Dat de hond tegenwoordig wordt beschouwd als "de beste vriend van de mens" komt precies door de actie van de mens. Er zijn fossielen van mensachtigen en wolven samen die ongeveer 300.000 jaar teruggaan, maar de geschiedenis van de hond begon als zodanig ongeveer 33.000 jaar geleden. Sindsdien, honden hebben onze eerste vooruitgang als menselijke samenlevingen meegemaakt.
En de wolf naderde de man
Het idee bestaat al lang dat mensen wilde wolvenwelpen adopteerden, ze grootbrachten en ze domesticeerden. Deze overtuiging wordt echter steeds meer in twijfel getrokken.
Coppinger was een van de eerste onderzoekers die de aanname van adoptie verwierp: het is gebaseerd op: het eenvoudigste idee dat het de wolf zelf was die met mensen begon te communiceren, waardoor uitgesloten werd dat Mesolithische mannen tijd besteedden aan het opvangen en grootbrengen van wolvenwelpen en dat ze erin slaagden dit te doen voordat hun socialisatieperiode voorbij was, veel korter dan die van de hond.
Y Waarom benaderde de wolf de man? De eerste sedentaire volkeren van het stenen tijdperk, die dierlijk afval en menselijk afval begonnen te verzamelen, konden dienen als nieuwe ecologische niches voor wilde dieren, waaronder wolven.
Deze primitieve "stortplaatsen" waren een perfecte plek om toegang te krijgen tot voedsel, vooral als het een tijd van schaarste was.
Op deze plek zou er kunnen zijn een eerste selectie van die meest gedurfde wolven. Degenen die een kortere vliegafstand van mensen hielden die hun afval op het terrein gooiden of die wolven die de langste tijd doorbrachten zonder te vluchten voor de ogen van de bewoners. Deze wolven zouden degenen zijn die later de hond zouden voortbrengen die we vandaag kennen.
Honden en mensen, een oude vriendschap
Dus begonnen ze te verschijnen genetische verschillen tussen honden uit de bossen binnen en die in de buurt van de velden waar mensen leefden door reproductieve divergentie. Beide soorten waren veiliger met elkaar, omdat honden begonnen te dienen als alarm en verdediging tegen andere gevaren.
Mensen selecteerden deze honden voor hun gedrag, uiterlijk, capaciteiten en vele andere kenmerken. Zo begon een genetische selectie van deze dieren door middel van kruisingen om de meest gewenste eigenschappen en zelfs de meest primitieve training van de puppy's te verkrijgen.
De sterkste kunstmatige selectie, die heeft geleid tot de grote verscheidenheid aan rassen die tegenwoordig bestaat, heeft plaatsgevonden in een zeer korte tijd, in een kwestie van honderden jaren.
Honden begrijpen ons beter dan wolven
Hoewel volwassen wolven net als veel andere primaten communicatieve signalen kunnen leren gebruiken, hebben ze dit vermogen niet zo sterk ontwikkeld als honden, en om dit te doen, moeten ze expliciet worden getraind om met mensen te communiceren, net zoals een hond dat kan.
Zelfs wolven die onder dezelfde omstandigheden zijn grootgebracht als een groep honden ze ontwikkelen niet zoveel sociale vaardigheden als honden. Het is dus onwaarschijnlijk dat honden hun ongewone vaardigheden eenvoudigweg van hun laatste voorouder hebben geërfd.
Bovendien ontwikkelen honden hun vermogen om menselijke communicatiesignalen zoals wijzen, wijzen, roepen … van puppy's te gebruiken, ongeacht de manier waarop ze zijn opgevoed.
Puppy's van zes tot negen weken oud kunnen menselijke communicatieve signalen gebruiken, inclusief degenen die nog steeds bij hun nestgenoten wonen en weinig contact hebben met mensen buiten de reguliere zorg.
Dit feit toont de mogelijkheid aan dat honden dit ongebruikelijke vermogen hebben gekregen om menselijke communicatieve signalen te gebruiken als een direct gevolg van domesticatie.
Zoals we hebben gezien, is de oorzaak van de interactie tussen hond en mens nog steeds onbekend, maar we hebben één ding zeker: de samenleving die we vandaag kennen zou niet mogelijk zijn zonder deze vierbenige dieren.