Hybridisatie bij dieren komt in de natuur vaker voor dan je zou denken. Het is echter waar dat enkele van de bekendste voorbeelden het product zijn van menselijk ingrijpen.
In het algemeen, hoewel het bekendste geval van hybridisatie is de muilezel, wat de kruising is tussen een ezel en een merrie, zijn er nog vele andere die even interessant zijn. Vervolgens wordt het geval van de grolar-hybride besproken.
Overzicht van hybridisatie bij dieren
De kruising of hybridisatie tussen dieren (of planten) van verwante soorten kan, vanuit evolutionair oogpunt, aanleiding geven tot het verschijnen van een nieuwe soort. Hybride nakomelingen zijn soms steriel en de enige individuen.
Niettemin, Kruising tussen soorten kan vruchtbare hybriden genereren, dat wil zeggen exemplaren dat ze nakomelingen zullen krijgen. En als de omgevingsomstandigheden gunstig zijn, kan uit deze hybriden een nieuwe soort ontstaan.
Echter, een van de factoren die het verschijnen van een nieuwe soort bevordert, is isolatie. Darwin merkte op dat isolatie, samen met een lange periode, de genetische diversiteit en differentiatie tussen soorten ondersteunt. Daarom is het zo interessant om hybridisatie bij dieren te bestuderen.
Een specifiek geval van hybridisatie bij dieren: de Grolar
Een van de meest merkwaardige hybridisaties die in de natuur hebben plaatsgevonden, heeft geresulteerd in grolar. Vervolgens zullen we meer in detail zien over dit ongelooflijke dier.
De ijsbeer is een hybride die voortkomt uit de kruising tussen een ijsbeer (Ursus maritimus) en een Amerikaanse bruine beer (Ursus arctos horribilis).
Fysieke eigenschappen
Hybride zijn (Ursus arctos x maritimus), Het vertoont kenmerken van zowel de ijsbeer als de bruine beer. Hun vacht is meestal bruin van kleur of een mix van bruin en wit.
Vergeleken met zijn voorouders, de grolar heeft de neiging om gemiddeld van grootte te zijn. Hij kan ongeveer 2 meter lang worden (2,13 meter) en op handen en voeten meer dan een meter (1,21 meter).
De ijsbeer is een redelijk behendig dier gezien zijn grootte. Ook zijn deze beren krachtiger en hebben ze meer kracht, die ze gebruiken bij de jacht.
Een ander merkwaardig feit over deze beren is dat ze in staat zijn om meer dan vijftig kilometer per uur te halen, zonder zichzelf uit te putten.
Zijn kracht en behendigheid, gecombineerd met fysieke kenmerken, zoals lange klauwen en sterk ontwikkelde spieren, maken van de grolar een geweldige jager.
Gezien de voordelen die deze fysieke kenmerken bieden, zijn deze beren in staat om prooien zoals herten of kariboes te vangen.
Hoewel het waar is dat hybridisatie aanleiding kan geven tot interessante exemplaren als grolar, die verschillende voordelige eigenschappen hebben, heeft hybridisatie ook een aantal negatieve aspecten.
Als twee grlars bijvoorbeeld met elkaar paren, hebben hun nakomelingen een hoger risico op het ontwikkelen van misvormingen.
Een ander negatief punt is dat hun grote formaat verhindert dat ze in bomen klimmen. Dit laatste belemmert een van de meest voorkomende afweerreacties bij beren op gevaar.
Grolar gedrag
Bij het bestuderen van het gedrag van deze nieuwe berensoort zijn de volgende conclusies getrokken:
- Hun gedrag kan variëren afhankelijk van de omgeving. Maar dit gedrag komt bij de meeste dieren veel voor.
- Het zijn zeer energieke dieren, ze zijn zelfs geclassificeerd als hyperactief.
- Hun temperament is niet stabiel, ze zijn wantrouwend en erg territoriaal.
- Het is moeilijk voor hen om zich aan te passen aan veranderingen, zowel ecologisch als sociaal.
- Het zijn meestal solitaire dieren, die alleen interactie hebben in het broedseizoen of in gebieden met overvloedig voedsel.
- Er is ook waargenomen dat ze teruggetrokken dieren zijn en behoorlijk agressief kunnen worden.
- Gebruikelijk, Ze vallen alleen aan als ze zich bedreigd voelen of als hun jongen in gevaar zijn.
Habitat en voedsel
De meest voorkomende locaties om deze exemplaren te observeren zijn beboste en bergachtige gebieden. Met name in de noordelijke regio's van Azië, Europa of Noord-Amerika, van meer dan 1.200 meter hoogte tot 1.700 meter.
Niettemin, de grootste populatie is gevestigd in Alaska. Het wordt beschouwd als de meest voorkomende soort beren op aarde.
Ondanks dat het omnivoren en goede jagers zijn, vis en vlees zitten niet in je dagelijkse voeding. Ze voeden zich meestal met fruit, bladeren, wortels of groenten, die ze gemakkelijk in het bos kunnen vinden.
Grolar beren zijn dieren die een heel specifiek dieet hebben, dus ze zijn gevoelig voor veranderingen.
Hoe is de grom verschenen?
Hybridisatie tussen de ijsbeer en de bruine beer is een van de gevallen waarin de mens niet heeft ingegrepen. De persoon die verantwoordelijk is voor het uiterlijk is de natuur zelf.
Aangenomen wordt dat het uiterlijk is beïnvloed door klimaatverandering. De ijsbeer moest andere gebieden verkennen op zoek naar voedsel en bereikte de rivieren waar de bruine beren op vis jaagden.
De ijsbeer is dus een vruchtbare hybride waarvan de opkomst is ingegeven door klimaatverandering. In het begin was het gebruikelijker om ze in dierentuinen te vinden, maar tegenwoordig zijn er wilde populaties in beschermde gebieden.
