Thermografie is een steeds nuttiger hulpmiddel in de geneeskunde, zeker in deze tijden. Deze diagnostische techniek is essentieel in veterinaire omgevingen met alle soorten dieren, maar veel meer bij het omgaan met dieren in het wild.
Niet-gedomesticeerde dieren moeten altijd als zodanig worden behandeld en proberen daarom zo min mogelijk met ze om te gaan. Normaal contact met mensen, en nog meer als ze zwak of ziek zijn, benadrukt hen en kan leiden tot hun dood. Daarom wordt thermografie, een methode voor diagnostische ondersteuning op afstand, een ideaal hulpmiddel.
Wat is thermografie en waarvoor wordt het gebruikt?
Als zodanig wordt thermografie gepresenteerd als: een techniek waarmee je de temperatuur op afstand kunt bepalen en zonder dat fysiek contact met het te bestuderen lichaam nodig is. Dit maakt het mogelijk om de infraroodstraling van het dier vast te leggen met behulp van thermische of thermovisiecamera's. Op technisch niveau maakt het het mogelijk om oppervlakken en stoffen te onderscheiden op basis van hun temperatuur.
Op deze manier kunnen, als de gegevens van de "normale" omstandigheden van een organisme bekend zijn, abnormale situaties worden gedetecteerd zonder dat ze zich bloot hoeven te stellen aan het dier en het onnodige stress veroorzaken.
Deze techniek maakt het mogelijk om exacte beelden van het dier te reconstrueren op basis van de temperatuur die het uitstraalt.
Thermografie in de biogeneeskunde
Elk levend wezen straalt een bepaalde temperatuur uit via zijn lichaamsoppervlak. Deze emissie varieert afhankelijk van het omhulsel van elke soort: onder andere schubben, veren, huid of haar. Maar binnen dezelfde soort kunnen er ook verschillen zijn: door hitte, spijsvertering of het bestaan van een pathologie.
Thermografie stelt ons in staat om de temperatuur van het dier op verschillende punten op het lichaam te meten en deze te vergelijken, waarbij we kunnen detecteren:
- Warmere gebieden bijvoorbeeld. De ontstekingen of wonden activeren de afweer, wat zich vertaalt in een toename van de bloedstroom en dus in een toename van de oppervlaktetemperatuur.
- Koudere gebieden, door het wegvallen van die bloedtoevoer.
Op deze manier kan een vroege diagnose worden gesteld bij veel voorkomende pathologieën van dierenklinieken en tegen lagere kosten dan de tot nu toe gebruikte onderzoeksmethoden.
Thermografie in de grote dierenkliniek
Niet alle dieren zijn gemakkelijk te hanteren en dierenartsen worden vaak geconfronteerd met gestresste of boze personen. In andere gevallen ligt de moeilijkheid in het omgaan met soorten of rassen die niet aan mensen gewend zijn (bijvoorbeeld vechtstieren). Dit zijn enkele van de pathologieën die in deze gevallen kunnen worden gediagnosticeerd dankzij thermische camera's:
- Allerlei inwendige, spier- en gewrichtsontstekingen.
- Ziekten in de uiers van koeien, een alomtegenwoordig probleem in de veehouderij.
- Kreupelheid bij paarden, schadelijke houdingen en loopproblemen, evenals pijnlijke plekken door de druk van het zadel.
- Hoef- en hoefaandoeningen.
Maar hoe zit het met wilde dieren?
Zoals we in het begin zagen, hebben niet-gedomesticeerde dieren de eigenaardigheid dat ze een stille nodig hebben minder contact met mensen. Deze dieren die in de Recovery Centers worden behandeld, moeten later in het wild worden vrijgelaten en daarvoor moeten ze niet wennen aan de omgang met mensen.
Vogels zijn bijvoorbeeld nog gevoeliger dan zoogdieren om met stress om te gaan. Een gierzwaluw kan in de kliniek doodgaan door die stress, wat verschrikkelijk is, maar een gier kan de dierenarts aanvallen en daarmee zijn eigen integriteit en die van degene die ermee omgaat in gevaar brengen. Op deze manier is de ontwikkeling van diagnostische methoden die het contact tussen mens en vogel tot een minimum beperken, essentieel. Daarom is in deze gevallen thermografie de ideale oplossing gebleken..
Diagnose van elektrocuties
Elektrocutie is een van de belangrijkste doodsoorzaken bij wilde vogels. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat het een moeilijke aandoening is om vroeg genoeg te diagnosticeren om het te kunnen behandelen.
Wanneer een vogel wordt geëlektrocuteerd, bijvoorbeeld door op een hoogspanningskabel te gaan zitten, gaat er elektriciteit van zijn poten door het lichaam naar buiten via de uiteinden van de vleugels. Alles onderweg wordt vernietigd, waardoor de bloedtoevoer wordt afgesloten.
Het probleem is dat de vogel bij aankomst in de kliniek mogelijk nog geen tekenen vertoont die zijn afgeleid van deze massale vernietiging van de bloedsomloop. Maar met een warmtebeeldcamera, je kunt snel de toename van koudgekleurde gebieden zien (blauwe tinten) die de sleutel kunnen zijn om de diagnose te herkennen.
Het beste van alles? Het is een niet-invasieve methode en brengt minimale stress met zich mee voor het wilde dier dat, als het uiteindelijk overleeft, het met alle garanties aan de natuur kan worden teruggegeven.
Zoals we hebben gezien, is thermografie een zeer nuttig hulpmiddel, en in veel gevallen essentieel, bij het stellen van diagnoses bij verschillende dieren.
