken, onbedoeld versterkt gedrag.
Zoals we kunnen zien, kunnen verschillende oorzaken ervoor zorgen dat de hond agressieve, zelfgestuurde activiteiten uitvoert, maar bijna allemaal hebben ze iets gemeen: aanwezigheid van gevoelens van angst of stress.
Angst, een veel voorkomend probleem bij honden
Angst, gedefinieerd als een toestand van angst, angst en rusteloosheid, is iets heel gewoons bij mensen en ook bij andere dieren. Immers, fysiologisch gezien het lichaam bereidt zich voor op iets ergs dat gaat gebeuren. Deze alertheid kan gunstig zijn in gevaarlijke situaties, omdat het snelle reacties in het lichaam bevordert, maar na verloop van tijd heeft het alleen maar negatieve gevolgen.
Dit is niet anders bij honden, en in sommige gevallen is het een aangeboren reactie om stress en lijden op een deel van het eigen lichaam van het dier te richten. Dit gebeurt heel vaak bij honden met verlatingsangst. Honden die de voortdurende aanwezigheid van hun voogd nodig hebben, kunnen zich nerveus, verlaten en gestrest voelen wanneer hun eigenaar het huis verlaat.
In veel gevallen probeert de hond te ontsnappen uit de kamer waar hij op zoek is naar zijn voogd, wat behalve schade aan het meubilair veroorzaakt, het veroorzaakt meestal zelfbeschadiging bij het dier.
Wat te doen om angst bij honden te behandelen?
Zoals we hebben gezien, zijn angst en stress de belangrijkste reden voor zelfgestuurde verwondingen bij honden. Hier zijn enkele tips om deze negatieve toestanden bij het dier te verminderen:
- Zorg voor voldoende interactief speelgoed de hond in zijn momenten van eenzaamheid, zodat hij bezig is en gestimuleerd wordt.
- Zorg voor een goede plek voor de hond waar hij niet gestoord wordt en zich veilig voelt. Moge deze plaats je hol zijn, je hol om naar toe te gaan in tijden van nood.
- Zorg voor aandacht en interactie met de hond wanneer de voogd aanwezig is, Maar moedig geen gif.webptig en afhankelijk gedrag aan wanneer hij het huis gaat verlaten.
- Moedig de beweging en activiteit van de hond aan. Hoe meer energie je verbruikt aan hardlopen en wandelen, hoe minder reden je hebt om jezelf te blesseren.
Al deze tips zijn indicatief, maar er zijn pathologieën die niet door de tutor kunnen worden behandeld.In het geval van eerdere mishandeling, verlating of andere psychische aandoeningen van het dier, is het van essentieel belang om een gespecialiseerde hondenetholoog in te schakelen, zodat de hond stopt met gedrag dat gebaseerd is op zelfbeschadiging.
