De natuurlijke wereld blijft ons verbazen. Roofdier-prooi-relaties zijn in feite een wapenwedloop om te overleven. In deze dynamiek worden werkelijk verrassende evolutionaire strategieën ontwikkeld. Een voorbeeld hiervan is de sprinkhaanmuis en zijn immuniteit voor gif.webp.
Weet jij iets over dit schattige knaagdier? Hoe kan een dier volledig immuun zijn voor de gif.webpstoffen van bepaalde geleedpotigen? Hier geven we je het antwoord op deze vragen.
Over sprinkhanenmuizen
Deze kleine knaagdieren zijn een groep gewervelde dieren die tot het geslacht behoren Onychomys.Dit geslacht heeft slechts drie soorten, die voornamelijk in de Verenigde Staten (onder andere Texas, Arizona en Nevada) en Mexico worden gedistribueerd. Dit zijn Onychomys arenicola, Onychomys leucogaster Y Onychomys torridus.
Ondanks zijn verwantschap met de muisMus musculus, heeft dit geslacht van kleine zoogdieren een aantal opvallende kenmerken zoals deze:
- Zijn lichaam is negen tot twaalf centimeter lang. De staart bereikt over het algemeen geen zeven centimeter.
- Ze zijn bruin of grijsachtig van kleur, met een witte buik vergelijkbaar met die van velen hamsters.
- Wat het meest verschilt ten opzichte van andere knaagdieren, is hun gedragDeze muizen zijn natuurlijke roofdieren die hun prooi op dezelfde manier besluipen als katten. Ze staan bekend om hun ongewone agressiviteit.
- Ze voeden zich met sprinkhanen, schorpioenen, duizendpoten, spinnen, kleine slangen en zelfs andere knaagdieren.
- Als opvallend kenmerk zijn sprinkhanenmuizen ze verdedigen hun territorium met karakteristiek gehuil.
Heel wat anders dan een huismuis, toch? Toch is het meest fascinerende kenmerk ongetwijfeld zijn immuniteit tegen het gif.webp van roofzuchtige schorpioenen. Deze vreemde evolutionaire aanpassing het heeft jarenlang de interesse van onderzoekers gewekt.
Waarom is dit knaagdier immuun?
De sprinkhaanmuis is immuun voor schorpioengif.webpCentruroides sculpturatus.Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Science in 2013 probeert deze vreemde evolutionaire aanpassing te beantwoorden:
Het gif.webp van deze schorpioenen bevat neurotoxines, die inwerken op het centrale zenuwstelsel en de bloedsomloop van het dier dat ze met hun angel steken. die een verstoring van hun zintuiglijke capaciteit veroorzaakt.
Het geval van dit knaagdier en de schorpioen is een duidelijk voorbeeld van co-evolutie. Hoe gif.webptiger het gif.webp dat door de ongewervelde dieren is geïnoculeerd, hoe geavanceerder het ontsnappingsmechanisme van de muis. Maar hoe doet hij het?
Kwestie van biochemie
In dit geval komt de immuniteit van de muis voort uit: een mutatie in de cellulaire mechanismen die pijn overbrengen. Om het simpel te houden, zullen we ons beperken tot te zeggen dat dit knaagdier een speciaal aminozuur heeft, dat de actiepotentiaal van het gif.webp verhindert en alle pijnreceptorneuronen eromheen neutraliseert.
Bovendien lijkt het gif.webp elke vorm van pijn in het hele lichaam van de muis te inactiveren, waardoor het nog verder kan gaan om zijn prooi te doden, zelfs als het schade aanricht.
In de natuurlijke wereld wordt niets aan het toeval overgelaten: bijna geen enkel dier heeft zulke strategieën ontwikkeld om met gif.webptige dieren om te gaan, omdat het erg duur kan zijn in termen van energie.
Bovendien zijn er in de meeste omgevingen niet-gif.webptige prooien om te vangen in plaats van je leven te riskeren tegen een geleedpotige met toxisch potentieel. Dit is niet het geval bij de sprinkhaanmuis, omdat wanneer hij in woestijnen en droge gebieden leeft, schorpioenen zijn mogelijk de enige voedselbron die op bepaalde tijden beschikbaar is.
Agressie en temperament
Naast hun gewelddadige gedrag met prooien, die ze doden met herhaalde beten in hun kwetsbare gebieden, deze muizen vertonen ook agressie naar hun metgezellen.
In de weinige experimenten waarin ze samen met andere muizen in gevangenschap werden gehouden, hebben deze dodelijke knaagdieren ze uiteindelijk gedood en hun lijk opgegeten.
Waarom zoveel vijandigheid?
Dit dier staat in schril contrast met zijn andere verwanten, zoals Europese woelmuizen zoals deApodemus sylvaticusZe worden gekenmerkt door hun ongrijpbare en vredige temperament. Het antwoord op dit verschil is te vinden in de verscheidenheid aan voeding en de schaarste aan middelen.
Veel knaagdieren zijn alleseters of strikt herbivoren, dus ze hebben (bijna) onbeperkte voedselbeschikbaarheid als ze voldoende tijd besteden aan zoeken, aangezien er bijna altijd groenten en zaden zijn in het mediterrane ecosysteem.
Bij sprinkhanenmuizen is dat heel anders.Omdat ze in droge omgevingen leven en strikt vleesetend zijn, kan het aantal prooien zeer beperkt zijn. Dit zou zich vertalen in een evolutionaire strategie gebaseerd op extreme agressiviteit: "Laat de prooi niet ontsnappen, het kan het enige voedsel zijn dat je de hele dag krijgt".
