Als we nadenken over wat een aap in het wild eet, stellen we ons voor dat ze op zoek zijn naar fruit, op bladeren kauwen en zich zelfs voeden met insecten. Het is verrassend om te ontdekken dat ze kunnen jagen op andere kleine dieren zoals vogels en hagedissen. Dan gaan we verder in Maleisië vonden we het geval van rattenetende apen.
De natuur, hoe wreed het ook mag lijken, vertrouwt op energie-optimalisatie voor een efficiënte zoektocht naar hulpbronnen. A) Ja, Er zijn verschillende algemene diersoorten die zich voeden met wat ze bij de hand hebben.Als je meer wilt weten over het atypische dieet van deze primaten, lees dan verder.
Wat eet een aap?
Apen zijn allesetende dieren en hoewel hun dieet voornamelijk gebaseerd is op fruit en groenten, eten ze ook andere kleine dieren.
Het typische dieet van een aap is zeer gevarieerd, omdat hij veel gebruik maakt van de hulpbronnen die zijn omgeving biedt en verandert naargelang de beschikbaarheid van het moment. Onder hun voedsel vinden we het volgende:
- Fruit.
- Bladeren, takken, schors, wortels en exsudaten van bomen.
- Zaden, plantscheuten, bloemen en nectar.
- Paddestoelen.
- Lieve schat.
- ongewervelde dieren zoals spinnen, krabben…
- Eieren.
- Kleine gewervelde dieren zoals hagedissen en vogels.
Grotere apen zoals bavianen, bavianen en andere grotere soorten primaten zijn in staat grotere prooien aan te vallen en te vangen of zelfs op andere apen te jagen.
De varkensstaart makaak
Er zijn twee soorten varkensstaartmakaken verspreid in Noord- en Zuid-Maleisië. Beide verschillen in morfologie en gedrag.. Noordelijke makaken leven meer in bomen dan zuidelijke en brengen het grootste deel van hun tijd door met foerageren op de grond.
Zuidelijke makaken ze zijn experts in het plunderen van landbouwvelden van palmolie-, papaja-, maïs- en cassaveplantages. In feite worden ze beschouwd als "gewasstropers", omdat ze in groepen handelen om de vruchten te stelen.
Een van de leden van de groep fungeert als uitkijk, observeert het gebied, en als het een mens detecteert, slaat het alarm. Varkensstaartmakaken zijn vooral vatbaar voor het aanvallen van gewassen tijdens stormen, wanneer boeren in hun huizen schuilen, weg van hen.
In sommige delen van het Maleisische schiereiland trainen boeren deze makaken om kokosnoten en fruit van gecultiveerde bomen te halen.
Varkensstaart makaken leven in grote groepen, tussen de 9 en 81 individuen, maar ze zijn verdeeld bij het voeren in een gebied, om concurrentie tussen hen te voorkomen. Ze reizen in kleine subgroepen, van twee tot zes apen, eten terwijl ze bewegen en houden contact met andere subgroepen door middel van vocalisaties.
De rattenetende apen
De varkensstaartmakaak komt oorspronkelijk uit Maleisië, Borneo, Sumatra en het eiland Bangka. Het is een middelgrote primaat die in de Maleisische bossen leeft, maar er geen moeite mee heeft om parken en gewassen van menselijke populaties te bezoeken.
Om deze reden en tot nu toe worden ze beschouwd als een plaag in landbouwgebieden wanneer ze zich voeden met de vruchten.
In feite vermindert de aanwezigheid ervan de schade aan gewassen aanzienlijk, aangezien Varkensstaartmakaken jagen op de ratten die over de plantages zwerven. Elk van de gecontroleerde groepen apen, van gemiddeld 44 individuen, werd geteld om ongeveer 3.000 ratten per jaar te doden.
Makaken op plantages: ongedierte of ongediertebestrijders?
Bij het bestuderen van de verliezen veroorzaakt door beide soorten, is vastgesteld dat gemiddeld 10% van de palmolie-oogst wordt beschadigd door ratten bij het eten van zijn fruit, vergeleken met makaken, die 0,54% schade toebrengen. Dus, In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn apen gunstig voor gewassen.
Gezien het economische belang op de wereldmarkt voor palmolie, heeft dit gegeven zijn relevantie in de huidige situatie van de makaak, die op de lijst van kwetsbare soorten staat.
Verwacht wordt dat het zal dienen als een stimulans voor boeren in het gebied om het vangen of doden van deze exemplaren te verminderen.
Palmoliemaatschappijen zouden het ook een stimulans moeten vinden om bescherm primaten in hun natuurlijke habitat, via doorgangen voor dieren in het wild en raakvlakken tussen bossen en plantages.
