Een van de vitale functies van dieren is voortplanting. Dit streeft naar het behoud van de soort en vooral naar de genetische persistentie van individuen die in staat zijn zich voort te planten. Verkering in de dierenwereld is net zo gevarieerd als er verschillende soorten zijn.
Sommige soorten vertonen complex gedrag om het andere geslacht aan te trekkenAnderen zijn gebaseerd op het maken van cadeautjes - veel daarvan zijn eetbaar - en anderen leren verschillende aantrekkingstechnieken van volwassen individuen.
Verkeringsgedrag heeft vele andere doelen die met het blote oog minder duidelijk zijn. Een partner vinden is niet eenvoudig als je in het wild wilt overleven en natuurlijk je genen wilt doorgeven aan toekomstige generaties. Als je meer wilt weten over de spannende wereld van reproductie, raden we je aan om verder te lezen.
Waar is verkering voor in de dierenwereld?
Bij de meeste soorten is het het vrouwtje dat het mannetje kiest. Om deze reden, het is gebruikelijk dat het de man is die een heel arsenaal inzet van dansen, gevechten, liedjes en geschenken om de vrouw te laten zien dat zij de beste keuze is. Dit bevordert een soort natuurlijke selectie genaamd seksuele selectie.
Wanneer een man een vrouw het hof begint te maken, houdt ze hem nauwlettend in de gaten. Een van de belangrijkste kenmerken waar ze naar kijken is het gezonde uiterlijk van het mannetje. Hun huid, haar of veren moeten schoon en glanzend zijn, vrij van parasieten en er gezond uitzien.
Als een man een ziekte heeft, zal dit snel worden opgemerkt in zijn uiterlijk, hetzij vanwege de schade van de pathologie zelf of vanwege het gebrek aan verzorging. Het kiezen van een zieke partner is niet adaptief van aard.
Bij veel gelegenheden richten liefdesrituelen zich op gedrag dat, voor de soort, absoluut noodzakelijk is in hun dagelijks leven. Bijvoorbeeld, bij die soorten waar de zorg voor de jongen wordt gedeeld, brengt het mannetje meestal voedsel naar het vrouwtje. Dit feit laat hem zien of hij wel of niet in staat zal zijn het broed te voeden.
Een ander veel voorkomend verkeringsritueel in de dierenwereld is vechten. Veel van deze gedragingen worden beschouwd als agonistisch gedrag, die alleen voorkomen tussen individuen van dezelfde soort.
Dit soort agressief gedrag kan zich alleen manifesteren als bedreiging en als er fysiek contact is, zoekt het niet de dood van de ander, maar eerder hun overgave en vlucht. Het komt veel voor bij hoefdieren, zoals herten tijdens het brullen.
De strijd tussen mannetjes van dezelfde soort om de aandacht van vrouwtjes is een vorm van agonistisch gedrag.
seksuele selectie
Verkering in de dierenwereld leidt ons naar seksuele selectie, een term die door Darwin is bedacht in zijn boek 'The Origin of Species'. Volgens hem lijkt seksuele selectie een gevolg van de voordelen die sommige individuen hebben ten opzichte van anderen van hetzelfde geslacht en soort met betrekking tot reproductie.
Seksuele selectie heeft morfologische, fysiologische en gedragsverschillen tussen individuen veroorzaakt. Dus, bepaalde eigenschappen die het mogelijk maken om het tegendeel te overwinnen, worden gedurende de hele evolutie behouden, zoals geweien of fysieke superioriteit. Ook eigenschappen die de aantrekkingskracht van het andere geslacht vergroten, blijven behouden, zoals ornamenten, de manen van leeuwen of het opvallende verenkleed van bepaalde vogels.
Chemische signalen, een andere manier om een partner te vinden
Naast de geritualiseerde gevechten, de opzichtige ornamenten en ander gedrag in verband met verkering, dieren kunnen potentiële partners vinden met behulp van chemische signalen.
In urine, uitwerpselen, speeksel en andere stoffen die door dieren worden geproduceerd, worden moleculen gevonden die feromonen worden genoemd. Deze deeltjes geven informatie aan de receptor over de reproductieve toestand van het individu dat ze afscheidt.
Voor solitaire dieren zijn feromonen de sleutel bij het zoeken en vinden van een partner. Veel soorten markeren hun territorium met deze stoffen om bezoekers te informeren over de mogelijkheid om zich voort te planten of juist om te keren.
Seksuele selectie bevordert het verschijnen van opvallende karakters bij de mannetjes van vele soorten.
Een balans van krachten
Zoals we hebben gezien, legt seksuele selectie evolutionaire druk op alle soorten in de natuurlijke wereld. Van ornamenten en dansen, via gevechten en confrontaties, tot complexe chemische signalen. Dieren riskeren hun eigen voortbestaan om hun stempel te drukken op toekomstige generaties.
