Hitman-spinnen en hun ware dodelijkheid

De huurmoordenaarsspinnen behoren tot het geslacht Sicarius, die gezamenlijk beter bekend staan als zandspinnen, zesogige spinnen of moordspinnen. In feite, zijn wetenschappelijke naam Sicarius komt van het Latijn wat moordenaar betekent. Deze spinnen bewonen de woestijnen van Afrika en de droge gebieden van Zuid-Amerika en Midden-Amerika.

Op dit moment zijn er 124 soorten bekend in de familie van sicariden, verdeeld in twee geslachten: Loxosceles, met 103 soorten en Sicarius, met 21. Al deze soorten worden van medisch belang geacht, omdat ze in hun gif.webp een middel hebben dat huidnecrose veroorzaakt. Van de twee geslachten wordt het gif.webp van de huurmoordenaarsspinnen gerapporteerd als het meest gif.webptig.

Welke eigenschappen zijn belangrijk om te weten over huurmoordenaars?

Hier zijn enkele kenmerken die deze ongewervelde dieren definiëren:

• Ze zijn verlegen van aard en zeer niet-agressief. Sicario-spinnen maken geen webben: ze brengen hun leven door met zichzelf te begraven in zand of aarde, verborgen onder stenen of in een hol. Het is dus gebruikelijk dat ze hun lichaam dragen dat bedekt is met zanddeeltjes.
• Vanwege hun levensgewoonten zijn ze endemisch in woestijngebieden en dorre landen.
• Qua grootte is het geslacht van huurmoordenaars het grootste: hun lichaam het bereikt 1,5 centimeter en, als je de lengte van de benen optelt, van in totaal 5 tot 6 centimeter.
• De buitenste cuticula van het dier is dicht bedekt met kleine haarachtige stekels.
• Wat betreft de kleur, ze kunnen geelachtig of roodachtig bruin zijn.
• Ze hebben 6 kleine ogen gescheiden en gerangschikt in een recurve U-vormige rij.
• Deze spinnen leven minimaal 12 jaar.

Wat eten deze spinnen?

Alle bekende huurmoordenaars zijn vleesetend, hoewel de gegevens over de gemeenschappelijke prooi van deze spinnen beperkt zijn. Er zijn echter getuigenissen dat de gevangen soorten, zowel in Afrika als in Amerika, kakkerlakken, mieren, krekels, schorpioenen en spinnen eten in de natuurlijke omgeving. Er is geen bewijs dat ze op gewervelde dieren jagen of ze eten.

Verdienen ze de reputatie van moordenaars?

Allereerst is het gepast om te verduidelijken dat de ernst van een spinnenbeet afhangt van verschillende factoren:

• Dat het gif.webp op het moment van inenting de gif.webptige componenten bevat: het wordt vaak genegeerd dat de samenstelling van het gif.webp varieert. Er zijn vergelijkende analyses die suggereren dat deze variatie in gif.webp gecorreleerd kan zijn met geografie, habitat en strategieën voor het vangen van prooien.

• Dat de hoeveelheid geïnjecteerd gif.webp voldoende is om vergif.webptiging te veroorzaken: gif.webpproductie is beperkt. In het geval van hitman spiders is een productie van 0,15 tot 0,23 milligram gerapporteerd onder optimale "melk" omstandigheden.
• Die chelicerae zijn sterk genoeg om de huid binnen te dringen. Die van de huurmoordenaarsspinnen zijn niet bijzonder robuust.
• Ook dat er de mogelijkheid is om in contact te komen met mensen. Dit punt is erg belangrijk, omdat er in de medische literatuur vaak op wordt gewezen dat de soorten sicario-spinnen buiten hun endemische zone, in Noord-Amerika, worden verspreid. Desalniettemin, zelden leveren deze auteurs bevestigend bewijs dat dit ook echt gebeurt: zonder vangst van de spin is de beet een gok.

Is het gebruikelijk dat deze spin de menselijke omgeving bewoont?

Voor dit artikel, We hebben geen meldingen gevonden van vangsten van huurmoordenaars in stedelijke omgevingen. In het geval van spinnen van het geslacht loxoceles, van dezelfde familie van de sicariden, zijn er rapporten:

• In 1970 vermelden studies het hebben van verzameld 5449 Loxoceles laeta van 645 Chileense huishoudensEr werden echter geen vergif.webptigingen geregistreerd.
• Evenzo, in een huis in Kansas, VS, 2055 werden verzameld Loxoceles reclusa in een periode van 6 maanden. Ondanks het duizelingwekkende aantal had niemand in het gezin van vier een merkbare vergif.webptiging opgelopen in de zes jaar dat ze het huis bewoonden.

Er zijn dus aanwijzingen dat het risico om gebeten te worden door spinnen van deze familie klein is, zelfs op zwaar besmette locaties.

Wat te verwachten als een hitman spider bite optreedt?

Het is belangrijk om te weten dat er verschillende categorieën beten van deze spinnen zijn:

• Niet opmerkelijk: dat wil zeggen, het verloopt met zeer weinig schade en vordert door zelfgenezing.
• Milde reactie: Het is rood, jeukt, is een milde laesie, maar vordert meestal door zelfgenezing.
• Dermonecrose: er treedt een necrotische huidlaesie op, door velen beschouwd als de typische reactie. De studie van het gif.webp van deze spinnen heeft een component van het gif.webp geïdentificeerd als verantwoordelijk voor deze verwonding: sfingomyelinasen D (SMases D). Ze gaan over een reeks enzymen die de hydrolyse of afbraak van het lipidemembraan van cellen katalyseren.
• Systemisch of viscerocutaan: het beïnvloedt het vasculaire systeem, het is zeer zeldzaam en mogelijk fataal.

Naast spinnengif.webp, deze enzymen zijn ook geïsoleerd uit bacteriën en schimmels.

Dermonecrotische toxinen vertonen verschillende pathologische activiteiten, waaronder bloedplaatjesaggregatie, hemolyse, verhoogde ontstekingsreactie, nefrotoxiciteit, oedeem, neurotoxische en insecticide activiteiten.

Wat kan dermonecrose veroorzaken in een niet-endemische regio van huurmoordenaars?

Er zijn veel ziekten die zich manifesteren met necrotische huidlaesies, maar helaas is er onwetendheid. In feite denken deskundige arachnologen dat cutaan loxoscelisme veel vaker wordt gediagnosticeerd dan zou moeten.

Enkele van de gemelde verkeerde diagnoses zijn onder meer Lyme-borreliose, chemische brandwonden, miltvuur en methicilline-resistente Staphylococcus aureus-infectie.