Spinapen of atelo-apen zijn de gebruikelijke namen die een verscheidenheid aan soorten aanduiden die tot het geslacht behoren Ateles, van de familie Atélidos. Dit taxon groepeert de soorten apen die geen opponeerbare duim hebben. Over het algemeen brengen groepen atelos een groot deel van hun dag samen door met rusten, aangezien ze de neiging hebben om groepen van 2 tot 30 individuen te vormen.
Welke eigenschappen kenmerken slingerapen?
Het eerste om te vermelden is dat deze soorten presenteren een morfologische diversiteit die classificatie binnen het geslacht moeilijk heeft gemaakt. Dat gezegd hebbende, is het mogelijk om de controverse van de classificatie ervan te begrijpen.
Dus, terwijl sommige specialisten 4 soorten herkennen, zijn anderen van mening dat het geslacht: Ateles omvat een enkele soort, met verschillende ondersoorten. In 2005 bepaalde een rapport op basis van DNA-onderzoek het bestaan van 7 soorten binnen het geslacht, A. belzebuth, A. paniscus, TOT. chamek, A. marginatus, A. fuscieps, A. geoffroyi en A. hybridus.
Enkele kenmerken van deze leuke zoogdieren:
- zijn de grootste apensoort in de Nieuwe Wereld, aangezien ze tussen de 60 en 90 centimeter lang kunnen zijn.
- Vrouwtjes zijn kleiner dan mannetjes.
- Alle athelids hebben grijpstaarten, tot 90 cm, die kneedbaar en gevoelig zijn, erg handig voor het grijpen van objecten.
- Het is zeer kenmerkend voor Ateles-vrouwen de aanwezigheid van een hangende, grote en langwerpige clitoris.
Waar leven de slingerapen van de nieuwe wereld?
Spinapen leven in ongestoorde gebieden in primaire regenwouden. Ook staat vast dat geslacht Ateles Het wordt gevonden van Mexico tot het zuiden van het Amazonebekken in Venezuela, Bolivia en Brazilië.
Van slingerapen is bekend dat ze bijna uitsluitend in regenwouden met hoge luifels leven en relatief intolerant zijn voor verstoringen van hun leefgebied.
Wat eten slingerapen?
Het zijn plantenetende wezens en ze houden ervan om fruit te eten. Ze nemen echter ook wisselende hoeveelheden bladeren, bloemen, nectar, jonge scheuten en insecten op. Zoals natuurlijk te veronderstellen is, varieert het dieet van elke soort, afhankelijk van het territorium dat het beslaat en het seizoen.
het zou genoteerd moeten worden dat het op fruit gebaseerde dieet vereist dat Ateles uitgebreide territoria bezit voldoende hoeveelheid kunnen oogsten. Om deze reden vertonen deze soorten een hoge gevoeligheid voor veranderingen in het milieu.
Staat van instandhouding
De soort van het geslacht Ateles ze zijn geclassificeerd als "ernstig bedreigd" door de IUCN. Dit komt door hun zeer beperkte verspreidingsgebieden, de geringe omvang van hun populaties en de achteruitgang van hun leefgebieden.
Bovendien worden lokale populaties van verschillende ondersoorten ook als bedreigd of kwetsbaar beschouwd. In alle gevallen dragen beperkte geografische bereiken in combinatie met vernietiging van habitats en jachtdruk bij aan hun precaire toekomst.
Helaas, de grote lichaamsgrootte en groeperingen van athelidae maken ze een aantrekkelijke prooi voor jagers. Bovendien vergroot de aanleg van wegen de toegang tot de jungle voor jagers en verslechtert het leefgebied. Ook het gebruik van houtkap en het verbranden van bossen voor grasland en landbouw, vermindert hun territorium.
In soorten van het geslacht Ateles, helpen de lage reproductiesnelheid en de noodzaak om grote gebieden te bereizen, verklaren waarom ze nu ernstig worden bedreigd en het onderwerp van instandhoudingsinspanningen zouden moeten zijn.
Welke natuurbeschermingsplannen zijn er?
Met name de instandhoudingsinspanningen voor slingerapen zijn wijdverbreid. Dit omvat de oprichting van beschermde parken en reservaten, evenals wetgeving die hun jacht verbiedt.
Echter, de toepassing van habitatbescherming wordt vaak gehinderd door onvoldoende financiering.
Inspanningen op het gebied van natuurbehoud en internationale samenwerkingen tussen habitatlanden en niet-gouvernementele organisaties (NGO's) kunnen ongetwijfeld effectief zijn, maar vereisen langdurige verbintenissen op alle niveaus.
