De tapir is een primitief wezen. Volgens het fossielenbestand, hun voorouders woonden al zo'n 55 miljoen jaar geleden in de Euraziatische regio. Gedurende zijn leven op de planeet stierven negen van de 10 geslachten van de tapiridefamilie uit.
Momenteel, onder de vele families van de orde Perissodactyla, alleen tapirs en neushoorns van de ceratomorph-groep overleven. Het is merkwaardig om te weten dat een van zijn anatomische kenmerken sindsdien onveranderd is gebleven: het oneven aantal hoefvormige tenen op de achterpoten.
De tapir krijgt een lange lijst met veelvoorkomende namen zoals tapir, anta, tatabra, mbeorí, mboreví of sachavaca. In de inheemse volkeren van de Venezolaanse Amazone staan ze bekend als Dasdil, volgens de Waraos; en zoals Shama, onder de Yanomami.
Waar woont de tapir?
Momenteel zijn er geen tapiriden meer in het noorden van Eurazië, het oorspronkelijke grondgebied van de groep. Het is interessant op te merken dat de weinige veranderingen die de groep tijdens haar evolutie heeft ondergaan, wijzen op zijn goede aanpassing aan de habitat die hij inneemt.
De tapiriden van vandaag zijn opgenomen in een enkel geslacht, met drie soorten in Midden- en Zuid-Amerika en één op het Maleisische schiereiland en het eiland Sumatra. Het maakt niet uit de regio, want alle tapirs woon in gebieden met een goede waterbron, inclusief bossen, regenwouden, bergen en graslanden.
- Tapirus indicus, Maleise of Aziatische tapir: in het zuiden van Birmanië, Maleisië en Sumatra
- Soort Tapirus bairdi, Tapir Bairdii of Centraal-Amerikaanse tapir: van het zuiden van Mexico tot het noorden van Colombia en ten oosten van de Andes van Ecuador.
- Tapirus terrestris, Braziliaanse tapir of terrestrische tapir: hij leeft in Colombia en Venezuela ten noorden van Argentinië en ten zuiden van Brazilië.
- Tapirus pinchaque o Bergtapir: komt voor in het Andesgebergte van het noordwesten van Venezuela, Colombia en Ecuador tot het noordwesten van Peru.
Wat zijn de typische kenmerken van de tapir?
De tapir is de grootste herbivoor in de nieuwe wereld. Afhankelijk van de soort kan een volwassen persoon 200 tot 360 kilogram bereiken. Over het algemeen zijn de karakteristieke kenmerken van tapirs het stevige lichaam, de staart en de korte poten, de grote kop en de gereduceerde nek.
De gezichtsanatomie van de tapir valt op, omdat deze zeer gespecialiseerd is. Zijn schedel heeft een aantal eigenaardige benige kenmerken die zijn geëvolueerd om een korte en flexibele buis te ontwikkelen.
Het is interessant om te weten dat de stam van de tapir is eigenlijk de bovenlip en neus. Door de flexibiliteit van de stam kan hij dingen vastpakken en gebruiken ze hem om bladeren en fruit van bomen te plukken.
Wanneer ze worden bedreigd, duiken tapirs in rivieren en duiken hun snuit als snorkel gebruiken. De Aziatische soort heeft een grotere stam.
Tapir gedrag
Volgens studies, hoewel ze niet uitsluitend nachtdieren zijn, ze hebben de neiging om overdag hun toevlucht te zoeken in het bos en 's nachts naar buiten te komen om te eten. Over het algemeen zijn tapirs niet erg sociale wezens, ze lijken geen complexe relaties te hebben. Hoewel ze over het algemeen verlegen zijn, zijn ze agressief terwijl ze strijden om metgezellen of territorium verdedigen.
Tapirs hebben een relatief lange draagtijd van 13 maanden en produceer een enkel broed per nest. Opgemerkt moet worden dat de vacht van de jongen heel anders is dan die van de volwassenen. Ze hebben een camouflagepatroon dat doet denken aan een watermeloen, met bruine en beige strepen die verliezen naarmate ze groeien.
Aan de andere kant vindt het spenen van de jongen plaats rond de leeftijd van 10 tot 12 maanden. Op de leeftijd van twee tot vier jaar zijn de kleintjes klaar om te paren en kunnen ze 25 tot 30 jaar leven.
Tapirs produceren verschillende geluiden
Volgens verschillende onderzoeken produceren tapirs een krijs om angst, angst of pijn uit te drukken. Bovendien, ze maken een "klik" om zichzelf te identificeren tussen dezelfde soort, vooral tijdens de paartijd. Ook vertonen ze agressie met een neussnuifje, en bij irritatie maken ze een snuivend geluid.
Staat van instandhouding
Tapir-soorten zijn: Geclassificeerd als kwetsbaar door de rode lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN. Hoewel er meer studies nodig zijn om de huidige dichtheden en trends te bepalen, wordt aangenomen dat de tapirpopulatie in het hele geografische bereik afneemt.
De belangrijkste bedreigingen zijn onder meer jagen (op vlees en huid), habitatconcurrentie met vee en habitatfragmentatie als gevolg van ontbossing. Hoewel ze wettelijk beschermd zijn tegen de jacht, wordt er nog steeds gejaagd in veel beschermde gebieden.
Opgemerkt moet worden dat, gezien hun gevarieerde dieet van fruit, bladeren, bloemen en schors, tapirsoorten een zeer belangrijke rol spelen als zaadverspreider. Op basis van dit feit, beschouwd als landschapsarchitecten en sluitsteensoorten voor het behoud van het ecosysteem waarin ze leven.
