Ooievaars zijn waadvogels van de orde ciconiiforms, waartoe ook reigers en flamingo's behoren. Ze worden allemaal gekenmerkt door de lange lengte van de snavel, nek en benen. Het zijn trekvogels, die hun hele leven grote reizen maken, en er wordt gezegd dat ze geluk met zich meedragen waar ze ook gaan. Daarom worden ze erkend als de geluksvogels.
Ondanks alles worden ze vaak achtervolgd en vernietigen ze hun nesten omdat ze "vuil" of "lastig" zijn. Op deze manier worden vogels die ooit in gebouwen werden verwelkomd, nu veracht. Hier vertellen we je alles wat je moet weten over deze noodzakelijke en majestueuze dieren.
Algemene kenmerken van ooievaars
In algemene termen, Het is een onmiskenbare vogel, van grote omvang en opmerkelijke spanwijdte, die een karakteristiek wit verenkleed heeft. De snavel, lang en puntig, is zeer intens oranje bij volwassenen, vuilrood bij jonge exemplaren en praktisch zwart bij kippen. De poten hebben ook die intense oranjerode kleur bij volwassen vogels.
De witte ooievaar is een vrij stille vogel. Maar als ze geluiden maakt, bijvoorbeeld tijdens de verkering of als ze bang is, doet ze dat op harde toon. Het meest karakteristieke geluid van de soort is het luide gebabbel dat wordt geproduceerd door met hun kaken te klikken om hun partner te begroeten. Dit geluid staat bekend als "crotoreo".
Geluk verspreiden over de hele wereld
De witte ooievaar verlaat de Afrikaanse regio van de grote meren in februari, waar hij de winter heeft doorgebracht en kuddes vormt, gaat hij naar Europa. Soms onderbreekt het zijn migratie naar Oost-Afrika als het een plaag van sprinkhanen tegenkomt, omdat dit zijn belangrijkste voedselbron is. Daarna vervolgt het zijn lange reis van duizenden kilometers.
Nieuwsgierigheid over deze geluksvogels
Als we het hebben over geluksooievaars, verwijzen we meestal naar Ciconia ciconia, de soort met de kenmerkende witte kleur. Weinig vogels zijn zo vertrouwd als zij en zo ingebakken in de tradities van menselijke nederzettingen. In tegenstelling tot zijn zwarte zus heeft de witte ooievaar de sympathie van de mens. Daarom wordt het al heel lang geassocieerd met dorpen en steden, en weet het dus te genieten van voedsel en bescherming.
In Spanje heeft deze soort de afgelopen decennia een drastische verandering moeten doorstaan in het landelijke landschap, waar hij vroeger leefde. Dit heeft geleid tot hun verdwijning in veel regio's van het land.
Worden ze echt als geluksvogels beschouwd?
Op het Europese vasteland zijn ze altijd met vreugde ontvangen. Jaren geleden maakten mensen platforms op de daken voor hen om hun nesten te vormen. En in veel landen, zoals Duitsland of Denemarken, worden nog steeds beschouwd als een symbool van geluk.
Ooievaars en baby's
Eeuwenlang worden ooievaars in verband gebracht met de komst van baby's, mede dankzij een volksverhaal van Hans Christian Andersen. Maar ook omdat hun gebruikelijke aanwezigheid op de daken van huizen ouders een ontsnappingsroute gaf uit een 'enigszins gênante' situatie bij het uitleggen aan kinderen waar ze vandaan kwamen.
Ooievaars en lente
Een ander wonder dat wordt toegeschreven aan de komst van deze vogels naar de dorpen is het begin van de lente. Daarom worden ze een symbool van geluk en geluk. Voor een Deen bijvoorbeeld betekende de terugkeer van de ooievaars het einde van de koude en strenge winter. Iets wat vandaag de dag niet meer zo betrouwbaar is aangezien deze vogels door klimaatverandering steeds vroeger terugkeren.
Ondanks alles laat de traditie zien hoe allerlei gadgets op de daken van gebouwen werden geplaatst om het voor deze vogels gemakkelijker te maken om hun nest te maken.
Worden ooievaars vandaag de dag nog steeds beschouwd als geluksvogels?
Over het algemeen heeft de gemiddelde burger last van wilde dieren. Geluiden en uitwerpselen, mogelijke ziektes; de schade en ongevallen. En dit is een realiteit die we moeten veranderen.
Hoewel het niet verstandig is om soorten alleen uit bijgeloof te behouden, zoals bij ooievaars werd gedaan, is het wel verstandig om redenen van biodiversiteit.
Ooievaars worden, net als veel andere vogels, beschermd tijdens hun broedseizoen, wat misschien wel het meest irritant is, omdat het degene is die nesten op de top van gebouwen inneemt: vaak in historische gebouwen, zoals kerken en klokkentorens, en andere keren in elektrische lichttorens. Dit kan leiden tot onveiligheidsproblemen als gevolg van vallende takken, stroomstoringen of verslechtering van stedelijk materiaal.
Daarom is het noodzakelijk om methoden te ontwikkelen die de goede relatie tussen de mens en deze geluksvogels kunnen herstellen. Met respect voor het natuurlijke ecosysteem van dieren, zullen we voorkomen dat ze onze steden te veel binnendringen, en hoe meer faciliteiten we ze geven, hoe meer ze voor het milieu zullen zorgen.
