De tijd dat de meeste huisdieren honden, katten of hoogstens siervogels waren, is voorbij. De diversiteit aan huisdiersoorten die momenteel op de markt zijn, is enorm. Dierenartsen moeten als dierartsen iedereen evenveel aandacht geven.
Hoewel het waar is dat niet alle dierenartsen van alle dieren op de hoogte kunnen zijn, moeten degenen die verantwoordelijk zijn voor de behandeling van kleine huisdieren zorgen voor medische zorg voor iedereen die onze hulp nodig heeft. Bij deze gelegenheid gaan we een onderwerp behandelen dat zo scherp is als het wiebelige egelsyndroom.
Wiebelend egelsyndroom
Het wiebelige egelsyndroom (WHS) is een degeneratieve aandoening van het zenuwstelsel. Momenteel is de oorsprong onbekend.
Het is een pathologie die lijkt op multiple sclerose bij mensen, waarmee veel onderzoekers het vergelijken. Hoewel in het geval van de Afrikaanse egel het vermoeden bestaat dat dit het geval is als gevolg van willekeurige genetische kruisingen waaraan deze soort is blootgesteld.
Opgemerkt moet worden dat er vandaag de dag een aanzienlijk juridisch vacuüm bestaat in de opvoeding van Afrikaanse egels. Ze zijn verboden omdat het een potentieel invasieve soort is voor een paar jaar, en daarom hebben professionele instellingen geen vergunning om ze op te voeden.
Wiebelend egelsyndroom kan te wijten zijn aan voortgezette opvoeding tussen naaste familieleden door mensen zonder voldoende toestemming of kennis.
Ziekte ontwikkeling
Beïnvloedt binnenlandse Afrikaanse grondegels van ongeveer drie jaar. In andere tijdperken, zowel boven als onder, kan het gebeuren, zij het met minder waarschijnlijkheid.
De ontwikkeling van dit syndroom is progressief, en begint meestal met de poten van het achterste derde deel, die later de voorpoten aantasten. Het kan ook kanten aantasten: eerst links en dan rechts of omgekeerd.
Er is een verlies van spiercontrole over het lichaam van de egel, waardoor hij bevend gaat lopen (ataxie), vandaar de naam van het syndroom.
Op dit punt is het belangrijk om te verduidelijken dat de duizelingwekkende egelziekte kan gemakkelijk worden verward met vestibulair syndroom, dus er moet rekening mee worden gehouden bij de mogelijke differentiële diagnoses.
Wanneer symptomen en duizeling optreden, beginnen de dieren complicaties te krijgen om een normaal leven te leiden. De gewichtsverlies treedt op in de vroege stadia van de ziekte vanwege problemen bij het verkrijgen van toegang tot de feeder.
Dieren sterven normaal gesproken tussen een maand en een jaar na het begin van de symptomen. Overleven hangt grotendeels af van: palliatieve zorg die aan de egel wordt gegeven.
Behandeling en zorg
Ondanks het ontbreken van een specifieke behandeling, zal het geven van basiszorg aan de egel de kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren en verlengen.
Eetpatroon
We zullen de egel voeren a hoogwaardige voeding, met insecten of gekookte kip/kalkoenfilet en zonder huid. Daarnaast moeten we je menu compleet maken met kleine stukjes gebakken of gekookte groenten en fruit. Het is aan te raden ons dier te voorzien van een supplement van omega 3 en omega 6. Anderzijds is een vitaminecomplex ook aan te raden.
In gevorderde stadia van de ziekte kan geassisteerde voeding nodig zijn, aangezien het is moeilijk voor het dier om zelf te eten. In deze lijn moet de drinker een mondstuk zijn om de toegang tot het water te vergemakkelijken.
Voor geassisteerde voeding kiest u best voor een zelfgemaakte pap toegediend via een spuit. Deze pap kan gemaakt worden met de gebruikelijke componenten van uw rantsoen, aangevuld met de relevante supplementen.
We moeten goed op hydratatie letten in gevorderde stadia van de ziekte. Egels drogen snel uit, dus we zullen moeten proberen de spuit altijd bij de hand te hebben en geef het dier regelmatig water.
Fysiotherapie
De spieren van de egel in de best mogelijke conditie houden is belangrijk om de progressie van de ziekte te vertragen. Dit gaan we bereiken het uitvoeren van massages op de ledematen van het dier om te proberen de spiertonus te behouden.
Massages op de buik van het dier worden ook aanbevolen. Op deze manier kunnen we zachtjes haar buik strelen, die zacht is en geen stekels heeft stimuleert de maag-darmmotiliteit.
Samengevat, het artikel van vandaag is een beetje triest omdat het nooit een smaakvol gerecht is om zonder behandeling over ziekten te praten. We hopen echter dat deze tips nuttig zijn en als uw kleine dier de pech heeft aan dit syndroom te lijden, je kunt hem goede zorg geven en zijn kwaliteit van leven zo lang mogelijk verlengen.
