- Wat eet het en waar leeft het?
- Welke aspecten vallen op in de morfologie van de capibara?
- De capibara is een sociaal dier
- Capibara neemt een belangrijke plaats in in de voedselketen
- Dit knaagdier heeft een gewaardeerde plaats in zijn ecologische niche
- De vocalisatie van de capibara is gevarieerd en gemoduleerd volgens de context
- Staat van instandhouding van de capibara
de capibaraHydrochoerus hydrochaeris) is een knaagdier van de familie Caviidae, beschouwd als de grootste knaagdiersoort ter wereld. Het is verrassend om te weten dat een volwassen capibara tot 1,30 meter lang kan worden en 65 kilogram kan wegen.
Bovendien, het is een soort die strikt in Zuid-Amerika leeft. Zijn verspreidingsgebied strekt zich uit over het grootste deel van Brazilië, Uruguay, Venezuela en Colombia, en reikt in het zuiden tot de Argentijnse pampa's en in het westen tot het Andesgebied.
Gezien de brede verspreiding is het begrijpelijk dat het bekend staat onder een lange lijst met veelvoorkomende namen, waaronder: capibara, chigüire, ñeque en watervarken.
Wat eet het en waar leeft het?
Deze soort is herbivoor en voedt zich voornamelijk met grassen en waterplanten. Af en toe verbruikt het ook schillen en fruit. Bovendien, het is gebruikelijk dat de capibara coprofagie beoefent, wat de gewoonte is om verse uitwerpselen in te nemen.
Het is interessant om te weten dat deze coprofagiestrategie ook door andere knaagdieren wordt toegepast. Terwijl in de eerste darmtransit de ingenomen planten fermentatie ondergaan door de aanwezige bacteriën, stelt de tweede inname de capibara in staat om haal de meeste voedingsstoffen uit je celluloserijke voedingsmiddelen.
Vanwege zijn dieet, de capibara leeft alleen in gebieden waar water gemakkelijk toegankelijk is: overstroomde graslanden zijn hun favoriete ecosysteem. Hij komt ook vaak voor aan de randen van moerassen en laaglandbossen, waar de begrazing goed is en er het hele jaar door water is.
Welke aspecten vallen op in de morfologie van de capibara?
Het is merkwaardig dat de vrouwtjes van deze soort iets groter zijn dan de mannetjes. Bij mannen en vrouwen de vacht is dik en roodbruin over het grootste deel van het lichaam, en soms zwart op het gezicht.
De capibara is stevig. Kenmerkend is dat de punt van de snuit bij mannen kaal is en een uitstulping heeft die overeenkomt met de reukklier.
Ook, net als andere waterdieren, bevinden de ogen, oren en neusgaten van de capibara zich op de bovenkant van het hoofd. Hierdoor kunnen ze tijdens het zwemmen gemakkelijk ruiken en zien. Deze dieren tZe hebben kleine, "schuine" ogen en gedeeltelijk zwemvliezen.
De capibara is een sociaal dier
Deze soort is het onderwerp geweest van studies die aantonen dat het een complex sociaal gedrag vertoont met territorialiteit en de hiërarchie van sociale overheersing. Over het algemeen is hun sociale groep erg samenhangend en tolereert ze geen invallen door individuen uit andere groepen.
Capibara's leven in groepen van ongeveer 10 volwassenen van beide geslachten, hoewel Groepen kunnen in grootte variëren van drie tot 30, met één mannelijke dominant. Grotere aggregaties vormen zich vaak rond watervoorraden tijdens het droge seizoen.
Elke groep onderhoudt en verdedigt een territorium omvattende foerageer- en zwelgebieden: solitaire capibara's worden zelden gevonden.
De samenleving van deze dieren is relatief stabiel in de tijd: het lidmaatschap van een groep verandert zelden en dit kan een territorium langer dan 3 jaar houden.
In het wild leven capibara's 6 tot 10 jaar en in gevangenschap tot 12 jaar.
Capibara neemt een belangrijke plaats in in de voedselketen
Capibara is ongetwijfeld een belangrijke voedselbron voor veel grote roofdieren in de regio. Dit is het geval voor groene anaconda's (Eunectes murinus), de Jaguaren (Panthera onca) en gebrilde alligators (Kaaiman crocodilus).
Terwijl ze grazen, zijn ze constant op zoek naar roofdieren en ze laten een alarmgeluid horen wanneer ze worden geïdentificeerd. Ze verstoppen zich vaak in water, met alleen hun neus en ogen bloot, en kunnen tot vijf minuten volledig ondergedompeld blijven.
Dit knaagdier heeft een gewaardeerde plaats in zijn ecologische niche
Deze soort is niet alleen een belangrijke prooi, maar bouwt relaties van mutualisme of commensalisme op met verschillende soorten vogels. Beiden profiteren dus, aangezien de de vogels voeden zich met de parasitaire insecten van de vacht van de carpichos. Ook is het gebruikelijk om te zien dat verschillende vogels de grazende capibara's volgen, om de insecten te eten die ze uit het gras halen.
De vocalisatie van de capibara is gevarieerd en gemoduleerd volgens de context
Zelfs als Het doel van veel van de geluiden gemaakt door capibara's is nog onbekend, lijkt vocalisatie erg belangrijk in jullie samenleving.
Tot nu toe zijn zeven soorten oproepen (fluiten, schreeuwen, kreunen, krijsen, blaffen, klikken en tandengeknars) opgenomen in het capibara-repertoire. Bovendien, geluiden worden uitgezonden met een hoog of laag volume bij interactie onder verschillende contexten.
Volgens experts worden vocalisaties functioneel geclassificeerd als contact, alarm, nood en agonistische oproepen, rekening houdend met hun gedragscontext. Bovendien, klikoproepen gemaakt door capibara's in gevangenschap zijn aanzienlijk verschillend, wat de hypothese bevestigt van de vocale verschillen van de sociale groepen volgens de omstandigheden.
De rijkdom aan door vocalisatie gemedieerde interacties in capibara's suggereert dat geluidscommunicatie een belangrijk mechanisme is voor: sociale ontmoetingen reguleren en groepsleden waarschuwen voor signalen uit de omgevings.
Staat van instandhouding van de capibara
Het is bekend dat ikDe grootste bedreiging voor de capibara is de jacht op vlees en leer. De implementatie van commerciële landbouw heeft echter de vraag naar wilde dieren verminderd.
Ondanks dat de IUCN capibara's opsomt als een soort van minste zorg, daarbij verwijzend naar hun grote populatie, sommige lokale groepen gaan achteruit door overbejaging.
