De productie en distributie van producten voor menselijke consumptie wordt gereguleerd door tal van wetten. Maar hoe zit het met voeding voor huisdieren? Bestaan specifieke wetten die de kwaliteit van voedsel voor huisdieren controleren?
Hoewel het antwoord ja is, is de waarheid dat de meeste voogden zijn niet op de hoogte van de wettigheid van voedsel voor huisdieren. Uiteindelijk presenteert deze onwetendheid zichzelf als een obstakel als het gaat om het verstrekken van optimale voeding aan je beste vrienden. Hier zullen we proberen de meest relevante juridische aspecten over huisdiervoeding samen te vatten.
Allereerst: wat bepalen de wetten op het voedsel voor huisdieren?
Hoewel ze niet algemeen bekend zijn, de overgrote meerderheid van de landen heeft specifieke voorschriften voor voedsel voor huisdieren. Zoals meestal gebeurt, kunnen deze juridische aspecten enigszins variëren, afhankelijk van de geldende wetgeving op het nationale grondgebied.
Over het algemeen stellen de wetten bepaalde voedingskwaliteitsparameters en hygiënenormen om de voedselveiligheid voor dieren te waarborgen, naast het creëren van gezonde en duurzame omstandigheden voor werknemers in deze industrie.
In de Europese Unie zijn de meeste van deze specifieke regionale normen recent. Een voor de hand liggend voorbeeld is Verordening 183/2005, waarmee zij bepalen: hygiëne-eisen voor diervoeding. De goedkeuring ervan is minder dan twee decennia geleden afgerond, terwijl voer al sinds de 19e eeuw wordt geproduceerd.
Belangrijkste juridische aspecten van voedsel voor huisdieren
Hygiënenormen bij de productie en verwerking van diervoeders
Zoals we zeiden, een van de belangrijkste punten over de legaliteit van voedsel voor huisdieren zijn hygiënenormen. De naleving ervan is essentieel om de gezondheid van dieren, de veiligheid van de werknemers en de bescherming van het milieu te garanderen.
Hoewel producenten worden erkend als verantwoordelijk voor het leveren van input en optimale arbeidsomstandigheden aan werknemers, grote nadruk wordt gelegd op de zelfbeheersing van de machinist. Dat wil zeggen, van degenen die direct betrokken zijn bij de productie en behandeling van diervoeders.
De bovengenoemde EU-verordening 183/2005 versterkt de plicht van fabrikanten om ervoor te zorgen dat alle stadia van de productie en distributie van diervoeders worden uitgevoerd onder de eisen bepaald door de huidige wetgeving op nationaal en communautair niveau.
Het gaat er ook om ervoor te zorgen dat In alle faciliteiten en processen wordt voldaan aan de hygiënenormen voor uw sector van de industriële lijn.
Basisvereisten om uw productieve activiteit legaal uit te oefenen
Het klinkt misschien overbodig, maar de waarheid is dat veel van de onregelmatigheden in de "huisdierenindustrie" hier vandaan komen. In een sector die wordt gedomineerd door grote merken van internationaal aanzien, duizenden fabrikanten werken zonder toestemming van de lokale autoriteiten.
Het verkrijgen van de exploitatievergunning is essentieel voor: de kwaliteit en veiligheid van voedsel voor huisdieren te waarborgen. Als een producent niet correct is geregistreerd, is het praktisch onmogelijk om ervoor te zorgen dat hij voldoet aan de voedings- en hygiënische parameters in zijn faciliteiten en productieprocessen.
In Spanje is het relatief eenvoudig te controleren of een bedrijf of merk naar behoren is geregistreerd bij de autoriteiten relevant. Bij het invoeren van uw officiële website moeten we snel uw bedrijfsnaam, btw-nummer en registratienummer in het handelsregister vinden.
De voedingskwaliteit van diervoeding
Dit laatste aspect heeft specifiek betrekking op de nutritionele samenstelling van petfood. Volgens Verordening 767/2009, betreffende de commercialisering van diervoeders, zijn fabrikanten verplicht om te garanderen dat hun producten Ze zijn gezond, echt, geschikt voor hun doel en vrij van vervalsingen.
logisch, een voer moet voldoen aan de voedingsbehoeften van het dier waarvoor het bedoeld is om zijn productie- en marketingdoelstellingen te bereiken. Maar het probleem is dat de regelgeving ruimte laat voor bepaalde leemten als het gaat om de voedingskwaliteit van diervoeding.
Onder andere het aandeel of minimale hoeveelheid die elke essentiële voedingsstof in de voersamenstelling moet innemen. Een premium lijnvoer moet bijvoorbeeld minimaal 23-25% eiwit bevatten.
Niettemin, In de wetten wordt weinig aandacht besteed aan de kwaliteit en herkomst van deze voedingsstoffen. Zelfs in het voorbeeld van eiwitten: eiwitten van dierlijke oorsprong, verkregen uit vlees en hun derivaten of bijproducten, zijn niet hetzelfde als eiwitten van plantaardige oorsprong die onder meer in peulvruchten en granen voorkomen.
Voor deze lagune, er zijn niet weinig fabrikanten die overdrijven in de hoeveelheden soja en andere peulvruchten om het wettelijk vereiste minimum eiwitpercentage te halen. Maar het organisme van dieren is niet altijd voorbereid om dit soort voedsel optimaal te verteren.
Om nog maar te zwijgen van het feit dat een teveel aan koolhydraten kan leiden tot gastro-intestinale problemen en overgewicht.
Voor dit alles, Het is belangrijk om de verpakking van het huisdiervoer in zijn geheel te lezen, en niet alleen de tabel met voedingspercentages. Fabrikanten zijn ook wettelijk verplicht om de ingrediënten op te nemen die worden gebruikt bij de vervaardiging van hun producten, naast het raadplegen van een dierenarts om ervoor te zorgen dat ze de beste voeding voor uw huisdieren bieden.
