Dendrobates zijn kleine kikkers van amper een paar centimeter hoog en vallen op door hun opzichtige kleuren. Ze zijn beter bekend als pijlkikkers. Veel mensen hebben ze als huisdier of voeden ze op in gevangenschap en daarom is het belangrijk om te weten aan welke ziekten ze kunnen lijden en hoe we ze kunnen behandelen.
Dus, uit nieuwsgierigheid of omdat je dit dier als huisdier hebt gekocht, zal dit artikel je interesseren. Blijf lezen en je zult ontdekken wat zijn de meest voorkomende infecties? dat deze extravagante amfibieën kunnen lijden.
Dendrobates wat zijn dat?
Dendrobates zijn tropische amfibieën van de familie Dendrobatidae behorend bij de bestelling Anura, die alle padden en kikkers omvat.
Het zijn dagdieren waarvan het dieet is gebaseerd op kleine insecten. Aan de andere kant worden deze dieren gekenmerkt door zeer opvallende en pittoreske kleuren. Met hen waarschuwen ze voor hoe gevaarlijk het gif.webp dat door gif.webpstoffen wordt geproduceerd is die ze via de huid afgeven.
Dit waarschuwingsfenomeen staat bekend als aposematisme en komt voor bij veel andere gif.webptige organismen.
Er zijn verschillende soorten van dit geslacht. Enkele van de meest voorkomende zijn:
- de zwart-groene pijlkikkerDendrobates auratus),
- de blauwe pijlkikkerDendrobates azureus),
- de gele pijlkikkerDendrobates leucomelas)
Ziekten bij dendrobaten
De meeste van deze pathologieën zijn cutaan en worden veroorzaakt door de infectie van wonden die worden blootgesteld aan de omgeving. Deze raken geïnfecteerd wanneer ze in contact komen met micro-organismen of wanneer ze niet goed zijn genezen.
Aan de andere kant kunnen ze afkomstig zijn van de aanwezigheid van bacteriën die fungeren als opportunistische pathogenend.w.z. ze veroorzaken ziekten en problemen wanneer de afweer van het dier verzwakt is door een ander type infectie, zoals virussen of schimmels.
Tot slot is het belangrijk om te overwegen: microbiële kolonisatie van weefsels die optreedt zodra het dier sterft.
Bacteriële ziekten
Rode benen syndroom
Ook bekend als bacteriële dermatosepticemie, is een ziekte die roodheid van de ledematen van deze kikkers veroorzaakt. Ze gaan meestal gepaard met andere symptomen zoals anorexia, zwelling of necrose.
De belangrijkste oorzaak van deze infectie zijn bacteriën Aeromonas hydrophila, hoewel er andere micro-organismen zijn die ook aan deze ziekte kunnen deelnemen, zoals:
- Andere bacteriën: Enterobacteriaceae (bijvoorbeeld: Salmonella), Streptokokken of Staphylococcus.
- Virussen: ranavirus.
- Paddestoelen: Batrachochytrium dendrobatidis.
Dit syndroom is waargenomen bij andere anuranen en caudaten (salamanders en salamanders) die in gevangenschap zijn grootgebracht of zelfs die in het wild worden aangetroffen.
Schimmelziekten
Chytridiomycose
Deze infectieziekte is de meest voorkomende en dodelijke bij dit soort kikkers, wat leidt tot een enorme vermindering van de amfibieënpopulaties over de hele wereld. Het wordt geproduceerd door de schimmel Batrachochytrium dendrobatidis, beschouwd als de gevaarlijkste ziekteverwekker van deze dieren.
Deze schimmel werd voor het eerst geïsoleerd uit een gif.webptige blauwe pijlkikker (Dendrobates azureus), hoewel het tegenwoordig bekend is dat het meerdere soorten over de hele wereld treft.
De focus van infectie vindt plaats in de huid van deze kikkers, het meest gevoelige en belangrijke orgaan van amfibieën.
Deze schimmel werkt door afwijkingen in de functionaliteit van de huid te veroorzaken, voorkomen van het juiste transport van elektrolyten. Deze verandering veroorzaakt andere pathologische afwijkingen, zoals een verlaging van de concentratie van elektrolyten in het bloed en hartschade.
Er zijn ook andere tekenen die erop wijzen dat uw huisdier mogelijk aan deze infectie lijdt:
- symptomen geassocieerd met lethargie, zoals langdurige vermoeidheid
- huid erytheem,
- verlies van eetlust.
De Wereldorganisatie voor diergezondheid (OIE) heeft het geregistreerd als een zeer gevaarlijke ziekteverwekker, omdat het een grote wereldwijde bedreiging vormt die gemakkelijk tussen populaties kan worden overgedragen.
virale ziekten
ranavirus
Deze familie virussen Iridoviridae worden beschouwd als de bekendste van alle ziekteverwekkers die amfibieën infecteren.
Overdracht vindt plaats door direct contact tussen geïnfecteerde dendrobaten. Aangetaste dieren kunnen last hebben van lethargie, anorexia en zelfs moeite met zwemmen. Een ander typisch teken dat er iets mis is, is het verlies van kleur van inwendige organen zoals de milt of lever.
Het is zeer waarschijnlijk dat onder deze omstandigheden secundair andere bacteriële infecties zullen optreden.
Parasitaire ziekten
Hier zijn enkele van de meest voorkomende parasieten in dendrobaten:
Oligochaeten
Het zijn wormen die de urinewegen van dendrobaten koloniseren. Een studie vond ze in gif.webptige harlekijnkikkers (Dendrobates histrionicus) die aan peritonitis leden.
Nematoden
Infecties veroorzaakt door de bekende “longwormen” (Rhabdias) beïnvloeden zowel wilde als in gevangenschap gefokte kikkers.
Deze rhabditiforme nematoden bedreigen de kleine dieren, veroorzaakt pathologieën zoals enteritis of een abnormale toename van het darmslijmvlies.
Trematoden
Er zijn aanwijzingen dat een geslacht van trematoden (Ribeiroia ondatrae) produceert cysten die leiden tot de ontwikkeling van misvormingen in de extremiteiten van de dendrobaten.
Behandeling en aanbevelingen
De beste methode om deze infecties te bestrijden is het gebruik van breed spectrum antibiotica, hoewel de effectiviteit ervan afhangt van verschillende factoren:
- ziekteverwekker,
- ernst van de ziekte,
- aanwezigheid van andere micro-organismen.
Het wordt aanbevolen om samen een antischimmelmiddel te gebruiken, omdat co-infectie met schimmels zeer waarschijnlijk is. Anderzijds is het essentieel om de dieren in een geschikte en rustige omgeving te houden om stressvolle situaties te verminderen en huidletsels te voorkomen.
Ten slotte moet de continue bewaking en beheersing van deze pathogenen een prioriteit zijn om opkomende ziekten, zoals die veroorzaakt door ranavirussen en de schimmel, een halt toe te roepen. B. dendrobatiditis.
